Gisteren ging in de Grote Zaal van de Bozar het Klarafestival van start. Dit jaar is Faust de rode draad doorheen het festival, dat focust op het menselijk verlangen naar verlossing en bevrijding. Voor degene die vroeger niet goed opgelet hebben tijdens de lessen Nederlands: Faust is een dokter uit een 16e eeuws verhaal die zijn ziel verkoopt aan de duivel in ruil voor kennis. Hij is voornamelijk gekend dankzij de latere bewerking van Goethe. Om het thema te volgen werd er voor het openingsconcert gekozen om drie stukken te laten spelen door Chamber Orchestra of Europe “Zwei Episoden aus Lenaus Faust” van Liszt, het “Vijftiende Pianoconcerto” van Mozart en Mendelssohns “Die erste Walpurgisnacht”. Ondanks dat je ons bij Dansende Beren vaker zal terugvinden op concerten van hedendaagse componisten zoals Ólafur Arnalds of Jóhann Jóhannsson, besloten we om wat verder terug te gaan in het verleden en ook Mozart, Liszt en Mendelssohn een kans te geven.
Als eerste stuk speelde het Chamber Orchestra of Europe du Liszts onder begeleiding van de jonge Duitse dirigent David Afkham “Zwei episoden aus Lenaus Faust”. De lichten in de zaal werden gedoofd en het orkest, gaande van violen tot klarinetten en zelfs een harp, begon eraan. Je komt echt ogen te kort om alles te willen zien, elke muzikant legt zo zijn of haar ziel in het spelen van hun instrument, dat je er maar moeilijk van kan wegkijken. Wat ook verraste, was hoe goed je een verhaal eigenlijk wel kan volgen door enkel naar de muziek te luisteren. Je voelde de spanning zo opbouwen wanneer de violen sneller begonnen te spelen of je wist dat het een rustiger moment was toen wanneer de harp het voortouw nam.
https://www.instagram.com/p/BvATffylqPL/
Het tweede stuk dat gespeeld werd, was het “Vijftiende Pianoconcerto” van niemand minder dan Mozart. Dit paste mooi in het thema omdat het pianostuk duivels moeilijk is om te spelen. Mozart zei er zelf over dat ‘dit stuk de pianist zou laten zweten’. Hiervoor kwam het orkest terug, maar in een iets kleinere bezetting en speelde het samen met Pierre-Laurent Aimard aan de piano. Dit keer echter zonder dirigent, wat bij kleinere orkesten wel vaker het geval is. Pierre-Laurent Aimard moest eerst nog even loskomen. Dat was volledig te begrijpen, gezien de moeilijkheidsgraad van het stuk. Je kon je vingers al verstuiken door er gewoon naar te kijken. Het werd zo goed gespeeld dat het publiek maar bleef applaudisseren, waardoor hij zelfs nog een kort bisnummer kwam spelen. Hierna was het tijd voor een kleine pauze zodat onze handen en oren konden bekomen van al dat geapplaudisseer.
Na de pauze was het tijd voor het laatste stuk, “Die erste Walpurgisnacht” van Mendelssohn. Hierbij kregen we het orkest weer in volle glorie te zien onder begeleiding van dirigent David Afkham. Zij kregen dan ook nog hulp van het Collegium Vocale Gent die als ondersteuning dienden voor de mezzosporaan (Sophie Harmsen), tenor (Werner Güra), bariton (Johannes Weisser) en bas (Tareq Nazmi). Deze vier solisten deden om de beurt hun ding en onze gezangen onder de douche zijn hier echt niks tegen. We werden bijna letterlijk van onze sokken geblazen door wat die mensen kunnen doen met hun stem. De goede akoestiek van de zaal zal hierbij zeker wat geholpen hebben. Na onze juist herstelde handen terug te pijnigen met een oorverdovend applaus en onze sokken terug ergens te gaan zoeken, was het tijd om huiswaarts te keren en de Brusselse files te trotseren.
Zelfs als je niet direct een fan of kenner bent van de klassieke muziek, kunnen we toch iedereen aanraden om ooit eens een concert mee te maken, je zal weggeblazen worden. Je kan het Chamber Orchestra of Europe morgen zelfs nog gaan bekijken in Brugge of vandaag in Antwerpen. Of anders kan je nog tot en met 29 maart nog andere concerten en lezingen gaan beluisteren in het kader van het Klara Festival. Het volledige programma vind je terug op hun website.
