Uitgelicht

Internationale Vrouwendagspecial: Waarom de flamboyante CupcakKe een rolmodel is voor vrouwen over de hele wereld

© Spotify

U zou het niet meteen geloven, maar de even grofgebekte als hilarische Elizabeth Harris, alias CupcakKe, is misschien het beste rolmodel voor vrouwelijke artiesten anno 2019. Op het eerste gezicht omarmt haar muziek een onverbloemde, haast obscene seksualiteit, wilde raggaeton- en tropical house-beats, en cartooneske dubbelzinnige teksten. Een scherpe tegenstelling met de kwetsbare jongedame die we te zien krijgen wanneer ze haar ware gelaat toont.

Begin maart 2018 is het precies een jaar geleden toen ik voor het eerst botste op de muziek van CupcakKe, nom de plume van de Amerikaanse Elizabeth Harris. En, ja, ik geef het zonder enige schroom toe: ik was meteen weg van haar vuilgebekte raps, haar cartooneske, erotische one-liners en de tropical house getinte beats. ‘Twat so wet, you could take a cruise on it/Suckin’ yo neck till I leave a bruise on it/Let you eat the pussy, just don’t use a spoon on it,’ spit ze tijdens de tweede vers van het wellustige “Duck Duck Goose”. In een ander nummer, het subtiel getitelde “Spoiled Milk Titties”, kijken we voyeuristisch mee naar hoe ze een man verleidt: ‘Slow strokes while we listenin’ to Drake (turn it up!)/Keep going till a bitch ‘bout to faint (it’s hot!)/I’ma have you trickin’ like a prank (ohhh!)/Do you wanna see me play with it (Let me go!)?’

En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Of wat dacht u van onverbloemde titels als “Deepthroat”, “Cum Cake”, of “Cumshot”? De erotische losbandigheid is alomtegenwoordig in het oeuvre van de Amerikaanse rapper die dit jaar slechts 22 wordt. U leest het goed, dat betekent dat deze jongedame al sinds haar achttiende tegen de schenen schopt van conservatief Amerika (we liegen, eigenlijk is Harris al sinds haar kindertijd een poëet en rapt ze sinds haar veertiende). Zullen we maar meteen kleur bekennen? We hebben een zwak voor vrouwen die ongegeneerd rappen over hun seksuele begeertes. Amy Winehouse, Peaches, Salt-N-Pepa, Nicki Minaj, Cardi B: niemand is zo vulgair, hilarisch en catchy in hetzelfde nummer.

Toen ik CupcakKe lieten horen aan vrienden en collega’s, kreeg ik vaak dezelfde reacties: buldergelach op haar grofgebekte teksten, en heupen die moeite hadden om zich in bedwang te houden op de reggaeton- en New Orleans bounce geïnspireerde beats. De nummers die minder memorabel bleken, waren die waar het er minder ruig aan toe ging. In “Self Interview” bijvoorbeeld, wanneer je al een twintigtal minuten opgeslorpt ben in het obscene universum van Ephorize, lijkt Harris plots in gesprek te gaan met zichzelf. De beats gaan een versnelling lager, terwijl Harris klaar staat om haar scherpste teksten boven te halen. ‘Been walked over so much, now when I meet someone, I act rude,’ biecht Harris op. Een onverwachte wending na een dikke twintig minuten lang smeerpijperij, maar wel een welkome. Mijn ‘you-had-my-curiosity-but-now-you-have-my-attention’-moment kwam iets later tijdens diezelfde vers, wanneer ze cynisch zegt: ‘And most people already skipped this song ‘cause it ain’t about sex and killin’’.

Trojaans paard

Onder al die lagen zweterigheid en Harris’ vuilspuiend mondje is er veel meer aan de hand. Als je goed luistert, hoor je niet alleen de rauwe, hyperbolische seksualiteit die CupcakKe voorstelt, maar ook de persoon achter haar alter ego. ‘I look in the mirror/And I gotta ask myself/Am I staying true to me?’ vraagt ze zich af. Wanneer ze haar zelfverklaarde Queen Elizabitch-masker laat vallen, laat ze zich even onverbloemd uit over een resem thema’s die je niet meteen met haar onstuimig imago zou verbinden: homoseksualiteit, LGBTQ+, haar pijnlijke jeugd, seksueel misbruik, depressie, en racisme in de Verenigde Staten.

CupcakKe’s shock-and-awe-offensief is slechts één zijde van de medaille. Net daarom is CupcakKe het beste voorbeeld voor vrouwelijke rappers anno nu. ‘Wie ik ben als CupcakKe, is zeker een alter ego,’ vertelde ze vorig jaar nog in een interview met Dazed. ‘Ik ben een open boek. Of het nu met mijn vrienden of familie is, ik praat met hen over alles: seks, liefde, relatieadvies – alles.’ In dat opzicht kan je de typische CupcakKe-formule (seksuele anekdotes en double-entendres gekoppeld aan trop-house beats) beschouwen als een Trojaans paard: Harris eist je aandacht op door haar weinig terughoudende teksten, rijft je binnen door de fantastische beats, en lijft je ten slotte in als ‘slurper’ (hoe ze haar fans noemt) wanneer je de gelaagdheid van haar werk ontdekt.

Harris beseft maar al te goed hoe krachtig haar stem kan zijn voor jonge meisjes die naar haar opkijken. Harris probeert haar stem dan ook zo goed mogelijk te gebruiken. ‘Alles wat zich in mijn jeugd afspeelde, is verweven in het DNA van mijn muziek,’ vertelt Harris. ‘Dakloos zijn, leven in opvangcentra, omgaan met oude mannen die me probeerden te verleiden. Waarom? Omdat ik niet de enige wil zijn die dat weet. De wereld moet hiervan weten. Ik besef dat mijn stem als rapper erg krachtig kan zijn. Dat wil ik dan ook zo goed en wijselijk mogelijk proberen te gebruiken.’

Omarming

Het is die radicale eerlijkheid waardoor steeds meer mensen CupcakKe ontdekken. Eerlijkheid niet alleen over uitbundig plezier, maar ook over pijn, mentale gezondheid, armoede. En nee, trop-house bangers waar Harris de vleselijke liefde celebreert, hoeven niet per se losgekoppeld te zijn van songs waar de rapper voorbijgaat aan haar aanstotelijke offensief. Neem er bijvoorbeeld de holebi-hymne “Crayons” bij, waar de rapper een feestje bouwt terwijl ze een lans breekt voor seksuele verdraagzaamheid. Ook op “LGBT” toont Harris zich een boegbeeld van de holebigemeenschap.

Duik dieper in haar discografie en je ontdekt ook haar “Reality”-series, een reeks a capellanummers verdeeld over vier verschillende albums waar ze rapt over haar verwaarlozende vader, moeilijke jeugd en de schrijnende armoede waarin ze leefde. ‘Y’all grew up in Nikes, white tees, and hell of Chanel bags/You should be glad you got a night pad/I couldn’t afford a pad to put on my ass,’ spuwt ze in “Reality, Pt. 3”. En ook de laatste episode in de reeks, de finale van Queen Elizabitch (2017), is ze bloedeerlijk: ‘No friends or family, demons surrounding me/Sometimes I had thoughts of jumping off the balcony’.

Haar muziek doet op zulke momenten denken aan het beste wat Brockhampton ooit op de wereld loste, zoals het confronterende “Junky” en het emotionele millenial-anthem “San Marcos”. Maar nog meer doet CupcakKe’s dualiteit denken aan de spraakmakende en controversiële Netflix comedyspecial ‘Nanette’, de show van de Nieuw-Zeelandse komiek Hannah Gadsby. De manier waarop Harris zichzelf eerlijk durft bloot te geven, vertoont gelijkenissen met hoe Gadsby aankaart hoe ze als lesbische vrouw nooit de ruimte gegund werd om volledig zichzelf te kunnen zijn. Het is diezelfde volmondige omarming van haar eigen persoon- en vrouwelijkheid waardoor CupcakKe een rolmodel is voor vrouwen overal ter wereld. Als haar hyperbolische seksuele teksten en haar rauwe eerlijkheid over haar jeugd oncomfortabel aanvoelen, dan ligt dat niet aan haar. CupcakKe doet zich niet anders voor dan hoe ze werkelijk is. En dat doet ze beter dan wie dan ook.

38 posts

About author
Muzikale beer met een voorliefde voor rock, indie, hiphop en elektronica.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Matt Champion & JENNIE - "Slow Motion"

Eind 2022 bracht BROCKHAMPTON hun laatste album TM uit. Een einde aan hun hoofdstuk als groep, maar niet als muzikanten. Deze maand…
2022FeaturesUitgelicht

De 20 mooiste albumhoezen van 2022

Het is bij albums nooit de bedoeling om ‘the book by its cover te judgen’, maar dat is toch precies wat we…
AlbumsFeatured albumsRecensies

BROCKHAMPTON - TM (★★★★): Het gehoopte einde

Weinig dingen in het leven bieden meer voldoening dan je gelijk krijgen. Sinds de aankondiging van de tragische break-up van BROCKHAMPTON, speculeren…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.