Wie denkt dat de mannen van Shht een bende op hol geslagen muziekproducers zijn, heeft het goed mis. Achter de toeters en bellen van hun frappante liveshows —of kunnen we het een podiumact noemen?— zit een band verscholen die weloverwogen keuzes maakt. Op 26 oktober gooien ze het echter over een andere boeg, en brengen ze hun eerste plaat uit: Love Love Love. We spraken met Nathan (gitaar) en Wouter (drums) over hyperproductie, democratie, en theater.

Wanneer ontstond het idee om meteen voor een album te gaan?

Nathan: Vanaf de allereerste dag eigenlijk. We hadden vrij snel een verzameling nummers die bij elkaar pasten, en zijn daaraan blijven werken tot vandaag in plaats van tussenin een EP uit te brengen.

Wouter: De opgave was dan om uit te vissen in welke vorm we het konden uitbrengen zodat men het zou willen opleggen thuis.

Wat betekent Love Love Love voor jullie?

Wouter: Ik schreef een nummer —de uiteindelijke titelsong— waarin dat woord de enige tekst is. Daaruit is het idee gegroeid om één woord constant te herhalen, waardoor je plots begint na te denken over de betekenis ervan. Er waren in die tijd wat relaties gesneuveld, dus kreeg die titel ook extra lading. We begonnen dus dieper na te denken over het concept liefde, en wat dat nog betekent voor ons en in de samenleving. Concreet gaat het om drie types, vandaar Love Love Love. Het eerste staat voor het overtollig gebruik ervan, wat we vandaag vaak zien door sociale media en dergelijke. Liefde wordt op het internet vrijuit rondgestrooid en verliest daarom veel van zijn betekenis. We vinden dat liefde zijn kracht niet mag verliezen.

Ten tweede is het eerder een soort van liefde voor familie, vrienden, en de medemens in het algemeen. Een vorm van drijfkracht om u te engageren in de maatschappij, wat ontzettend belangrijk is om een samenleving te doen slagen. Iets wat vooral in de politiek misschien een beetje ontbreekt. Het laatste type is de krachtigste: onvoorwaardelijke liefde voor één persoon, je leven dat in teken staat van die persoon. Wij zijn allemaal wel vrij rationele personen, maar dat kan volledig met de grond gelijk gemaakt worden door zo’n sterke vorm van liefde. Het laat je dingen doen die je nooit ofte nimmer zou overwegen zonder die emotie.

De nummers op de plaat gaan al enige tijd mee. Hoe verliep het opnameproces dan?

Wouter: Die zoektocht naar de juiste vorm was moeilijker dan gedacht, zeker omdat we in het begin focusten op de live uitvoering. Ten eerste moesten we de nummers apart goed weten vorm te geven, om ze dan allemaal samen te laten werken.

Nathan: We zijn begonnen eind augustus 2017. Vanaf dan is alles door elkaar verlopen: opnemen, mixen, en schrijven tegelijk. Sommige nummers waren al klaar terwijl we aan andere nog moesten beginnen. Daarom ging niet alles even vlot, maar het proces verliep dan wel heel organisch. Het is ook niet zo dat iedereen in de studio moest zijn. De opnames gebeurden op veel verschillende locaties en klinken ook doelbewust versnipperd. Af en toe werd er met twee, met drie, of zelfs alleen aan gemixt. Zelden gebeurde het dat we met z’n allen in de studio zaten.

Wouter: We hebben ook doelbewust nooit gewerkt in het format dat we live gebruiken. Andere instrumenten, andere formaties, elkaars instrument inspelen: onze live set-up is er eigenlijk nooit aan te pas gekomen. We zijn expliciet begonnen van onze livereputatie, maar zijn daar ook van weg gestapt.

Vier van de vijf leden studeren ook muziekproductie en hebben dus heel veel vakkennis wat opnames betreft. 

Nathan: Die medaille heeft twee zijdes (lacht). Langs de ene kant is er enorm veel gediscussieerd over kleine details of samples die er al dan niet volgens iemand in moesten. We zaten niet zo vaak met vijf in de studio dus werden er ook keuzes gemaakt waarover er niet unaniem kon worden beslist: de ene week stak iemand die samples erin, de volgende week werden die er weer uitgehaald door andere bandleden. Dat zorgde zeker voor problemen.

Iedereen had wel evenveel inspraak?

Wouter: Op bepaalde kantelmomenten werd er echt democratisch gestemd om een bepaalde samples erin te houden of eruit te halen. Maar tegelijkertijd kan het ook gebeuren dat iemand zijn mening doordrong op de rest. Zelfs al was het soms vier tegen één, dan nog kon die ene de overhand halen. Ik herinner me nog vier tamboerijnslagen (Nathan lacht) die ik er absoluut in wou, maar die Michiel (zanger, red.) er op het laatste nippertje toch heeft uitgehaald.

Nathan: Uiteindelijk verandert dat niet veel aan het geheel, maar er is dus wel een tweede zijde van de medaille. Net omdat er vier productie studeren, kon er altijd wel iemand aan de plaat werken. Het bleef vooruit gaan.

Wouter: Je moest ook altijd je mening verdedigen als je iets wilde houden of net weg wou. Dat heeft ervoor gezorgd dat er heel goed is nagedacht over elk puntje, elk woord, of elke noot die voorbij komt. Niemand had die plaat op zijn eentje kunnen maken.

Waarom zaten jullie zelf achter de knoppen? Had een producer van buitenaf het niet wat vlotter kunnen doen verlopen?

Wouter: We zitten al met vijf externe blikken en we weten goed genoeg waar we naartoe willen. Bovendien wilden we echt iets maken dat van ons was. We hebben een tijdje aan Pascal Deweze gedacht, maar hij zei zelf ook dat onze visie al concreet genoeg was, en dat we zo met een unieker album zouden uitkomen. Hij raadde ons aan om het zelf te doen. Achteraf gezien had hij gelijk.

Als er iets waar we geen compromissen in willen maken, is het toch wel het album. Daarom was het op financieel vlak ook voordelig om het zelf te doen. In de toekomst hadden we misschien gedacht aan Soulwax, maar dat zal de toekomst nog moeten uitwijzen.

Jullie worden vaak als een zootje ongeregeld beschreven dat precies geen grenzen kent. Hoe waarachtig is die uitspraak?

Nathan: Als het de song dient, klopt het volgens ons. We noemen het zelf niet graag overproduced, maar omdat we een voorbeeld nemen aan elektronische muziek -met veel samples en gelayerde, geprogrammeerde drums- krijgt het precies die stempel.

Wouter: Wij vinden het dus totaal niet overproduced, eerder ge-hyperproduced. Neem nu Cross van Justice: daar gaat de productie ook heel ver, maar net daarom werkt die plaat zo goed. En natuurlijk gaan we daarmee niet iedereen gelukkig maken, het is ook niet ons doel om iedereen aan te spreken. Eén van de grote peilers van Shht is vernieuwing, dus vinden we het ook logisch dat de nieuwe garde tegen de schenen stoot van de oude garde.

Vaak werken jullie op het podium samen met studenten drama van het Conservatorium Gent. Een optreden van Shht is dus altijd spectaculair, maar waar trekken jullie de lijn tussen muziek, kunst, en plat entertainment?

Nathan: We zijn nog steeds zoekende op dat vlak. We proberen momenteel nog heel veel dingen tegelijk uit. Vaak wordt dat heel last minute besproken, maar de muziek komt sowieso op de eerste plaats. Vanaf het begin wilden we het klassieke beeld van een muziekgroep doorbreken, al denk ik niet dat we er al volledig in geslaagd zijn. Het is wel zo dat we een band zijn die met veel kan wegkomen omdat ze dat ergens verwachten van ons. Mensen weten dat we daarvoor staan. Soms denken we achteraf “Ah, da was echt nie goe“, of dat sommige acts soms beter gerepeteerd konden worden, maar zo leren we van onze fouten. In vele gevallen gaat het om improvisatie.

Wouter: We merken zelf ook dat, als we naar theater gaan, dat dat een hele andere beleving is. Het spreekt meer zintuigen aan, daarom vroegen we ons ook af of wij dat ook niet konden krijgen in onze muziek. We hebben natuurlijk geen opleiding in theater, we proberen ook maar wat dingen uit. Uiteindelijk hopen we dat het in een bepaalde vorm terecht kan komen waarin de muziek nog steeds het belangrijkste is, maar waar de performance een versterkende boodschap biedt.

Jullie muziek -en de teksten- wordt nochtans vaak als hectisch en absurd omschreven. Ervaren jullie dat ook op die manier?

Nathan: De teksten zijn wel vrij absurd, maar er is wel over nagedacht. Ieder nummer gaat wel degelijk over iets.

Wouter: Om eerlijk op je vraag te antwoorden: totaal niet. Shht heeft wel een absurd kantje, maar dat vloeit gewoon voort uit hoe we muziek maken. In het creatieproces wordt er vrij hard over nagedacht -wordt het die noot en dat ritme?-, ook al lijkt het eindproduct misschien chaotisch.

Nathan: Voor ons is het eigenlijk gewoon popmuziek. Qua sound en structuur wordt het soms heel uitbundig, maar als het erop aankomt is het pop.

Vanaf 26 oktober valt Love Love Love integraal te streamen. Op 23 oktober gaat het dak van de Vooruit eraf voor de live album release (evenement: klik hier). Tickets zijn helaas niet meer verkrijgbaar.