AlbumsRecensies

Marie Davidson – Working Class Woman (★★★★½): De keerzijde van de medaille

AlbumsRecensies

Marie Davidson – Working Class Woman (★★★★½): De keerzijde van de medaille

Techno is een genre dat dikwijls gepaard gaat met anonimiteit, maar dat is buiten Marie Davidson gerekend. Op haar vierde album, Working Class Woman, keert de Canadese de spiegel naar zichzelf: een vrouw in de bruisende Berlijnse clubscene. Het is een wereld die gepaard gaat met stress, hard werken en moordende concurrentie. De impact dat zo’n omgeving op je levensstijl en welzijn maakt, weet Marie Davidson dan ook op overtuigende manier te illustreren op een album dat zowel dansbaar, als op momenten angstaanjagend klinkt. Maar altijd met een cynisch gevoel voor humor.

We zouden Working Class Woman geen conceptplaat noemen, maar de rode draad is wel van begin tot eind strak gespannen. Dat krijgt ze voor elkaar dankzij onder andere haar vocals. Let wel op, op dit album zal je geen lichtvoetig gezang terugvinden, maar wel kurkdroge spoken word. Zo valt ze met de deur in huis op “Your Biggest Fan”. Doorheen de galmende industriële beats horen we Marie Davidson op haar meest cynisch. Ze kruipt in de huid van de haters en laat hun maskers vallen. In je gezicht durven mensen zich vriendelijk en behulpzaam voordoen (‘I’m sorry I missed your set, I heard it was amazing’) , terwijl je achter je rug gekraakt wordt (‘Oh yeah. Marie Davidson, what a bitch’).

Vervolgens begint de plaat op stoom te komen en Marie Davidson wil dat je hetzelfde doet. “Work It” is een ironische lofzang voor je helemaal te pletter te werken. Naarmate de uitstekende machinale beat op gang komt, spoort ze je als een overijverige coach aan om alles te geven en er daarna nog een schepje bovenop te doen. Op een sadistische toon klinkt het: ‘Is sweat dripping down your balls? Well then you’re not a winner yet’. Maar gelukkig is de clou van het nummer wel positief: werk enkel voor jezelf. Die zelfzekerheid staat in schril contrast met de paniek en agressie die we horen op “The Psychologist” waar Davidson als een machteloos onderwerp van een psycholoog klinkt.

Na een aantal kolossale nummers gaan de remmen volledig los op Working Class Woman en neemt de plaat een onrustwekkende bocht. Na een knap staaltje acid techno op “Lara”, trekt Davidson naar een droomwereld op “Day Dreaming”. Oef, eindelijk rust. De etherische synths en galmende belletjes hebben iets onheilspellend met zich mee, maar toch brengt het adem in de plaat. Het is het laatste puntje licht alvorens het huiveringwekkende “The Tunnel” betreden wordt.

IJskoude galm, angstaanjagend gehijg en krankzinnige teksten maken van dat nummer een claustrofobische ervaring die je de paranoia en kwelling bijna doen voelen. Eenmaal lijken de teksten iets metaforisch te dragen, een kritiek op de maatschappij: ‘I’m going through a tunnel of broken glass / The problem is that I have to crawl in there / Because the ceiling is very low’. Andermaal is ze ontnuchterend direct: ‘I don’t need a VR headset to feel emotion / Reality is disgusting enough / And we all have to deal with it’

“Workaholic Paranoid Bitch” (de titel laat niets aan de verbeelding over) bewijst dan weer dat ze ook zonder spoken word een onbehaaglijke gevoel weet te creëren. Marie Davidson gaat helemaal loco en in overdrive. Ze toont haar kunsten als producer en improviseert er op los met haar razende beats. We zouden het nummer nu niet meteen in onze playlist met motiverende muziek voor bij het werken zetten, want wie dat riskeert, heeft binnen de kortste keren een burn-out.

Gelukkig hebben niet alle nummers op Working Class Woman een agressieve natuur. Er is ook plaats voor gevoelige clubtracks als “So Right” die plots een dosis subtiliteit in deze trip injecteren. Zo’n nummer verschilt misschien sterk met de rest van de plaat, maar ook zonder de gruwelijke teksten en beangstigende beats weet het urgentie uit te stralen. In context met de andere subtiele en minder agressieve nummers die de plaat naar het einde leiden, blijkt dit toch puik te werken. Ze zijn een ontlading van de spanning die heel het album lang op brute wijze opgebouwd werd.

We vermoeden niet meteen dat de vierde plaat van Marie Davidson een doorbraak bij het grote publiek met zich meebrengt, en het zou ons ook verbazen moest dat ook haar doel zijn. Working Class Woman zou daar te intens en te confronterend voor zijn. Het is een intelligent, ongecensureerd en rauw werk van een artieste die de lat altijd maar hoger legt. Ondanks de druk (die ze beschrijft op dit album), slaagt ze er in om onder onze huid te kruipen en ons bij de keel te grijpen. Hoe persoonlijk dit album ook is…

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Marie Davidson - "Chasing The Light"

Op het hoogtepunt van je succes een hoofdstuk afsluiten, het is iets waar veel moed voor nodig is en wat weinigen Marie…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Primavera Sound 2019: Diverse line-up met voor ieder wat wils

Deze week wordt in Barcelona het startschot van de festivalzomer gegeven met Primavera Sound. Vorig jaar lag de focus meer op hiphop…
Uitgelicht

De 101 beste singles van 2018

Jaarlijks schrijven we meer dan honderd artikels over bands die nieuwe singles uitbrengen. De ene al wat beter dan de andere, maar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.