© Tobi Johnson
Tristan is een Belgische artieste die eind 2018 in heel wat eindejaarslijstjes opdook als dé belofte van België. Vrijdag 8 maart brengt ze het vervolg uit op haar debuut-ep Illusje, een samensmelting van jazz en elektronica, doordrenkt met zweverige vocals. Op haar nieuwste singles “Weslanda” en “Maljaande” lijkt ze eerder het pad van de elektronica te kiezen, en mét succes. “Maljaande” krijgt heel wat airplay en met enkele leuke shows in het vooruitzicht, lijkt Tristan nu helemaal gelanceerd. Wij gingen op bezoek bij PIAS voor een gesprek met de Gentse dame.
Wat is jouw algemeen gevoel zo vlak voor de release van nieuwe muziek?
Vree spannend, mijn verwachtingen liggen heel laag. Ik wil mezelf niet teleur stellen, want het is blijkbaar geen gemakkelijke muziek. Het vraagt veel. Daarom dat ik zo wat twijfel.
Toch vinden we dat de muziek op Delidomia een pak toegankelijker klinkt dan die van voorganger Illusje. Is dat een bewuste keuze of ging dat eerder natuurlijk?
Dat is gewoon zo gegroeid. Ik denk dat ik nog dieper ben in productie zelf ben gegaan, en daarin ben gegroeid. De eerste ep was ook meer jazzy, en qua mixing was het iets moeilijker dan deze nu.
Het is dus géén bewuste keuze om te mikken op meer airplay?
Nee, daar ben ik echt niet mee bezig. Want bijvoorbeeld mijn lp – ik ben nu aan het schrijven aan een plaat – géén idee hoe dat zal uitdraaien. Ik zou nooit in functie van een doel muziek kunnen schrijven. Toch is het mega zot dat mijn singles op de radio gedraaid worden. Want met “Maljaande” nu, die komt echt veel op de radio, zelfs StuBru! (verbaasd) Dat was wel een goede grap eigelijk, dat hadden we echt niet verwacht. Radio 1 hadden we wat gehoopt, en die draaien het wel echt. En Studio Brussel had ik echt nooit verwacht.
De titels van je nummers zijn niet echt voor de hand liggend. Wat is het verhaal daar eigelijk achter?
Het verhaal is niet zo spannend. Ik maak een demo en laat het dan uit mijn vingers een woord voortvloeien. Er zit geen betekenis achter. Ik hou er van om een woord een eigen connotatie te geven. Een woord als “Maljaande” of “Weslanda” krijgt een beladenheid door het nummer, en iedereen heeft daar een ander gevoel bij. Dat vind ik interessanter dan een zin uit de tekst. Ik ben heel gevoelsmatig. Hoe ik muziek maak, maar ook hoe ik in het leven sta. Dus dat wil ik wel wat in alles voorttrekken.
De nummers op de ep zijn ook vrij persoonlijk. Komen die ook van bij jezelf of schrijf je eerder vanuit een personage?
Ze komen sowieso allemaal van bij mij, maar het is een soort van donkere, zelf reflecterende versie van mijzelf. Ik wil daar misschien niet elke dag mee geconfronteerd worden. Het zijn vragen die ik mijzelf stel of dingen waar ik over nadenk. De ep is een soort van stroming voor mij waarin dat elk nummer, los van tekst, een bepaald gevoel weerspiegelt. Bijvoorbeeld “Lolaluli” is heel verdrietig, terwijl “Weslanda” eerder woede en onmacht zou kunnen zijn.
Heb je dan een favoriet op deze ep, of is dat te moeilijk?
“Olso”, het eerste nummer. Omdat dat, denk ik, het uniekste is. Niets is opgenomen in een studio. We hebben gewoon alles opgenomen in de Ardennen, waar we af en toe met de band heen gaan om dingen op te nemen. De strijkers zelfs gewoon bij ons thuis. Ondanks dat, durfden we het vrij grotesk zien bij dat nummer. Het is zoiets Disney-orkesterig. En dan ook zeker, op het tweede deel van “Olso”, speelt Lander (drummer van o.a. STUFF. en BeraadGeslagen) mee.
We zijn er in geslaagd zijn om alles niet logisch te maken, maar zorgden er voor dat het heel gewoon binnen komt. Dat vond ik zelf net het meest fascinerende aan heel die song. Dat je plots denk van ‘wow, we zijn hier, maar ik heb niet door hoe we hier zijn geraakt.’
Je bent in heel wat eindejaarslijstjes opgedoken, als belofte van het jaar. Vaak naast Charlotte Adigéry en Le Manou, voelen jullie zelf ook dat jullie deel uitmaken van een frisse wind die door het Belgisch muzieklandschap waait?
Ik hoor het vaker dan ik het zelf voel. Het zijn gewoon ook wel altijd dezelfde namen die zo terugkomen. Ik ben daar echt wel super blij mee, bijvoorbeeld Charlotte, ze is gewoon mega cool en ze verdient het gewoon echt. Maar zelf ben ik bijvoorbeeld helemaal niet bezig met het onderscheid tussen man en vrouw. Het is goed dat de discussie er is, want het is echt een probleem dat er zo weinig vrouwen zijn. Maar ik zou nooit, en dat zou ik heel erg vinden, als een goede artiest willen gezien worden omdat ik een vrouw ben, en niet om datgene wat ik zelf maak.
Welke invloed heeft België dan op jouw muziekcarrière gehad? Dat je bijvoorbeeld in het voorprogramma van Tamino mocht spelen, toch wel één van dé revelaties van de voorbije jaren?
Het heeft een heel directe invloed gehad rechtstreeks op mijn publiek. Hierdoor kon ik veel mensen aanspreken die ik anders nooit kon bereiken. Maar ja, we blijven individueel bezig, en nobody cares of het een Belg is. Ik zou ook zelf nooit kijken naar de carrière van een andere artiest zoals bijvoorbeeld Tamino of Charlotte Adigéry. Want dan ben je met de verkeerde instelling muziek aan het maken. En iedere week voor 2500 man spelen zou ik al zeker niet wijs vinden, dat maakt het zo abstract. Maar dat zijn zo van die ‘wat als..’ scenario’s. Ik ben blij met elke plek waar ik kan spelen.
Er komen inderdaad heel wat leuke shows aan de volgende maanden. Hoe lopen de voorbereidingen?
Veel repeteren, het is mega wijs. De ep-release bijvoorbeeld, gaan we met live strijkers doen. De zomer gaat volledig afhangen van de ep-release, dus die staat nog wat wankel, wat normaal is. Ik moet niets meer doen, maar ik beluisterde onlangs de ep nog eens en ik kan er mij bij neerleggen. Dit is het beste wat ik nu kan afleveren, er zit heel veel passie en liefde in. Ook het hele traject. We hebben het eigenlijk maar met twee gemaakt, mijn toetsenist en ik samen. We hebben alles geproducet en opgenomen, en daarna heeft hij het gemixed. Twee jonkies!
Even iets totaal anders, ik heb op instagram gezien dat je samen bent met Lander Gyselinck. Hoe is het om zo’n muzikaal koppel te vormen?
We zijn ook gewoon door muziek samen gekomen, maar ja, wij praten heel veel over muziek.
Laten jullie dan ook nieuw materiaal aan elkaar horen?
Soms, maar soms heb je daar ook totaal geen goesting in. Je bent hele dagen bezig met muziek. In het begin vond ik het super moeilijk om demo’s te laten horen. Omdat hij mega kritisch is. ‘Wat heb je er aan als ik lieg’, zegt hij dan. Maar dat kan me soms gewoon gestolen worden (lacht). Hij is heel kritisch, maar altijd op een goede manier. En dat doe ik bij hem ook.
Toch probeer je het ook gescheiden te houden. Je bent ook elkaars liefde he. Je wilt niet elkaars collega zijn. Soms is dat heel moeilijk, maar uiteindelijk is het wel heel leuk. Vroeger ging ik ook super vaak live kijken. Nu lukt dat minder, wat ik super hard mis. Ik denk dat ik STUFF. in het eerste jaar wel vijftig keer gezien heb! Maar ik ben daar tegenwoordig heel melancholisch in. Voor mij is het nu soms wat te serieus geworden.
Als je de line-up mocht beslissen van een festival, welke headliners zou je dan kiezen? Los van het budget en alle administratieve zaken natuurlijk.
Oh, dat is zo moeilijk! Massive Attack, niet normaal goed live! Vorig jaar nog gezien. En, fuck, ik moet er echt een vrouw bij steken… Ja, Björk dan toch…
Zijn dat dan ook artiesten waar je inspiratie uit haalt?
(overtuigd) Ja, natuurlijk! Je neemt alles op, iedereen pikt van elkaar hé. Als er een idee is dat ik interessant vind en daarna ook gebruik, vergeet ik in het resultaat al wat het oorspronkelijke idee was, omdat dat zo eigen wordt. Björk wordt bijvoorbeeld vaak genoemd. Zij is echt zo de vrouw van je m’en fous en het talent. Mega cool!
Om af te sluiten, wat zijn de plannen voor de toekomst? Je had het daarnet al kort over een debuutalbum.
Ik wil geen strategie uitdenken, want zoveel bands beginnen daarmee. Dat werkt niet bij mij, zeker ook omdat de muziek tijd nodig heeft en mensen moeten daar een beetje aan wennen. Vooral veel spelen. De reden dat ik ook nu een ep terug heb uitgebracht in plaats van een lp, was gewoon omdat ik voel dat mensen nog tijd nodig hebben. Het is veel informatie, je moet niet té eigenwijs zijn he! Mijn doel is niet om door te breken, ik hoop gewoon dat ik voor heel mijn leven muziek kan maken. Anders zou ik niet de muziek maken die ik maak.
Bedankt voor het interessant gesprek, en veel succes in de toekomst!
