Heideroosjes @ Ancienne Belgique (AB): De meest nostalgische bloem

Zeven jaar, zo lang is het geleden dat Heideroosjes nog eens een concert in België speelden. Dat is ook niet verwonderlijk, want de band gaf er in 2012 de brui aan. Maar in 2019 bestaat de band dertig jaar, reden genoeg dus om enkele reünieconcerten te doen. Daarbij hoort een uitverkochte show in de Ancienne Belgique (die nota bene in enkele minuten was uitverkocht). Twee uur serveerde de band uit Nederlands Limburg ons een trip down memory lane, en iedereen ging bijgevolg even terug nostalgisch naar zijn jeugd.

Eerst mocht er een andere punkband uit Nederland, March. Weinig nieuws kregen we niet te horen, maar enthousiasme was er zeker. De frontvrouw heeft een dijk van een stem en ook de gitariste kan ferme solo’s afleveren. Strak, afgelijnd en vol energie serveerden ze ons een goeie opwarming voor Heideroosjes. Het publiek was nog niet helemaal mee, maar ze kwamen dan ook enkel voor Heideroosjes.

Zeven jaar, dat is ook heel wat gebeurtenissen die de band aan zich moest laten voorbijgaan. Een nieuwe generatie spreken ze bijgevolg niet aan, wat ervoor zorgde dat de zaal goed gevuld was met een iets ouder publiek. Hun jeugd herbeleven was het doel, en dat doel werd de hele avond ook vervuld. We kregen namelijk een heuse best-off set waarbij dolle fratsen, circle pits en wall of deaths niet weg te denken waren. Iedereen enthousiast dus, en dat is het waar een punkshow om draait.

32 nummers serveerde de band ons op een goeie twee uur. Veel, zou je denken, maar niets is minder waar. De groep heeft namelijk heel wat potige nummers die binnen de twee minuten gepasseerd zijn. Zo waren onder meer “Punica” en “Break The Public Peace” enkele ferme kopstoten, die je wel moest te boven komen want de rest van de songs moest niet onder doen.

Honderden pintjes vlogen doorheen de lucht tijdens het concert en zo was het een zaterdagavond waarbij iedereen eens ferm de bloemetjes kon buitenzetten. Dat zei ook frontman Marco Roelofs, die de toeschouwers aanmaande om even hun kinderen te vergeten. Ja, ook hij beseft dat het publiek niet van de jongste is. In plaats van een avondje op café, kon iedereen eens meebrullen met alle nummers uit hun jeugd. Dat gebeurde ook en het viel op dat iedereen ook echt alle songs uit het hoofd kende. Een zaal vol echte fans dus, het was mooi om te zien.

Dertig minuten minder in de set en we spraken hier over een perfecte show, maar nu viel het op dat er af en toe wat schwung uit de set verdween. Zo was het duo “Ik Zie Je Later”, “Regular Day In Bosnia” en “Watch Me Play” goed voor een terugzakking qua sfeer en zorgde ook “A Bag Full Of Stories” niet voor het grootste enthousiasme. Dat hoeft ook niet altijd, maar bij een twee uur durende show moet je wel proberen te blijven boeien en dat deed Heideroosjes nu niet altijd.

Duizenden nieuwe gebeurtenissen in de wereld, en dus zijn de oudere songs van Heideroosjes niet altijd zo relevant meer. Dat ontging ook de frontman niet en nummers zoals “Regular Day In Bosnia” en “Klapvee” paste hij wat aan de huidige tijdsgeest. Kritiek op ‘die aap in het witte huis’, #metoo en hiphop werden niet gespaard, en dus was ook dit punkconcert er één waarbij je met een maatschappijkritische boodschap naar huis ging. Soms werden er wat te veel puberale mopjes gemaakt, maar dat hoort er nu eenmaal bij denken we dan. Soms mag je jezelf ook al eens volwassen gedragen, maar als je het kind in jezelf bovenhaalt, durft er al eens wat verkeerd uitkomen.

Tweeduizend man hield zijn adem vast op het eind toen nog eens al het vuur werd bovengehaald en de band de ene harde song na de andere door de boksen knalde. Bij “Ze smelten de paashaas” kregen we een leuke anekdote over new beatmuziek en dat gebeurde bij heel wat songs, leuk dat we zo ook wat extra info krijgen over het ontstaan van hun muziek. Bij “A Hippie Sing Along” mocht de dochter van bassist … opdraven en verzorgde ze de typerende mondharmonica. “Damclub Hooligan” tot slot serveerde nog één keer een gigantische sing-a-long waarna iedereen terug in de realiteit terecht kwam.

Eén Heideroosje maakt de dag niet, maar het viertal toonde dat nostalgie een perfecte factor is om zalen uit te verkopen. Ze brachten helemaal niets nieuws, en niemand die er zich aan stoorde. Gewoon een simpel punk concert met de nodige grappen en grollen en af en toe eens wat publieksinteractie. Er werd heel wat gezongen en op het eind ging de hele zaal ook met een positief gevoel naar huis. Bij reünieshows heb je altijd een soort van dubbel gevoel en dat was nu ook niet anders, toch wist de band een strakke set neer te zetten met aandacht voor de actualiteit. Naar eigen zeggen houden ze er na dit jaar weer mee op, ga ze dus nog zien voor het te laat is.

Fan van de foto’s? Nog meer foto’s van de show zijn op onze Instagram te vinden. Allen daarheen!

Setlist:

United Scum
Scapegoat Revolution
Break The Public Peace
Schizo
Lekker Belangrijk
Everybody Loves Me, Everybody Hates Me
Klapvee
Listen To The Pope
Fistfuckparty At 701
P.C.P.O.S.
Iedereen Is Gek (Behalve jij)
Fistful Of Ideals
Ik zie je later
Watch Me Play
Regular Day In Bosnia
Nothings Wrong
Goede Tijden, Slechte Tijden
Punica
Ik Wil Niks
A Bag Full Of Stories
Ode To The Ramones
Sjonnie & Anita
Val Maar Dood
Time Is Ticking Away
Ze smelten de paashaas
Tering Tyfus Takketrut
Since 1989