Vandaag bracht Jack Savoretti zijn zesde studioalbum Singing To Strangers uit, een album waarin we een schim van Bryan Adams menen te horen. Een schim, helaas, want sterke hoogtes haalt het album voor ons niet. De nummers zijn wat te platonisch, de lyrics te simpel en de Engelsman herhaalt zichzelf ook net iets te graag.
Als je fan bent van alles wat met film en series te maken heeft, is het goed mogelijk dat je een nummertje of twee van Jack Savoretti in je playlists op Spotify hebt staan. De muziek van de zanger wordt namelijk maar al te graag gebruikt door televisieproducenten als emotionele muziek die een statement maakt in de scène waarin ze voorkomt. Zo was Savoretti al meermaals te horen in Grey’s Anatomy en ook in Teen Wolf en The Vampire Diaries passeerde hij de revue.
Het is dan ook jammer om te ontdekken dat al die gevoelens die hij in die soundtracks altijd zo mooi weet te bundelen, ver te zoeken zijn in dit album. “Candlelight” kwam al even geleden uit, maar die extra luisterbeurten hebben ons nog steeds geen fan gemaakt. Het nummer begint veelbelovend dramatisch, maar kan niet waarmaken wat de intro belooft en blijft heel basic. Ook “Love Is On The Line” heeft wel heel simpele lines. De Bryan Adams in Savoretti komt wel iets meer naar boven in dit nummer, waardoor er toch wat sentiment tussen het geritsel van de drums meesluipt.
“Dying For Your Love” is dan een heel andere versie van Savoretti. De song klinkt een beetje country door de zweverige, Westernklinkende gitaarklanken. In het refrein slaagt de Engelse zanger er toch nog in een andere sfeer te creëren met zijn stem. Maar ons lievelingsnummer is dit zeker en vast niet, het nummer klinkt wat saai en het is moeilijk om erin mee te gaan. “What More Can I Do” klinkt dan meer als een nummer dat we van Savoretti mogen verwachten. De strijkers en de rustige drum creëren een tegelijk myserieuze en chille vibe. Het nummer kan zo in een musicalachtige film gedropt worden, zonder veel aanpassingen.
“Singing To Strangers”, de titelsong van dit album is een heel rustig, intiem nummer, met enkel Jack en zijn gitaar, dat eerder dient als interlude in het midden van de plaat. Het klinkt leuk, maar na een tijdje gaat de simpliciteit van dit nummer vervelen. “Greatest Mistake” zit muzikaal heel leuk in elkaar met belletjes, strijkers, gitaren… Het nummer klinkt wat gehaast, maar Savoretti houdt zijn stem kalm en steady. En hoewel de lyrics wat simpel blijven, klinkt ook het refrein heel aangenaam. In “Going Home” haalt de Engelsman er dan weer nog trompetten bij, wat een vrolijke mood creëert na de misleidende trieste intro.
De nummers op Singing To Strangers zijn heus niet de beste die we al van Jack Savoretti gehoord hebben, maar hier en daar zit wel eens een visje dat we lusten. Erg muzikaal hoogstaand kan het zesde album van de Engelsman helaas niet genoemd worden. Zijn teksten blijven te oppervlakkig en ook de sounds van het nummer zijn moeilijk te smaken. Naar België komt hij binnenkort niet, maar als je hem toch wil gaan opzoeken kan dat voor slechts 27 euro in Frankfurt!
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
