© Cédric Depraetere
Bijna exact een jaar geleden stond Ry X in België, toen met het Brussels Philharmonic Orchestra. Vandaag deed hij het met zijn eigen band, want hij moest een nieuwe plaat voorstellen. Zijn tweede album Unfurl, waarop de man duidelijk op zoek gaat naar de limieten van zijn muziek. Ook live doet hij dit, want we kregen slechts tien songs van de man. Toch wist hij daarmee anderhalf uur te boeien. Dat doet hij aan de hand van zijn betoverende stem, maar evengoed de magische opbouw in ieder van zijn songs. Ry X is niet minder dan een tovenaar die ieder hart in het Koninklijk Circus omtoverde in een knuffelbare variant die iedereen liefheeft.
Openen mocht zijn vaste support Hannah Epperson. Aan haar is helemaal niets veranderd. Nog steeds staat ze alleen met haar viool op het podium en brengt ze experimentele folk dat naar het klassieke genre neigt. Aan de hand van loops weet ze toch een soort van melodie in haar muziek te krijgen. Drie nummers speelde ze op een halfuur, de opbouw vergt dus heel wat werk. Dat het publiek het na één nummer al gehoord had, bleek al snel doordat er wat gepraat opdook. Jammer, maar niet verwonderlijk. Dit soort muziek is moeilijk te verteren.
© Cédric Depraetere
Ry X zelf had kaarsen staan op het podium. Riskant, als je weet dat er onlangs nog een zwembad in de fik vloog in Kortrijk. Gelukkig zijn we hier niet in een zwembad, en al zeker niet in Kortrijk, maar gewoon in het Koninklijk Circus te Brussel. Een brand was er niet, al voelden we ons wel innerlijk opgewarmd door de muziek van Ry X. De kaarsen op de achtergrond zorgen tevens voor een heel unieke sfeer, zoiets zie je ook niet veel op een podium. Ook het brandalarm moest er even aan wennen. Zelf zag hij er uit als een predikant, een predikant van liefde en emotie.
© Cédric Depraetere
Over naar het muzikale dan maar, en dat was smullen. Ry X had zijn set namelijk opgebouwd in twee delen. In het eerste deel stond zijn akoestische gitaar centraal en hield hij het nog allemaal heel rustig. Nummers zoals “Sweat” en “Salt” zijn hier het perfecte voorbeeld van. Een gezapige opbouw rond zijn dromerige vocals en instrumenten die langzaam maar zeker zich in het geheel begonnen moeien. Al mogen we dat zo niet noemen. Ieder instrument had zijn plekje in de wereld die Ry Cumming op het podium wilde creëren. En daarin schuilt de pracht van zijn muziek, ieder detail is belangrijk en essentieel voor het grotere geheel. Dat een song daardoor iets meer tijd had om zich te ontplooien, vergeven we hem maar al te graag. De prachtige opbouw en de magische apotheose waren twee dingen waar iedereen met volle teugen van genoot.
© Cédric Depraetere
Het tweede deel van de set ging Ry X iets meer aan het experimenteren. Dat gebeurde vanaf dat het verplichte nummertje “Berlin” was gepasseerd. Die song, zijn grootste hit, was meteen ook het kortste nummer in zijn set. Het leek er niet echt in te passen, maar dan toch net weer wel doordat Ry het zo kort hield. Slimme zet, want een aanstekelijk nummer past niet in een show van Ry X. “Body Sun” verwelkomde Epperson terug op het podium en met haar viool verzorgde ze een extra dimensie aan het nummer. De zweverige samenzang en hemelse piano waren allemaal sfeerscheppend en konden zo uit een film komen. Dat is de muziek van Ry X ook, heel filmisch.
© Cédric Depraetere
Maar vanaf “Untold” verschenen er meer beats ten tonele. Plots mocht je aan het dansen gaan, al is dat natuurlijk relatief. Het is niet zo dat we hier op een techno rave waren, nee er waren experimentele elektronische geluiden te horen. En ook het heel relaxte tempo zorgt ervoor dat je vooral meewiegt. Bij “The Water” daarentegen hoorden we naar het einde wel enkele ferme technobeats. Het leek een beetje alsof we hier Caribou aan het werk zagen. De beats kwamen aan en nu kon iedereen wel een beetje dansen. Uniek, maar wel heel fijn en een slotstuk dat binnenkwam. De beats onder de stem van Ry Cumming doen ook wat denken aan zijn eigen electroproject Howling, en zo kwam alles een beetje samen. In tegenstelling tot de opname op plaat, kregen we hier vijf minuten aan outro voorgeschoteld, en dat was zalig. Iedere luidere beat voelde je ook in het publiek harder worden en iedereen wilde ook gewoon meer. Een luid applaus nadien, sprak dan ook boekdelen.
© Cédric Depraetere
Maar er mocht ook interactie zijn met het publiek en bij afsluiter “Howling” riep hij iedereen op om recht te staan. Het publiek luisterde gedwee en al snel volgde een meeklapmoment, iets wat we tot dusver nog niet gehoord hadden. Het publiek was namelijk in trance en bleef gedurende ieder nummer muisstil, respect. Het optimistisch nummer zorgde dan ook voor een positieve apotheose aan de fantastische set. Bisnummer “Only” was zelfs een kleine bijkomstigheid. Ook Ry had het tijdens die laatste trouwens warm gekregen, zijn groots gewaad had hij afgedaan en hij stond in zijn frisse T-shirt om ons nog een laatste keer te betoveren met zijn fantastische stem.
Ry X staat deze zomer op Rock Werchter en wij zijn er zeker van dat hij ook daar heel wat zieltjes zal winnen. Het zal riskant zijn om dit soort muziek op een festival te brengen, maar hij pakt een publiek wel mee in zijn emotionele trip en met de meer dansbare nummers kan hij een festivalpubliek wel inpakken. In het Koninklijk Circus testte hij dat namelijk al eens uit. Zijn falsetstem, het epische opbouwwerk in de instrumentatie en vooral de wondermooie en eerlijke songs maken van Ry X een opmerkelijk figuur. Hij was nadien dan ook heel dankbaar voor het stille publiek, en wij waren hem dankbaar om ons voor een avond te betoveren met zijn magische muziek.
Fan van de foto’s? Nog meer foto’s van de show zijn op onze Instagram te vinden. Allen daarheen!
Setlist:
Sweat
Salt
Shortline
Yayaya
Berlin
Body Sun
Untold
The Water
Howling
Only
