AlbumsRecensies

Steve Gunn – The Unseen in Between (★★★): Nuchter maar vol nuance

Steve Gunn is een veelzijdige songwriter uit New York. In het wereldje van de folkrock heeft hij zich opgewerkt tot één van de beste in zijn stiel. Naast zijn solowerk klust hij ook bij voor Kurt Vile & The Violators. Zijn sappige gitaarlijnen doen even vaak aan Pink Floyd denken als aan Indische snaarinstrumenten. De voorbije twaalf jaar heeft de gitarist dus een solide stijl ontwikkeld, en dit zoveelste plaatje wijkt daar ook niet van af. Deze is wel wat droger dan zijn vorige, Eyes On The Lines, maar daarom niet minder het luisteren waard.

De New Yorker is in de eerste plaats een gitarist, zijn songs zijn dan ook rond dit instrument geconstrueerd. De meeste nummers bestaan vooral uit akoestische begeleidingen overgoten met een scala elektrische accenten en solootjes. De stem, piano en andere snaarinstrumenten zoals contrabas en viool spelen een ondergeschikte rol, maar verrijken het geheel. Steve Gunn schuwt ook het gebruik van atmosferische effecten niet, al heeft hij ook genoeg popinzicht om er geen zootje van te maken. Elk nummer heeft zijn eigen klanknuance wat zorgt voor een luisterervaring die ruimer is dan bij de gemiddelde folkartiest. Zijn spel is onder andere beïnvloed door Michael Chapman en Sandy Bull, maar Gunn speelt terughoudender waardoor hij zich juist van de excentriekelingen onderscheidt. Zijn elektrische persona zweeft ergens tussen dat van Radiohead en Dire Straits, al maakt hij helemaal geen cultus van zichzelf. Dat maakt zijn werk juist zo oprecht.

The Unseen in Between bevat geenszins een verheven thema, noch wil hij je per se overtuigen van zijn speelkunsten. Juist daardoor heeft de songwriter er vandaag wat nieuwe fans bij. De nummers zijn afzonderlijk even waardevol als in albumvolgorde, al zorgt de plaat op zich al voor wat afwisseling. Het is eerder rustige achtergrondmuziek, maar in elke luisterbeurt manifesteren zich ongehoorde dimensies, wat veel respect doet opwekken voor de artiest. De productie is zo duidelijk dat het luistermedium geen rol speelt; The Unseen in Between doet zijn eigen naam eer aan.

Het voorbije half jaar konden we al enkele singles verorberen waaronder “New Moon”, “Stonehurst Cowboy” en “Vagabond”. Deze songs verdienen wellicht niet de status van ‘klassieker’, al kunnen we er toch bijna enkel goeds over vertellen. Allemaal hebben ze een zachte, melancholische basis van gitaargetokkel. De delayecho’s in “New Moon” herinneren al snel aan “How Soon Is Now” van The Smiths, hier echter bijgestaan door contrabas en mondharmonica. “Vagabond” doet denken aan het recente duetalbum van Kurt Vile en Courtney Barnet; down-to-earth americana met piano, feedbackaccenten en een wah solo. Idem voor “Chance”, het derde nummer, waar de dubbele begeleiding voor een heel atmosferisch effect zorgt in combinatie met een langzame weerklank van fuzz met sustain.

De band blijft achterwege in “Stonehurst Cowboys” zodat Gunn een heel gevoelige snaar kan raken. “New Familiar” vertegenwoordigt een tremolo lead die overgaat in een warrige overdrive solo, naast de akoestische aanslagen die het hele nummer vijf minuten lang beheersen. In “Morning is Mended” wanen we ons in een grot waar een lichte wind doordrijft. We sluiten ietwat contradictorisch af met “Paranoid”, want met klokkenspel en strijkers incluis blijkt het een verkwikkende ballade. Over The Unseen in Between valt verder niet veel te reflecteren. Wie oor heeft voor het sappige maar voor de hand liggende gitaarspel zal uiteraard wel aan zijn trekken komen. Dit is gewoon een zoveelste plaat van Steve Gunn, niet meer dan dat. Nog minpuntje is toch dat de milde stem onze aandacht niet bij de lyrics kan houden. Gelukkig dat de overvloedige gitaarnuances dat weer goed maken.

Of Steve Gunn die nuances live even goed kan articuleren valt nog te bezien, meer bepaald op 3 april in de Kreun, of de volgende dag op BRDCST in de AB.

WebsiteFacebookInstagram

167 posts

About author
Alles bij elkaar en in het groot: ooit wil ik nog eens uitsluitend iemand zijn die ja zegt!
Articles
Related posts
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 40 beste ep's van 2023

In het digitale tijdperk moet alles steeds sneller en urgenter gebeuren, vandaar dat de ep ook een belangrijker medium wordt om jezelf…
AlbumsRecensies

Kurt Vile - Back to Moon Beach (★★★): Als een kabbelend beekje

Van alle laidbackrockers die gekleed in houthakkershemd door de alternatieve muziekscène strompelen, is Kurt Vile momenteel waarschijnlijk wel de bekendste. Hij is…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Kurt Vile - "Another good year for the roses"

Kurt Vile is iemand die nooit echt in de pas gelopen heeft en dat waarschijnlijk ook nooit zal doen. Het uit zich…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.