AlbumsRecensies

Django Django – Winter’s Beach (★★★): Meer van hetzelfde

Voor de meerderheid van het alternatief publiek heeft Django Django waarschijnlijk geen introductie meer nodig. De indiegroep rond drummer Dave Maclean brak in 2012 doorheen Europa door met hun eigenzinnige, maar uiterst catchy single “Default”. Ook hun debuutplaat, eveneens getiteld Django Django, werd door critici gesmaakt. Voorlopig hebben de Schotten in de mainstream echter nog niet echt een vervolg kunnen breien aan dit succes. Opvolger Born Under Saturn en het recente Marble Skies kregen in recensies wat minder bijval. De groep leek haar straatje te hebben gevonden, maar klonk nog steeds grotendeels hetzelfde als op haar debuut, zij het met meer gepolijste productie en een wat sterkere popsensibiliteit.

Deze nieuwe ep werd deze zomer zonder veel fanfare aangekondigd. De band zou nog voor de release van Marble Skies in een ‘plotse rush van inspiratie’ de studio ingetrokken zijn om Winter’s Beach in te blikken. Dat idee vonden we op zich best intrigerend; het resultaat kon iets totaal nieuws worden, meer impulsief, waar geen jaren op gebroed was. Eerste single “Swimming at Night” leek dat echter niet meteen te beloven. Het nummer is catchy, maar niet echt uniek of vernieuwend; het klinkt als gewoon nog een song die opgenomen werd voor Marble Skies en die plaat om welke reden dan ook niet haalde.

Dat laatste valt eerlijk gezegd te zeggen over het gros van het materiaal op Winter’s Beach. Hoewel er op zich niks slechts tussen zit, zijn de meeste nummers weinig meer dan ‘meer Django Django’. Ze klinken exact hoe je zou verwachten: vrolijke, psychedelische indiepop met perfecte koorknapensamenzang en refreinen die je meteen kan meefluiten. Alle ingrediënten voor een sterke set songs zijn er in theorie wel, maar de formule is niets veranderd. Dat maakt dat deze release net zoals de vorige twee platen niet echt een wauw-effect heeft.

Hier zijn twee grote uitzonderingen op. De eerste is de opener en titeltrack, “Winter’s Beach”. Het nummer fungeert eerder als intro dan als losstaande compositie, maar is wel verdomd interessant; meteen kom je terecht in een zee van pulserende synthesisers, die uiteindelijk een bed vormen voor een dromerige klarinetlijn. Op zich heeft het nummer niet enorm veel herhalingswaarde, maar het breekt wel sterk met de verwachtingen en klinkt niets als de rest van Django Django’s oeuvre.

De andere uitzondering is “Flash Forward”. Dat nummer is ook veruit onze favoriet. De stilistische ommegooi is niet zo radicaal als in de intro, maar dit is wel de eerste keer dat de band zo openlijk met house flirt. De terugkerende synthriff komt zelfs bijna recht uit de edm, maar het viertal laat hem kronkelen door een verrassende nieuwe variatie op hun bestaand geluid. Dit is duidelijk nog steeds Django Django, al is het maar door de samenzang in de breakdown, maar het resultaat voelt wel nieuw aan en werkt. Dat maakt het nummer eerder een uitzondering in het recente materiaal van de groep.

Na Born Under Saturn, een naar onze mening iets te lange en volgepropte plaat, is het verfrissend om Django Django te zien komen met twee kortere en meer gepolijste releases in 2018. Als collectie nummers biedt Winter’s Beach echter weinig nieuws. Diehard fans van de groep zullen hier zeker en vast van genieten, en ook voor de gemiddelde luisteraar is hier kwalitatief materiaal, maar de band lijkt nog steeds de magie van hun debuut wat verloren te zijn.

193 posts

About author
Articles
Related posts
AlbumsRecensies

Django Django - Glowing in the Dark (★★★): De band die "Default" nooit overtrof

Een regelrechte throwback naar 2012 tovert een onnoemelijk blijde glimlach op onze smoel: vanuit een Schots viertal genaamd Django Django wordt “Default”…
InterviewsUitgelicht

Interview Django Django: ‘Je begint met niets, maar eindigt in een compleet nieuwe en verzonnen wereld’

Wie het voor 2012 had over ‘Django’, kwam al snel uit bij jazzmuzikant Django Reinhardt, maar vanaf dat jaar won ook het dubbelvoud…
InstagramMuzieknieuwtjes

41 albums om naar uit te kijken in februari en maart

In een normaal jaar zouden we nu al rijkhalzend uitkijken naar tientallen concerten die ons voorjaar vulden. We hoeven je niet meer…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.