Het was vier jaar geleden sinds de Amerikaanse singer-songwriter uit New Jersey nieuwe muziek uitbracht, maar vandaag komt Sharon van Etten met een nieuw album. Eerder dit jaar loste ze al een aantal singles en vanaf vandaag ligt dus ook de volledige plaat, Remind Me Tomorrow in de rekken. Naast het maken van Remind Me Tomorrow acteerde Van Etten ook in de Netflixserie The OA, studeert ze ook nog psychologie én werd ze moeder van haar eerste kind. Dat ze afwezig was in de muziekscene is bij deze gepardonneerd.
Na het ontdekken van andere artistieke vormen is het dus tijd om terug te keren naar haar muzikale carrière. Met haar vijfde album komt ze terug met een nieuwe sound die met momenten minder breekbaar is. Het gelaagde album is vergelijkbaar met het weerbericht van een winterdag: bewolkt met af en toe een zonnestraal. Van Etten’s zoete stem in combinatie met bittere lyrics vormen een mature plaat met up’s en down’s. Duistere, ruige synths en invloeden van Nick Cave en The National geven Remind Me Tomorrow een donkere melodramatische toets.
Maar toch bruist er wat optimisme doorheen de plaat, en dat is iets wat soms ontbrak bij haar vorig werk. Haar vorige albums werden gekentekend door droevige begrafenissongs, terwijl het nu duidelijk te merken is dat ze positiever in het leven staat. Dat is te danken aan haar vriend en de komst van hun kind. ‘It’s about my love and my fear and about me wanting to be better, but doubting myself a little bit,’ vertelt Van Etten aan The New York Times. ‘It’s my job to be strong and positive so that he (haar kind, n.v.d.r.) feels safe and protected, even given the state of the world.’ Dat vertaalt zich perfect in de plaat, Van Etten’s van nature droevig realisme gaat hand in hand met een nieuw optimisme. Remind Me Tomorrow klinkt door een afwezigheid van gitaar en een overvloed aan synths iets duisterder als haar vorige, maar toch is de plaat meer hoopdragend.
Met haar nummer “Seventeen” kijkt Van Etten terug naar haar jeugd en zorgt ze voor een intens moment op Remind Me Tomorrow. Het nummer is, zoals de rest van het album, muzikaal sterk opgebouwd en zeer meeslepend. “Seventeen” is een hoogtepunt en zeker één van de sterkhouders op het album. In de videoclip neemt ze je mee naar de lang vergeten bars waar ze ooit begon met optreden. Daarnaast zijn ook “Comeback Kid” en “You Shadow” sterke songs die toegankelijk zijn en veel energie uitstralen. Met “Jupiter 4” brengt Van Etten een duistere ballade vol ambient synthesizers, en toch is het een behoorlijk optimistisch lied: I’ve been waiting, waiting, waiting my whole life / For someone like you / It’s true that everyone would like to have met / A love so real.
In het begin is het moeilijk om verschillende nummers van elkaar te onderscheiden, dat komt omdat de synths soms teveel van het goede zijn, maar na een paar luisterbeurten begin je de essentie van de plaat te ontrafelen. Fans van het eerste uur zullen ook heimwee hebben naar Van Etten’s gitaar, maar ter conclusie is het album zeker het luisteren waard en zitten er een paar ruwe en geslepen diamanten tussen. Het is een zeer gelaagde plaat met meerdere muzikale genialiteiten en sluit ondanks de vernieuwde sound perfect aan bij het oeuvre van Sharon Van Etten.
Op zaterdag 30 maart stelt Sharon Van Etten haar nieuwe Remind Me Tomorrow voor in de Botanique in Brussel.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
