LiveRecensies

The Twilight Sad @ Botanique (Orangerie): Het kleurloze lichtgeven

Melodieuze post punk met de nodige melancholie en intensiteit. Er zijn weinig bands in het genre die zo ondergewaardeerd zijn als The Twilight Sad. De band brengt hun muziek nochtans op de meest eerlijke en intens mogelijke manier en dat zie je ook. Begin januari verschijnt de nieuwe plaat van het vijftal, maar de groep ging toch al op tour door Europa. De laatste halte van hun tour was de Botanique in Brussel. Initieel was de show bedoeld in de Rotonde, maar door het grote succes verhuisde de band zijn show naar de Orangerie. Indrukwekkend, dat vond de band zelf ook, en zo vonden wij hun show.

Openen mocht Michael Timmons, een singer-songwriter met een leuke Schotse tongval. Meer was er ook niet aan zijn muziek, maar gelukkig had de man de nodige zelfrelativering in zich om tussen zijn songs door af en toe een kwinkslag te maken over zijn depressieve muziek. Depressief werden wij er nu niet van, maar gelukkig ook niet. Het was gewoon de zoveelste singer-songwriter die op een zachte manier zijn nummers brengt. Veel was er niet aan, en dan kan je ook niet veel verkeerd doen denken we.

Gelukkig maakte The Twilight Sad dit ruimschoots goed. Er werd geteerd uit de hele discografie, al werden er ook al vier nieuwe nummers voor ons gebracht. Met “There’s A Girl In The Corner” zette de band meteen de toon voor de rest van hun show. Het zou een set worden waarin frontman James Graham zijn duivels ontbond en zich constant volledig smeet bij iedere song. De outro van “There’s A Girl In The Corner” gaf meteen aan dat de band ook heel sterk is. Ze kunnen namelijk zowel hoopgevend als zwaar uit de hoek komen.

Het waren dan ook vooral de outro’s die het hardste sneden. Ze deden emoties hoog oplopen en nu en dan was Graham ook echt aangedaan. Hij leefde volledig mee met de muziek en bracht zijn lyrics alsof het de eerste keer was dat hij ze zei. Zo bracht hij bij “I/m Not Here [missing face]” de zin ‘Why do you do this to yourself?’ zo overtuigend, dat we even het gevoel hadden in therapie te zijn. Want zo voelt een show van The Twilight Sad wel aan, therapeutisch.

Muzikaal klonk alles best aanstekelijk, al was er altijd ruimte om donker te zijn of om eens heel zacht uit de hoek te komen. De synths vormden de ruggegraat van de songs, want zij gaven meestal het tempo aan en bepaalden ook de sfeer in de songs. Die was voornamelijk grijs, maar eens de synths iets vrolijker overkwamen, voelde het kleurrijker aan. Zo kregen we telkens opnieuw intense outro’s waarbij de gitaren overstuur gingen en we met open mond bleven kijken naar het tafereel op podium. Het waren niet zomaar outro’s, het was een hypnotiserend geheel dat je hart bloot legde.

Het was dan ook geen verrassing dat er heel wat harde emoties te vinden waren in de set. De meest intense waren er te voelen bij “Keep Yourself Warm”, dat niet toevallig geen nummer was van The Twilight Sad. Wel is het één van Frightened Rabbit. De zanger van die laatste band ontnam zich enkele maanden geleden van het leven, en dat was net een heel goeie vriend van Graham. Dat zo’n cover heel wat emoties bovenhaalde, sprak voor zich. Bij de grootse outro hield Graham het dan ook niet droog. Heel wat respect en uitbundig applaus was wat volgde. Je moet het maar kunnen, zo’n eerlijk en mooi eerbetoon geven aan een fantastisch muzikant.

Het publiek was duidelijk onder de indruk, want bij ieder nummer dat nu nog volgde, gaven ze een ovatie van jewelste. De nummers werden er dan ook niet minder intens op, maar nog alles wat nu volgde voelde aan als één groot eerbetoon, een eerbetoon aan het leven. Vlak voor “And She Would Darken The Memory” bedankte Graham nog eens heel zijn crew voor de tour en ook hier konden we heel duidelijk zien dat hij alles oprecht meende. Graham is een man die zijn gevoelens niet onder stoelen en banken steekt. Zo zouden er meer mogen zijn.

The Twilight Sad is een band die zoveel meer verdient dan het nu doet, al krijgt het alvast veel respect van zijn publiek en meer dan terecht. De mannen weten muzikaal heel overdonderend over te komen en met dank aan een al even levendige frontman, komt de muziek heel oprecht over. De band bracht in Botanique een set boordevol donkere nummers die altijd een hoopvol en spannend slot in zich hadden. Soms was het eens vrolijk, maar het was vooral heel bedachtzaam. The Twilight Sad is geen muziek voor het grote publiek, maar het zou dat wel moeten zijn. The Cure ziet het talent van de band al zeker in, wij kunnen alleen maar hopen dat meer mensen dit zullen doen. In wat ze doen, zijn ze het sterkst.

Setlist:

There’s A Girl In The Corner
That Summer, At Home I Had Become The Invisible Boy
Don’t Move
I/m Not Here [missing face]
Last January
The Arbor
Reflection Of The Television
VTr
It Never Was The Same
Videograms
Keep Yourself Warm
The Wrong Car
Cold Days From The Birdhouse
And She Would Darken The Memory

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.