Black Peaks, een progressief kwartet uit Brighton (UK), bombardeert vandaag de wereld met hun nieuwe release All That Divides. En dat mag je heel letterlijk noemen. Het ziet er naar uit dat ze alles uit de kast hebben gehaald om iedereen te overdonderen. En of dit gelukt is? We vrezen dat we een nieuwe, grote vis aan de haak hebben geslaan…
Black Peaks speelt progressieve rock, met punk- en hadrcore-invloeden. Aan de ene kant hoor je invloeden van de rockgroepen zoals Incubus, Muse en Foo Fighters. Daarnaast hoor je ook een duidelijke progressieve invloed, waar de namen Tool en A Perfect Circle niet zouden misstaan. Maar daarnaast heb je ook nog hun scherp kantje, waar de zanger zijn talent om te schreeuwen duidelijk etaleert. Daar hoor je goed de invloed van bands zoals Refused in. All That Divides is geproduced door Adrian Bushby, de Grammy Award winnende producer van Muse en the Foo Fighters.
Is deze combinatie een garantie tot succes? Als dat het enige zou zijn, durven we zeggen van niet. Maar daar bovenop heeft Black Peaks duidelijk een heel eigen stijl. De invloeden lopen goed over in elkaar zonder dat je het gevoel hebt dat ze ergens dingen gestolen hebben. Alhoewel er een schreeuw in “Midnight Sun” ons heel erg doet denken aan de schreeuw van The Who’s “Won’t Get Fooled Again”. De zanger maakt het echt wel anders. Hij varieert goed, maar is bovenal gezegend met een klok van een stem. Het bijkomend mooie daarvan is dat het allemaal niet zo afgeborsteld lijkt. Natuurlijk is de productie dik in orde, en natuurlijk klinkt het allemaal strak en vettig. Maar toch lukt het deze heren om ook weer niet te netjes te klinken. En dat heeft All That Divides ook niet nodig. Het lijkt erop dat ze hard aan het geluid werkten om het zo te laten klinken.
Als je verder duikt in de nummers, doet “Aether” ons echter hard denken aan de beste tijd van A Perfect Circle. Knap hoe deze song zich opwerpt tot een topnummer. Niet het meest hitgevoelig, maar daar hebben ze genoeg andere nummers voor. De singles “Home” en “Can’t Sleep” hebben genoeg hit-potentieel om All That Divides tot een commercieel succes te laten slagen. Als je dan “Ethernal Light” hoort, dan is de invloed van Slipknot weer niet ver weg, waarna dat ook evolueert in een stevige rocksong.
Wat All That Divides nog beter laat klinken, zijn de teksten. Geen holle slogans, maar wel teksten die loodzwaar doorwegen op de zware ritmes. Thema’s als politieke onrust en oorlog worden niet gemeden. Ook daar voel je dat het meer is aangepakt als een concept-album, dan als allemaal verschillende nummers achter elkaar. Dat All That Divides een commercieel succes gaat worden, daar moet je niet aan twijfelen. Hou je oren maar open, want deze band gaat de volgende maanden air- en playtime krijgen. En het daarbij horend festivalseizoen zal voor dit kwartet een druk seizoen worden.
All That Divides komt uit op 5 oktober via Rise Records. Daarna wordt er eerst in Engeland getourd om dan op 27 oktober op Groezrock indoor te staan. Hopelijk zijn ze tegen dan de Muziekodroom in Hasselt nog niet ontgroeid.
