In augustus bracht Polyphia met “O.D.” een nieuwe single uit als preview van hun derde plaat New Levels New Devils. “O.D.” deed voorspellen dat het nieuwe album een klepper van formaat ging zijn. Onze verwachtingen werden jammer genoeg niet helemaal ingelost.
Polyphia is een instrumentale rockband uit Dallas, Texas. Ze werden bekend toen het nummer “Impassion” van de eerste ep Inspire viraal ging op YouTube in 2013. En twee jaar later, in 2015, brachten ze debuutalbum Muse uit. De jaren erop bleef de groep druk bezig want in 2016 kwam er een tweede album, Renaissance, en in 2017 een tweede ep, The Most Hated. Polyphia staat bekend voor een progressieve melodische sound in combinatie met hevig gebruik van gitaar.
New Levels New Devils bestaat uit tien nummers waarvan vijf in samenwerking met andere artiesten: Ichika, Mateus Asato, Mario Camarena en Erick Hansel, Cuco en Yvette Young. Wat direct opvalt is dat deze nummers een commerciëlere sound hebben dan de nummers van Polyphia alleen. Wat de muziek niet per se ten slechte komt, het maakt ze net toegankelijker dan de ingewikkelde zware math rock.
In de nummers “Nasty” en “Bad” lijkt het alsof er naar een climax toe gewerkt wordt, maar die komt er niet. Daardoor word je aan het einde van het nummer een beetje verstomd achtergelaten. Alsof je naar een spektakel aan het kijken bent, begeleid door héél spannende muziek die nergens voor nodig is, want er gebeurt uiteindelijk niets.
Op het album gaan ze ook een iets rustigere kant uit. Zo maken ze in “Saucy” minder gebruik van hevige gitaren en meer van onderliggende beats waardoor het een heel aangenaam nummer is om naar te luisteren. “Death Note ft. Ichika” kan je zelfs als een beetje dromerig (voor hun doen) omschrijven. Er wordt ook een alternatieve rock richting uit gegaan met het nummer “Yas ft. Mario Camarena and Erick Hansel”. Deze drie nummers zijn ook wel onze échte favorieten van het album.
New Levels New Devils is dus een beetje ‘all over the place’. Ze gaan doorheen de nummers allemaal verschillende kanten op, maar zonder de luisteraar écht nieuwsgierig te houden. Opvallend is ook dat wij de nummers die ze samen met andere artiesten gemaakt hebben, beter vinden. Desalniettemin kunnen we niet ontkennen dat Polyphia een unieke sound heeft en er elk nummer opnieuw in slaagt enorm veel muzikale details te gebruiken.
