LiveRecensies

Graveyard @ AB (Ancienne Belgique): Lange vettige haren en ruwe baarden

LiveRecensies

Graveyard @ AB (Ancienne Belgique): Lange vettige haren en ruwe baarden

Begin dit jaar bracht Graveyard met Peace de vijfde plaat uit hun discografie uit. Meteen een goeie reden om nog eens op tour te gaan door Europa. Een halt in de AB kon niet ontbreken en de Flex versie van de grote zaal was goed gevuld om de Zweden nog eens aan het werk te zien. Ze brachten dan ook veel nieuwe nummers, maar evengoed oude klassiekers. Een goeie mengelmoes die garant stond voor stevige rock, lekkere solo’s en wapperende haren.

Openen mochten de landgenoten van Bombus en we waren al meteen helemaal mee in het verhaal van de groep. De band wist namelijk door een mix van trash metal en stoner een heel strakke set af te leveren. Het was hun derde keer in de AB en je zag ook dat ze zich er in thuis voelden. Ze brachten een retestrakke set die mede door de geweldige belichting versterkt werd. De bandleden toonden wat ze waard waren door nu en dan eens hun gitaren in de lucht te smijten en hun lichaam te gooien wanneer ze moordende riffs voortbrachten.

Mede door de drie gitaristen wist de band heel wat power op het publiek af te vuren en dat publiek werd naar het einde toe dan ook veel enthousiaster van wat ze hier te horen kregen. Bombus was dus niet zomaar een voorprogramma, het leek ons meer een double bill, want ze speelden ook bijna 45 minuten. De fantastische set werd afgerond door een acht minuten durend nummer waarin de band nog eens alles opsomde wat er de afgelopen tijd zo plezant was. Een donkere sound, vettige zang en vooral heel sterk gitaarspel. De overbodige drumsolo waren we al snel vergeten.

https://www.instagram.com/p/BoxHoyTiK9e/?taken-at=1179460

De moeilijke taak was nu aan Graveyard om dit nog te overtreffen. Zo hard als Bombus is de band niet, maar ze moesten zeker niet onderdoen. Met “Walk On” gingen ze eerst nog wat verkennend te werk, maar eens de band leden wat opgewarmd waren, kwam daar de eerste gitaarsolo. Daar lag ook de sterkte van deze set. De band wist door ruwe gitaarsolo’s het publiek telkens over de streep te trekken, al was dat eigenlijk helemaal niet nodig. Met “Please Don’t” had Graveyard meteen een strakker nummer in de aanbieding. Daarin viel meteen ook op dat de stem van Yoakim Nilsson nog wat warm gemaakt moest worden. Hij kon de hoge tonen niet al te goed aan en dat zorgde er voor dat dit nummer niet zo overtuigend klonk als hij zou moeten.

Gelukkig kwam zijn stem er naarmate de set vorderde wel door. Meer nog, bij “An Industry Of Murder” toonde hij hoe het moest bij de hoge tonen. Ons vertrouwen was daarna helemaal terug. Door vooral de nieuwe nummers in het begin van de set te steken, wist Graveyard ook het beste voor op het eind te sparen. De nieuwe nummers zijn minder gekend en eerlijk gezegd ook de minst goeie in de set, op enkele uitzonderingen na dan. Geen wonder dat de zaal naar het einde toe ook steeds wilder werd.

https://www.instagram.com/p/BoxIaZhH38b/?taken-at=1179460

Naast de gitaarsolo’s, haalt Graveyard ook soms het tempo helemaal naar beneden. In de set hebben ze daar een perfect evenwicht tussen gevonden. De ene keer spelen ze een beenhard nummer om vervolgens dan met de mantel der liefde te werk te gaan. Natuurlijk is Graveyard nooit helemaal zacht. Nee, maar de meeste intro’s zorgen er wel voor dat er ademruimte is om daarna dan weer helemaal tekeer te gaan op de gitaar. Toch waren het vooral de strakke nummers die het publiek echt konden meekrijgen. Denk maar aan een “Cold Love”. Soms was er dan ook een risico waarbij de verveling kon toeslaan.

Verder viel ook het momentje voor Truls Mörck op. Hij kreeg twee nummers om te zingen. Het eerste, “From a Hole in the Wall” was meteen ook de hardste song van de hele set en gaf ons meteen zin om lekker beenderen te breken. Gelukkig wist hij met “Bird of Paradise” terug rust te brengen en kwam iedereen terug tot rust. Die twee songs waren zijn moment in de spotlight en de bassist glunderde dan ook nadien als nooit tevoren. Om daarna “Goliath” in gang te steken, zorgde voor een strakke eindsprint die het publiek helemaal over de streep trok. Naar het einde toe was de zaal dan ook helemaal in extase, denk maar aan “The Siren” of “Ain’t Fit To Live Here”. Dat waren meteen ook de laatste songs van de set.

https://www.instagram.com/p/Bow_ZqhHCiz/?taken-at=1179460

Graveyard wist meer dan een uur te boeien en plots was de show voorbij. Hoewel er weinig spektakel te beleven viel op het podium, was het muzikaal heel sterk uitgewerkt. Nu eens doordrammen om daarna zacht een veer boven te halen en te strelen. Dat evenwicht gaf iedereen ook voor wat hij kwam. Nu eens rocken, dan eens meezingen of gewoon genieten van het sterk gitaarspel. Graveyard bewees dat rock ‘n’ roll nog steeds niet dood hoeft te zijn, al mag de band de minder strakke nummers wat achterwege laten en zich gewoon laten leiden door hun gitaren. Het is vooral bij die lange jams en strakke solo’s dat ze onze harten het meest veroverden.

 

Setlist:

Walk On
Please Don’t
The Fox
Hisingen Blues
Uncomfortably Numb
Cold Love
Buying Truth
Slowmotion Countdown
An Industry Of Murder
From a Hole in the Wall
Bird Of Paradise
Goliath
Magnetic Shunk

Low (I Wouldn’t Mind)
Ain’t Fit To Live Here
The Siren

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.