AlbumsRecensies

Eriksson Delcroix – The Riverside Hotel (★★★★): feest in het Riverside Hotel

Op The Riverside Hotel gunt de uiterst productieve Eriksson Delcroix band zich een royale dosis speelplezier. Het realisme en de bittere country noir ernst van voorganger Magic Marker Love tekenen grotendeels afwezig. In ruil krijgen we net een fris, opgewekt en hoopvol album met een veelheid aan invloeden (folk, country, delta blues, cajun, settler songs,..). The Riverside Hotel is dan ook bij uitstek een groepsalbum waarop het feestelijke helemaal primeert.

Aanleiding voor dit album bestond deels in een samen met kompaan en sidekick Alain Rylant ondernomen road trip, doorheen de wild lands van Louisiana en het tot de verbeelding sprekende Texas met als eindstop Clarksdale, Mississipi waar het échte Riverside Hotel zich bevindt. Niet zo moeilijk dat het nieuwe Eriksson Delcroix album meer dan ooit de muziek van het diepe Amerikaanse zuiden ademt. Het maakt van The Riverside Hotel bij uitstek een muzikale hutsepot. Al neemt de gelukzaligheid van het samenspel in alle vrijheid danig de overhand.

Tekenen present: Bjorn Eriksson die zoals steeds diverse gitaren bovenhaalt, vrouwlief Nathalie Delcroix (Laïs,..) die per plaat nog een tikkeltje meer aan Emmylou Harris doet denken en een band waar menig artiest best jaloers op mag wezen. Te weten: Elko Blijweert en Tim Coenen op gitaar, Alain Rylant op drums, Peter Pask op bas en Karl Eriksson (Björns’ vader) op accordeon en banjo. Een solide band waarbij vriendschap en vertrouwen elkaar verstevigen.

Het album is net als de invloedssferen (o.a. de voodoovibes van Dr John, de atmosferische Lanois, de blues van Black Keys, Robert Johnson, Gainsbourg,..) heel divers. Hoor hoe “Louisiana Hot” vrolijk maakt. Merk bijvoorbeeld hoe swampy en broeierig het geluid soms is, hoe de psychedelica in het geluid van de songs je vaak een natuurlijke high bezorgen. En vooral ook hoe enorm eigentijds dit wonderlijke verhaal wel is. Leg je oor bijvoorbeeld te luister bij “Hex”, het type track dat zich bij uitstek leent om te gaan remixen. Of om onder handen te laten nemen door een DJ om er een of ander zwoel, tot in de late uren durend feestje mee op te luisteren.

Verderop vinden we op deze gevarieerde, maar bovenal toegankelijke plaat ook het dansbare “La Danse De La Mardi Gras” terug, een traditional die de Eriksson Delcroix behandeling krijgt. Of het zoete, zwoele “Le Bayou De Mille Misères” waar we in de wat bevreemdende intro we zowaar krekels menen te horen. Het maakt inzichtelijk hoe de groep geen schrik heeft om ideetjes uit te proberen. Best gedurfd dus, maar evengoed ook heel erg geslaagd.

Naar het einde toe gaat het dak er helemaal af. De minimal groove is retestrak en de gitaren moeten er dan ook sterk aan geloven tijdens “Flat Earth Blues”. En dan is er nog het afsluitende “J’Ai Eté Au Bal” dat zegt: wat was de road trip een uiterst memorabel feest. Al de herinneringen aan de reis en de verhalen errond zijn eindelijk op plaat geraakt. Doe uzelf een plezier en koop The Riverside Hotel op vinyl (want dat is de aanbevolen drager bij uitstek voor dit soort prachtmuziek). De wondermooie albumhoes van de hand van bassist Peter Pask krijgt u er net als de knappe tekeningetjes in de hoesnota’s sowieso bij.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.