© CPU – Larissa Zenner
In zowat elke lijst waarin in het begin van het jaar opkomend talent voor 2018 werd voorspeld, kan je zonder twijfel de Schotse singer-songwriter Lewis Capaldi vinden. In februari sierde hij reeds het podium van de Rotonde, waar hij in een uitverkochte zaal mede dankzij zijn fragiele popmuziek voor open monden wist te zorgen. Enkele maanden later staat hij in de dubbel zo grote Orangerie en ook deze keer hangt er een ‘uitverkocht’-bordje aan de deur. Zijn overtuigende set als voorprogramma bij Sam Smith in het Sportpaleis zit daar met zekerheid voor iets tussen.
24 uur was de Schotse Nina Nesbitt onderweg naar Brussel om de Europese tour met haar vriend Lewis af te trappen. Ze kwam niet te voet, maar wel uit het verre Amerika, waar ze de laatste hand aan haar debuutalbum legde. De interesse in haar muziek was groot, want de zaal stond afgeladen vol voor haar akoestische set. Ze bracht haar nummers in een gitaar- of pianojasje, waardoor de nummers helemaal anders klonken als in de studioversies. De lichte elektropop maakte plaats voor stripped down versies, waardoor we een heel nieuwe kant van Nesbitt ontdekten. Op 1 februari komt haar debuutalbum uit en onze nieuwsgierigheid is door haar set nog groter geworden.
© CPU – Larissa Zenner
‘Dubbel zo grote zaal staat gelijk aan een dubbel zo grote band!’ moet Lewis Capaldi gedacht hebben, want in vergelijking met zijn show in de Rotonde heeft hij nu wel een drummer en een bassist mee. Wat op het eerste zicht als pluspunt gezien kan worden, bleek in de praktijk soms een kleine hindernis. In setopener “Grace” vervloog bijvoorbeeld het adembenemende gevoel dat de studioversie oproept door de veel te prominente rol van de drums. Verder bracht Capaldi het nummer zelf op een licht nonchalante manier, waardoor het op zich mooie nummer bij momenten wat rommelig klonk. De straffe lange toon op het einde trok het nummer op het einde gelukkig weer kaarsrecht.
Spijtig genoeg leed ook opvolger “Mercy” aan het zelfde kwaaltje van te bombastisch willen overkomen, waardoor de magie van het nummer niet helemaal opkwam. “Headspace” wist daarna gelukkig alles goed te maken dankzij een gedoseerde en niet te overdreven opbouw, waarbij ook Lewis zijn stem een puike prestatie leverde. Gelukkig bleef Lewis dan op die golf verder drijven. Goede dosering qua instrumentatie, sterke eindrefreinen zoals in “Figure It Out” en natuurlijk zijn stemgeweld waarmee hij iedereen met verstomming weet te slaan.
Jessie Reyez kon er in de Botanique niet bij zijn, dus nam voorprogramma Nina Nesbitt haar micro nog eens in handen om samen met Lewis “Rush” te zingen. Ondanks dat de twee goed bevriend zijn, merkten we weinig van die connectie, maar daarvan afgezien klonk het duet in de harmonieën zeer harmonisch. Die harmonische sfeer bleef dan ook even hangen, want het was tijd voor een piano-nummer. Zijn recentste hit “Someone You Loved” toverde honderden lampjes tevoorschijn en liet het overwegend vrouwelijke publiek het laatste refrein voor zich nemen. Lichtjes cliché, maar oh zo efficiënt.
Naast een kenmerkende stem heeft Capaldi ook een groot gevoel voor humor waarmee hij het publiek enkele keren goed aan het lachen kreeg. Na zijn sterk gebrachte hit “Fade” stak hij op een hilarische wijze de draak met het bij concertgangers alombekende ‘laatste’ nummer, dat eigenlijk nooit het laatste nummer is omdat er bijna altijd nog een bis volgt. Zijn ‘laatste’ nummer “Though” werd in ieder geval met heel wat inleving gebracht, maar het was het obligatoire bis-nummer “Bruises” waarmee hij keeltjes helemaal open kreeg. Voor de gelegenheid mocht zelfs een fan het nummer in duet met hem brengen, maar op zijn eentje wist hij nog eens iets meer te overtuigen.
© CPU – Larissa Zenner
Lewis Capaldi heeft een grote groei meegemaakt en wist alle kaartjes in een mum van tijd uit te verkopen. Of de toevoeging van een drummer en een bassist een goede keuze is, laten we open, want wij vonden Capaldi in het verleden met zijn akoestische sets iets puurder en spannender. Dat dit de logische volgende stap was, kunnen we niet ontkennen en moedigen we ook aan, want van de openingsnummers afgezien klonken de andere nummers mits goede dosering rijp genoeg om een show te dragen. Onze glazen bol voorspelt in ieder geval alleen maar goeds voor de 22-jarige Schot, want met zijn stem zal hij nog grotere zalen uitverkopen. Laat ons hopen dat hij zich echter niet laat vangen door te bombastisch en groots te willen klinken, want in eenvoud ligt soms de kracht. En dat geldt vooral voor hem.
Setlist
Grace
Mercy
Headspace
Figure It Out
Rush
Someone You Loved
Lost On You
Hollywood
Fade
Though
Bruises
