De Amerikaanse zangeres Maggie Rogers maakt lichte pop, waar iedereen als een blok voor valt. Rogers is niet alleen zangeres, maar schrijft en producet veel van haar nummers zelf. Nadat ze door Pharrell Williams in een masterclass ontdekt werd, ging het pijlsnel voor de zangeres. Ze stal de show op Rock Werchter en stond verder ook in de knusse AB Club, waar we toen al zagen dat het goed was. Anno 2019 staat ze in de grote zaal, in de ballroom-versie weliswaar, en stelt ze haar degelijke debuutalbum Heard It In A Past Life voor. Aan overgave en emotionaliteit geen gebrek tijdens het concert.
Maggie Rogers heeft met Mallrat niet alleen een goede vriendin gevonden, maar de Nieuw-Zeelandse zangeres bleek ook een leuke opener te zijn. Het publiek liet zich met momenten verleiden tot een klein, gezellig feestje en danste zich al warm. Niet elk nummer kwam echter uit de verf, maar met “UFO”, “Groceries” en “Uninvited” heeft de zangeres drie leuke popnummers in haar repertoire staan, waarmee ze het publiek mee kreeg. Vijfendertig minuten zijn momenteel misschien nog iets te lang voor Mallrat, maar met een band aan haar zij zou ze wel voor verrassingen kunnen zorgen.
Wie aan Maggie Rogers denkt, ziet al snel een verlegen meisje voor zich, maar op podium is ze dat allesbehalve. Nadat ABBA’s “Dancing Queen” de begeleidingsmuziek vormde voor de entree van de band, betrad Rogers het podium op “Give A Little”. Meteen laat de Amerikaanse zangeres zien dat ze een echt podiumbeest is en loopt ze van de ene naar de andere kant zonder maar ook één toon te missen. Met “Burning” vlamde ze er meteen verder op los en kreeg ze haar fans nog meer mee in haar verhaal. Iets wat ze niet veel later met haar hit “Dog Years” herhaalt. Het enthousiasme spat van het podium af en dat voel je als fan ook meteen.
Ook de iets eigenzinnigere nummers deden het goed bij de fans. Zo heb je het lichtjes als James Blake klinkende “Say It” dat wist te begeesteren, maar ook het sterk gearrangeerde “Retrogade” deed zijn werk uitstekend. Ook het vlijmscherpe “The Knife” kon op veel liefde van het publiek rekenen en is niet alleen op haar album een echte uitblinker. Mensen die Rogers vooral van “Alaska” kennen, hebben met deze drie nummers de beste bewijzen gekregen waarom Rogers een verfrissende pop act is
Hoogtepunten van de show? Dat waren er een paar. Zo kon “Light On” het lichtjes in ons hart laten branden, leefde Rogers zich helemaal uit op “Overnight” en verdronken we in de emotionaliteit die “Back In My Body” aan de dag brengt. Met het spontaan gebrachte Whitney Houston cover “I Wanna Dance With Somebody” sloot de zangeres op een gigantisch hoog af. De overgave en inleving die Rogers gebruikte om de nummers live tot leven te verwekken zorgden voor echte momenten, die niet alleen door kippenvel beschreven kunnen worden.
Het was duidelijk dat Rogers zich emotioneel heel diep in het concert bevond en dat zorgde ervoor dat elk nummer aankwam. Van woede naar vrolijkheid. Alles kwam qua emotie aan bod en woelde ieders harten helemaal om. Dat het soms niet helemaal toonvast was, vergeven we haar daarom ook meteen. Muziek is nu eenmaal keer op keer gevoelens overbrengen net zoals dat gisterenavond in de AB het geval was. Een groots concert van een zangeres die met wat meer albums en steun van de radio, de volgende Florence Welch kan worden.
Setlist:
Give A Little
Burning
Say It
Dog Years
Overnight
Light On
On + Off
Alaska
The Knife
Tim McGraw (Taylor Swift cover)
Retrogade
Back In My Body
Falling Water
I Wanna Dance With Somebody (Whitney Houston Cover)
