Anderhalf jaar geleden trokken we voor het laatste naar het Koninklijk Circus te Brussel, maar in het tweede deel van 2017 sloot de zaal zijn deuren. Nu is het Koninklijk Circus weer open en waren we gisterenavond voor het eerst weer in de prestigieuze zaal om de Ierse zanger Hozier aan het werk te zien. Hozier stelde in zijn eerste Belgische show sinds zijn uitverkochte passage in Vorst begin 2016, zijn nieuwste ep Nina Cried Power voor dat het voorsmaakje vormt voor een in 2019 te verschijnen album. De zaal was ook deze keer helemaal uitverkocht en was getuige van een bij momenten wisselvallige show, die het potentieel heeft om festivals omver te blazen.
De drukste vrouw van de avond was het voorprogramma Suzanne Santo, want zij staat deze tour elke avond twee maal op het podium. Één keer als voorprogramma en dan ook in Hozier’s band. Haar solomuziek ligt helemaal in dezelfde lijn als die van de hoofdact en zo had ze weinig moeite om de aandacht van het publiek te grijpen. Met haar enorm straffe vocals en muzikale capaciteiten bracht ze haar nummers met heel veel overgave. De mix tussen country en americana sloeg helemaal aan en bezorgde het Amerikaanse talent op het einde een meer dan verdiend luid applaus.
Zeven muzikanten heeft Hozier mee op zijn huidige tour, maar eraan beginnen doet hij telkens alleen. Met veel gevoel bespeelde hij zijn gitaar tijdens showopener “Like Real People Do” en creëerde hij wondermooie melodiën, die al snel door de band opgepikt werden en zo een mooi geheel vormden. Met de aandacht ging echter het krachtige “Nina Cried Power” lopen, dat al vroeg in de set stond. Het nummer heeft zo veel kracht, soul en power dat het je weet te overdonderen en je hart doet daveren van geluk.
Dat Hozier een Ier is, zou je bij het zien van zijn show helemaal niet verwachten, want de americana, country en folk elementen springen ervan af. “To Be Alone” zou bijvoorbeeld de perfecte soundtrack kunnen zijn voor een westernfilm en “Angel Of Small Death and the Codeine Scene” heeft dankzij de mix van gitaar en viool alles in huis om een dorpsfeest midden in de prairie op zijn kop te zetten. Het Koninklijk Circus stond echter niet op zijn kop, maar luisterde gewoon braafjes naar de muziek van Hozier.
Hozier, het debuutalbum van het muzikale talent, bracht een hele boel hits naar voren en die mochten in de set natuurlijk niet ontbreken. “From Eden” klonk strak, maar barste niet uit zijn voegen, wat het nummer in zijn slotfase tot een hoogtepunt had kunnen maken. “Someone New” kwam ook niet helemaal tot zijn recht. Ondanks dat de fans het nummer meezongen, kwam het lichtjes futloos over en miste het nummer de kracht uit de studio versie. Gelukkig konden het dreigende en sombere “NFWMB” en het sologebrachte “Cherry Wine” wel over heel de lijn overtuigen.
Terwijl het nieuwe werk meestal de dieptepunten van shows zijn, waren ze bij Hozier echte hoogtepunten. Met “Shrike” wist hij met zijn stem de hele zaal te vullen en dankzij “Moment’s Silence” ontstond er een lichte rock & roll sfeer, die een fijne afwisseling bood ten opzichte van de rest. Zijn nieuwste single “Movement” was live een kathedraal van een nummer, door Hozier’s onbeschrijfelijk goede runs die zuiver en met overgave gebracht werden. Ook met zijn wereldhit “Take Me To Church” deed de Ier weinig fout en liet hij het publiek ook zijn bijdrage leveren. In de bis kregen we dan nog een saaie en overbodige versie van Destiny Child’s “Say My Name”, terwijl “Work Song” gelukkig de avond toch mooi kon afsluiten. Met de ingetogen laatste noten had Hozier ons nog eens helemaal te pakken.
We hebben Hozier al betere shows zien geven, maar ook deze keer was het muzikaal meer dan in orde. Sommige nummers misten misschien een beetje de kracht die ze in vorige shows wel hadden, waardoor het soms wat dreigde in te zakken. Gelukkig deden vooral ook de nieuwe songs het uitstekend goed, wat een bevestiging is van hoe goed Hozier de laatste jaren geëvolueerd is. Aandachtstrekkers tijdens de show waren uiteraard de wondermooie harmonieën door Hozier en zijn band, maar ook het samenspel zat meestal strak. Hier en daar een beetje meer fut in de nummers en we zien deze show festivals met gemak omver blazen.
Setlist:
Like Real People Do
Nina Cried Power
Jackie and Wilson
From Eden
Angel Of Small Death and the Codeine Scene
To Be Alone
NFWMB
Cherry Wine
Shrike
Arsonist’s Lullabye
Moment’s Silence
Someone New
Movement
Take Me To Church
Say My Name
Work Song
1 Comment