InterviewsUitgelicht

Interview Zwangere Guy: “Met Gorik Pt.1 wil ik proberen een volledige AB-zaal muisstil te krijgen”

Op vrijdag 1 maart brengt Zwangere Guy zijn langverwachte album Wie is Guy uit, waarvan er reeds drie uiterst gevarieerde nummers verschenen (“Gorik Pt.1”, “R.A.F.” en “Guy Funk”). Met het beluisteren van het hele album wordt al heel snel duidelijk dat deze drie nummers nog maar het tipje van de sluier oplichtten. Wie is Guy telt maar liefst 19 nummers die stuk voor stuk minstens even indrukwekkend en kwaliteitsvol zijn. Het resultaat is een uitzonderlijk album met een brede variatie aan sounds, samenwerkingen en thema’s. Met Wie is Guy leren we de veelzijdigheid van Zwangere Guy pas echt kennen. We ontmoeten hem in het AB Salon om wat dieper in te gaan op zijn nieuwe album.

Vooraleer we beginnen. Hoe is het eigenlijk met jou na de bevalling van je guyniaal album Wie is Guy?

(Lacht) Goed, maar ik ben wel een beetje ziek. Hopelijk ben ik tegen vrijdag genezen, want ik zou de release van Wie is Guy met het straatconcert in de Vlaamsesteenweg echt willen kunnen vieren. Als je zo lang met de volle 100% ergens mee bezig bent geweest, begin je na een tijdje aan alles te twijfelen.  Daarom voel ik dat het hoog tijd is om het met iedereen te delen.

Vind je dat er een groot verschil is met Zwangerschapsverlof Vol. III?

Ja, deze plaat is veel volwassener doordat de sound gevarieerder is. Het geheel voelt frisser aan en tegelijk ook grauwer en harder. Met Wie is Guy zijn de sounds die ik breng allemaal wat extremer en dat lijkt me een belangrijk verschil met Zwangerschapsverlof Vol. III. In die plaat ging het meer om het ‘rijmen om te rijmen’, terwijl Wie is Guy qua inhoud veel meer tot de diepgang gaat. Ik heb in dit album echt bloed, zweet en tranen gestopt.

Wie is Guy bestaat uit een samenwerking met veel verschillende artiesten en producers. Hoe komen die samenwerkingen doorgaans tot stand?

Alle samenwerkingen die ik op Wie is Guy deed, zijn er gekomen met mensen waarmee ik een goede klik heb. Die klik moet er voor mij zowel op muzikaal vlak zijn, als in de manier hoe je met elkaar omgaat. Ik vind het belangrijk om in mijn professionele samenwerkingen goed te kunnen lachen met elkaar, hoe serieus de situatie soms ook is. Je moet samen kunnen genieten van het werkproces. De nummers die ik met Peet heb gemaakt, zijn in de eerste plaats het resultaat van een vriendschap. Op “Mec Man Bro” voel je dat wel. Door de natuurlijke wijze waarop we met elkaar samenwerken, klopt het resultaat altijd helemaal.

De samenwerking met Selah Sue is toevalliger gekomen, want we kenden elkaar daarvoor niet persoonlijk. Op een dag kreeg ik een berichtje op Instagram van haar plusdochter waarin stond ‘je moet een lied maken met mijn ma’. Toen ik vroeg wie haar ma was, antwoordde ze dat dat Selah Sue was en ik dacht: ‘Dat kan niet.’ Daarna kreeg ik een videootje toegestuurd waarin Selah zei dat we samen in de studio konden kruipen als ik daar goesting in had. En dat hebben we dan gedaan. Naast “Guy Funk” komt ze ook voor op “Shit Is So Good”, hetgeen we eerst hebben gemaakt. “Guy Funk” met Darrell lag toen al klaar, maar we hebben toen toch besloten om Selah haar ding te laten doen op het nummer. Het uiteindelijke resultaat mag er zijn.

Als de sky de limit zou zijn, welke muzikale samenwerking zou je wel zien zitten?  

Realistisch gezien meer naar de Nederlandse scene met artiesten als Fresku en Leipe. En… als ik écht heel big mag dromen, met J.I.D of J. Cole. En waarom niet met een Kendrick (glimlacht).

Je bracht met “Gorik Pt.1” en “Guy Funk” ook zeer opvallende clips uit. Vond je dat een belangrijke aanvulling op het muzikale?

Ja, ik vind die clips wel een belangrijke aanvulling. Het is ook leuk om dingen te maken waar een hoek af is en dat is met de vorige twee al goed gelukt. Niemand begrijpt bijvoorbeeld de clip van “Guy Funk” (lacht). En ik ga hem ook niet uitleggen want het is te complex. De volgende clip zal opnieuw het resultaat zijn van een goede samenwerking en zal minstens even opvallend worden.

Het album start met het meeslepende nummer “Wie is Guy” waar je in de derde persoon over jezelf rapt. Het lijkt een soort navertelling van wat mensen over jou denken. Heerst er bij jou een vrees dat mensen vooroordelen hebben over jou?

Ja, die vrees bestaat wel. Vooral door de keuze van mijn artiestennaam denk ik. Door zo’n keuze krijg je het risico dat mensen jou en je muziek niet serieus gaan nemen. Mensen kunnen dan misschien onterecht denken dat ik lach met rappers en hiphop als genre.

“Wie is Guy” begint met een egocentrische trip waarin ik over mezelf rap, over hoe ik mezelf de beste vind en niemand mij klein kan krijgen. Naarmate het nummer vordert, begin ik dat stilaan af te breken. Het doel was om iedereen een beetje onwennig te laten voelen door dat contrast te creëren. Dat is wat ik met dit album ook wou tonen: het verschil tussen Zwangere Guy aan de ene kant en Gorik aan de andere kant.

In “Beter Leven” haal je zelf aan ‘Voel me goed als Guy, maar Gorik die is vaak verdwenen. Heb personages in mijn hoofd die elkaar tegenspreken’ en in “Energuy” krijgen we deze personages te horen. Komen die verschillende personages van jezelf  soms in conflict met elkaar?

Ja je zou kunnen zeggen dat die soms met elkaar in conflict komen. Het is niet zo dat de ene de duivel is en de andere een engel, maar eerder dat Gorik het brein is en de volwassenere kant van mezelf. Zwangere Guy is dan meer de impulsieve kant die een beetje loco wil doen en vooral wil genieten. Dat is wat ik in “Beter Leven” wou tonen. Uiteindelijk is het ook één van mijn lievelingsnummers geworden op de plaat.

Mentaal welzijn komt als thema veel aan bod in het album. Het nummer “Demain j’arrête” start met één van de meer gekende toespraken van Dirk De Wachter. Vertel?

Ik wou naast de rode draad van de voicemails, vooral ook diepgang geven aan het album. Ik wilde een beetje spelen met het idee dat een rapper uiteindelijk ook gewoon een mens is met emoties. De inhoud van Dirk De Wachter zijn toespraak vond ik op dat vlak heel mooi. Het geeft je meer inzicht en perspectief om te begrijpen waarom sommige mensen zijn wie ze zijn. Het idee dat een slecht mens, uiteindelijk nog altijd gewoon een mens is. Het is belangrijk om te begrijpen dat mensen hun gedragingen een reflectie zijn van hun eigen ervaringen. Als je het zo bekijkt, kan je het sommige mensen bijna niet kwalijk nemen dat ze zijn wie ze zijn. Het was ook leuk dat Dirk De Wachter zelf heel enthousiast en positief reageerde op de vraag of we het mochten gebruiken voor het album. Toen we het resultaat uiteindelijk hoorden, dachten we allemaal “alright we got it, dit klopt helemaal”.

Zwangere Guy imiteert de toespraak even met de heerlijke rollende ‘r’ die Dirk de Wachter zo typeert: “Ze willen altijd stoerrrrr zijn en sterrrrk zijn”.

Zoals je zelf aangaf vormen de voicemails een rode draad in het album. Het deed mij spontaan denken aan het nummer “Suicidal Thoughts” van Biggie Smalls. Is het ooit zo duister geweest bij jou?

Juist, dat is inderdaad een diepe track die ik nog eens ga luisteren. Tijdens mijn slechtste periode, wanneer ik heel diep zat, kwamen zo’n duistere gedachten soms wel naar boven. Ik werd compleet paranoïde van de drugs, ik had het gevoel dat ik helemaal zot werd en was de weg kwijt. Ik had momenten dat ik er klaar mee was. Nu denk ik daar helemaal anders over. Een tijd geleden heeft de vader van één van mijn beste vrienden ervoor gekozen om een einde te zetten achter zijn leven. Die keuze werd als egoïstisch beschouwd door zijn omgeving die met zo veel verdriet en miserie werd achtergelaten. Dat heeft bij mij wel voor een belangrijke switch gezorgd. Door het verdriet van mijn beste maat te zien, zag ik in dat dat geen oplossing was. Het zou niet de weg worden die ik zou inslaan.

Baloji zingt in één van zijn nummers (Septembre) “J’dois mettre fin à cette vie sans mettre fin à mes jours sur mes mauvais choix”. Wat is er voor jou nodig geweest om die switch te kunnen maken?

Dat is mooi gezegd. Zoals in “Beter Leven” zeg ik ‘zonder hiphop hing ik nu al jaren aan een knoop’. Hiphop is mijn redding geweest om die ommekeer te kunnen maken. Ik heb ook de beste vriendenkring, dus zeker ook dankzij hen. Voor mij is een goede vriendenkring er eentje waar er ruzie gemaakt kan worden, waar er gediscussieerd kan worden, waar iedereen een uitgesproken mening heeft en geen meeloper is. En vooral, waar de liefde door de maag gaat. Samen goed kunnen eten en kunnen zeggen ‘dat doen we volgende week opnieuw les gars’. Vrienden zijn ook mensen waar je nog mee belt. Hoe weinig wordt er eigenlijk nog gebeld de laatste tijd. Door de komst van WhatsApp, Facebook en Instagram bellen mensen gewoon niet meer.

Trouwens, ik moet het vragen. Biggie of Pac?

Pac! Ja, ik ben toch wel meer een kind van de West Side en 2Pac heeft de meeste imPACt gehad (lacht). Daarnaast ben ik ook echt wel een kind van artiesten als Mobb Deep, Snoop, maar ook de Franstalige hiphop à la NTM, Fonky Family, Sniper, …

In het album refereer je ook naar heel wat artiesten die een invloed hebben gehad op jou. Van Muddy Waters, Marvin Gaye en Billie Holiday tot Guru, Wu Tang, Nas, Kendrick en Schoolboy Q. Op je album experimenteer je ook met verschillende genres waaronder funk en meer specifiek baile funk in het ultrasterke nummer “Mershedeïz” met Blu Samu. Is dat iets waar je nog meer mee wil experimenteren?

Ja, dat nummer was echt leuk om te maken en ik zou verder willen experimenteren met die baile funk om mensen nog eens goed te laten dansen. Waarom niet een ep’tje van vijf à zes nummers in die stijl…

Naast de verschillende genres, passeren ook veel verschillende talen de revue in je album: Nederlands, Frans, Engels, Spaans, Portugees en Arabisch. Allemaal talen die deel uitmaken van het Brusselse leven. Brussel staat ook echt centraal in je album. Op welke manier is Brussel belangrijk voor jou?

BXL heeft mij gevormd, het is mijn hele leven. Zonder deze stad had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Zou ik opgegroeid zijn in Antwerpen, Brugge of Gent, zou ik nooit geweest zijn wie ik nu ben. Waarschijnlijk kwam ik toen ook niet in contact met alle mensen waarmee ik samenwerkte voor dit album. Ook zonder mijn Brusselse fans stond ik nooit waar ik vandaag sta. Daar ben ik hun heel dankbaar voor.

Brussel is een beetje een bipolaire stad. Wat vind je het mooiste aan de stad en wat vind je het lelijkste?

Het mooiste aan Brussel is de pure folklore die er hier heerst: die enorme diversiteit aan culturen en talen die hier allemaal samenkomen. Onder Brusselaars is ook het je m’en foutisme typerend, ze gaan zichzelf nooit te serieus nemen. Het lelijke is dan weer het feit dat de politiek zo corrupt is hier. Er is al jaar en dag een serieus tekort aan een duidelijke visie. De mensen die de macht hebben om hier iets aan te doen, doen te weinig. Daardoor, en dat is weer iets positief, zet de Brusselaar zelf zich sterk in om Brussel mooi te maken. Dàt is mijn Brussel.

De schoonheid van Brussel is underground. Welk metrostation heeft voor jou een speciale betekenis?

Simonis*. Daar pakte ik als gamin vroeger de metro van en naar het centrum. Het is ook het uiterste van Brussel, de terminus van de stad, het eindstation waar ik thuiskwam.

De Franstalige en Nederlandstalige gemeenschap in Brussel leven relatief gescheiden van elkaar. Probeer je aan de hand van je muziek en je samenwerkingen met Peet en Félé Flingue beiden wat meer naar elkaar toe te laten groeien?

Dat is vooral op natuurlijke wijze gekomen, want ik doe het niet op een bewuste manier. Destijds met STIKSTOF zat ik er wel achter om Roméo uit te nodigen. Zo’n samenwerkingen zijn gewoon belangrijk om te experimenteren en te zien waar je naartoe kan gaan met die tweetaligheid. Maar bovenal zit die tweetaligheid gewoon in mijn DNA. En ik vind dat we daar als Brusselaars trots op mogen zijn, we zijn daar echt blessed mee.

Eind maart speel je maar liefst twee keer voor een uitverkochte AB-zaal. Daarnaast staan ook Amsterdam en zelfs Japan op de planning. Naar welk concert kijk je het meeste uit? En welk nummer kan je niet wachten om live te performen?

Ik kijk er heel hard naar uit om de twee AB-concerten te doen, die zijn voor mij belangrijk. Het is speciaal om op zo’n grote schaal te kunnen performen voor, maar ook in mijn hometown. Met “Gorik Pt.1” wil ik proberen een volledige AB-zaal muisstil te krijgen. Daarnaast wil ik dat iedereen loco gaat op en een mokerslag uitdelen met “U Ma is U Pa” en “R.A.F”.

Hoe is de link met Japan eigenlijk gekomen?

Via UM! en LeFtO. LeFtO heeft al een voet staan in Japan en heeft daar veel kennissen, terwijl UM! daar familie heeft wonen. Toen UM! vertelde dat hij naar Japan ging, heb ik resoluut gezegd dat ik mee zou gaan. Ik kreeg toen de kans om daar een show te geven, wat een speciale ervaring was omdat niemand begrijpt wat je zegt. Maar dat maakt daar niet uit want mensen voelen gewoon de vibe en de energie die je brengt. UM! heeft daar een goed verhaal rond, die mensen luisteren al veertig jaar naar Engelstalige hiphop zonder een woord te begrijpen. Ze begrijpen echt niks, maar interpreteren de vibe en energie als geen ander. Toen ik daar was, heb ik ook samengewerkt met twee Japanse rappers, waarvan het nummer op UM! zijn plaat zal uitkomen. Voor mij is dat hiphop pure sang, over grenzen heen kunnen gaan.

Eerder liet je weten dat je van “Gorik Pt.1” nog vervolgstukken zou willen maken. In het volgende deel wil je in de huid van je moeder proberen te kruipen. Weet je al wat je in het derde deel wil doen?

Dat is een goeie vraag, want ik weet het eigenlijk nog niet. Het kan zijn dat ik de huid van mijn stiefpa probeer te kruipen en iets volledig in het Frans maak… Het is alleszins interessant om erover na te denken.

 

*Het metrostation van Simonis is een kunstwerk van Berlinde De Bruyckere dat bestaat uit cementen ruiten op de muur in allerlei kleuren. Op de site van de MIVB staat dat dergelijke motieven doorheen de eeuwen in allerhande culturen werden teruggevonden. Die motieven zouden voor veel mensen erg herkenbaar zijn, wat voor de reiziger een geruststellend gevoel zorgt…

Misschien is dat wel hetgeen Zwangere Guy zo succesvol maakt en waarom Wie is Guy zo meeslepend is. Met zijn nieuwe album wordt hij herkenbaarder en tastbaarder dan ooit tevoren. Belangrijker nog, hij stelt ons gerust dat (Brusselse) hiphop allesbehalve dood is.

Facebook 

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Peet - "Toucher du bois"

Ok Ok, het gaat heel goed  met Brusselse rapper Peet. Voor zij die nog niet van de man hebben gehoord: beginnen deed…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Peet - "Aquemini"

Recentelijk kregen we van Brusselse rapper Peet heugelijk nieuws. Een dik jaar nadat zijn tweede plaat Todo Bien  ter wereld kwam, mogen we…
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.