De naam Elliott Power klinkt naar alle waarschijnlijkheid zowat niemand bekend in de oren. De Londenaar lijkt het van word of mouth te moeten hebben; zijn socialemediaprésence is quasi nihil. Enkel een paar samenwerkingen met bejubeld elektronicatrio UNKLE (waaronder een magnifieke remix van zijn eigen “Sword Souls”) zorgden voor een kleine boost.
Toen we zijn debuutplaat Once Smitten tegenkwamen in onze Discover Weekly-lijst, waren we echter meteen onder de indruk. Die staat bol van een soort donkere, mysterieuze hiphop, met wonderlijk melodische beats en hooks die zonder moeite in je hoofd blijven steken. We denken dan vooral aan de nachtelijke groove van “Once Smitten” en het meeslepend georkestreerde “Surveillance”. We waren dan ook enthousiast toen we, opnieuw zonder enige fanfare, een nieuwe ep zagen verschijnen.
Al bij de eerste tonen van opener “Kill Fee” wordt duidelijk dat dit een ander beestje is. De beat doet ons wat denken aan “Bugatti” van Glints, vooral doordat beide artiesten duidelijk door grime zijn geïnspireerd. Tijdens “Inferno” wordt naar een nog hogere versnelling geschakeld, en krijgen we een no-nonsense banger met ruwe bassen en agressieve drums. Het is een opvallende stijlswitch, maar we kunnen het allemaal best smaken.
Het energieniveau blijft evenwel niet zo hoog liggen. Toegegeven, tijdens “Banshee” hebben we daar weinig last van; de bijna buitenaards klinkende beat en het catchy refrein van dat nummer weten ons zonder veel moeite te overtuigen. Op de b-kant raakt Power ons echter wat kwijt. De laatste drie nummers liggen meer in het verlengde van Once Smitten, maar de beats zijn veel minder boeiend. Ook vocaal staat bijna al het betere werk op de eerste helft.
Er staat een drietal sterke nummers op Kill Fee, maar na afloop blijven we wat op onze honger zitten. We weten intussen dat Elliott Power beter kan dan ‘degelijk’. Het is dan ook afwachten welke richting hij hierna met zijn geluid uitgaat; dat zou nog wel eens interessant kunnen worden.
