Clement Peerens Explosition @ Ancienne Belgique (AB): Als aan 120 km/uur in de laadbak van een camionette

Antwerpenaar (en misschien ook wel Puursenaar), u weze gewaarschuwd: als “soemmigste mentoal incapabele figuren” binnenkort de lokale verkiezingen in Antwerpen winnen, verhuist pop- en rockkenner Peerens naar iets nog onbenulliger dan “het hol van Pluto”, Puurs. Met deze uiterst absurde, doch vindingrijke en van actualiteit doorspekte grol, stookte Clement Peerens het vuur aan in het opgekomen publiek van de Ancienne Belgique.

Het verrassend talrijk opgekomen publiek (we kunnen ons inbeelden dat CPeX niet voor iedereen is) wist duidelijk waarvoor het kwam. Hoewel de overgrote meerderheid 45-plusser moet geweest zijn, zagen we ook een aantal jonge snaken. Wat hadden ze gemeen? Allen brulden ze zowat de hele backcatalogue mee. Van voor naar achter, van links naar rechts.

Zoals het Matthysen en vrienden betaamt, stond heel de avond in het teken van tot op de spits gedreven absurdisme. Met Sylvain Aertbeliën die door de micro roept: “How is de sfier?” en life coaching à la “Als die van on heur loeten he, dan goat den deize in zijn ientje oep café”. Het simplisme, maar tegelijk de complexiteit van de humor van Matthysen slaat werkelijk alles. Zowel met filosofie (“Heidegger zegt dater twie soerten boormachines zijn, die dater zen en die dater ni zen”) als met het mentaal breken van andere, vaak Antwerpse groepen (dEUS en Hooverphonic) kan en moet er gelachen worden. Zelf vindt Peerens vooral dat de hoofdmoot van zijn oeuvre informatieve, maar sterk emotioneel geladen protestsongs bevat. Vooral het lied dat de weinig positieve titel draagt “Ne Rooien Duvel zijn dat is een triestig lot”, een nieuw godsgeschenk ontsproten aan Peerens’ brein, verzoent op subtiele wijze mannelijke relatieproblemen met de dagdagelijkse sleur en het afgelopen WK voetbal. Weinig Nederlandstalig liederen geven een meer gedegen weergave van het bestaan van een topsporter.

Terwijl Sylvain de massa nog opzweept met de oerkreet: “Respect Clement, respect Clement!” draagt een ontketende Lady Dave de Belpop-klassieker “Foorwijf” op aan de onvolprezen Imke Courtois. Geen idee waar de twee elkaar ooit moeten ontmoet hebben, maar Lady Dave liet luidkeels milde wrok blijken. Diezelfde Lady Dave bleek op magistrale wijze (en voor eenmaal serieus: met een waarlijk briljante klassieke Spaanse gitaarsolo als intro) “De Roos” van Ann Christy te coveren. Opnieuw lag de zaal in een deuk.

Tijdens het opkomen bij de bisronde liet de mooiste poot van uw favoriete Belgische driepikkel (Lady Dave) zich opnieuw opmerken door een banaan op te vissen uit haar sacoche en die droogweg op te eten. Het hoeft geen betoog dat Aertbeliën Sylvain dan alweer hectisch rondliep met een megafoon in de hand.

Na de puntjes op de ‘i’ gezet te hebben door het enig waardig nummer te coveren dat de “amateurgroep rond Tom Barman” ooit gemaakt heeft, “The Architect”, sloot CPeX traditiegetrouw af met het alternatieve Belgische volkslied “Vinde gij mijn gat (niet te dik in deze rok)”. De Ancienne Belgique daverde van positiviteit, het publiek keerde tevreden terug naar huis en ergens in de verte, op het perron van Brussel-Centraal hoorden we nog gniffelende papa’s liefdevol “Geft da kaske na es hier” tegen hun vrouw fluisteren. Wat een avond.

Setlist:

Mijnen Ambrayage is naar de Ravage
Loeten
Leve de Clement zijn Wijf
Smeerkeis
Ne Rooien Duvel zijn dat is een Triestig Lot
I am the Sylvain
Boecht van Dunaldi
Pinnokio
Assenbak
Zagen
Hebde Gij da na Express Gedaan?
De Roos (Ann Christy cover)
Jezus, Wa was Da?
Ze was van Heist-Op-Den-Berg
Blankenberge (Hugo Matthysen Cover)
(Waar is mijn) Boormachien?
Dikke Lu
Foorwijf
Geft da Kaske na es Hier