LiveRecensies

Crammerock 2018: festivaldag 1

LiveRecensies

Crammerock 2018: festivaldag 1

© CPU – Joost Van Hoey

Na drie maanden vol festivals lijkt het einde van de festivalzomer nabij. Voor we onze tent definitief voor een jaar naar onze zolder verbannen, zijn we dit weekend nog op Crammerock terug te vinden. In het Oost-Vlaamse Stekene vindt voor de 28ste keer het overzichtelijke en gezellige festival plaats, waar feestvierders, families en muziekliefhebbers samen de vakantie kunnen afsluiten. Op de eerste festivaldag kregen we meteen heel wat moois geserveerd, want met o.a. Miles Kane, Hooverphonic, dEUS, Lost Frequencies,… kregen we enkele spannende bands te zien.

© CPU – Joost Van Hoey

Das ist der Wahnsinn! Gestapo Knallmuzik opende Crammerock meteen met een knaller van formaat. Veertig minuten losgehen op een buitengewone mix van Duitse schlager, Kraftwerk en Die Antwoord, zorgden voor een buitengewone sfeer. Een voor de helft gevulde tent smulde van de gekke composities die zowel muzikaal als tekstueel humoristisch uit de hoek kwamen. Het Belgische trio zong over kuisvrouwen (Claudia Schwiffer), vliegtuigen (Luftschwanza) & ‘Schur Papier’: het publiek zong met veel plezier mee. Hoogtepunt van de set was uiteraard “Angela Merkel” dat zo absurd is, dat het eigenlijk weer leuk wordt. Beter had Crammerock niet kunnen starten. Ganz Geil!

© CPU – Joost Van Hoey

Een groot vraagteken zetten we achter de show van onze Belgische metal-trots Fleddy Melculy. Tussen Gestapo Knallmuzik en The Go! Team stond de ervaren band geprogrammeerd en voor hen was ook al snel duidelijk dat het publiek niet zo wild was van hun show. De moshpits waren klein, het enthousiasme van het publiek zoek en de mix van de sound ook niet al te optimaal. Nummers als “Ik Haat Jazz” en “668” kwamen niet to hun recht en vielen wat in het water. De muziek was misschien wel iets te ontoegankelijk voor de gemiddelde Crammerocker, wat natuurlijk niet de fout van de band is. Iedereen die er stond werd alvast wakker geschreeuwd en dat is ook al iets he?

© CPU – Joost Van Hoey

Met The Go! Team stond gisteren de eerste internationale band van het weekend geprogrammeerd. De zeskoppige band uit London en Brighton bracht al vijf albums uit, maar het enthousiasme voor de band houdt zich nog binnen de perken. Toch verbaasde het ons dat er zo weinig de weg naar de Main North vonden. Kwalijk kunnen we de wegblijvers niet zijn, want de set was erg monotoon en had weinig verbazende dingen in petto. De nummers zijn op zich wel leuk en funky, maar we kregen het er maar niet warm van. De publieksparticipatie beperkte zich overigens tot een minimaal niveau. Drie van de bandleden wisselden bovendien steeds van instrument, wat we wel konden appreciëren. Toch hadden we meer van The Go! Team verwacht en zijn we zeker dat ze op een ander festival/locatie meer tot hun recht zouden komen.

© CPU – Joost Van Hoey

Het Brusselse duo Juicy kan de Belgische en nog gekkere versie van Ibeyi zijn, althans dat denken we toch na hun set in de Club. Opvallend leeg was het toen de twee dames met hun opvallende jassen het podium opkwamen. Terwijl ze in Brussel al meer een begrip zijn, doen ze het in Vlaanderen nog steeds een pak minder. Jammer als je naar de kwaliteit van de show kijkt, die door kleurrijke visuals verrijkt wordt. De mix van R&B, soul, electro en nog een hele boel andere genres klonk fris en monter, maar werd vooral ook enorm enthousiast gebracht. Technische problemen werden charmant opgevangen en zo kwam hun set toch tot een goed einde. We zetten ze daarom met veel plezier tussen onze eerste hoogtepunten van het festival.

© CPU – Joost Van Hoey

Uitverkochte clubshows, optredens op o.a. Pukkelpop en Rock Werchter, een MIA, … Een mooi lijstje voor een 18-jarige zangeres die eigenlijk nog maar een handvol nummers uit heeft. Emma Bale lijkt nog lang niet te pieken en straalt dan ook meer zelfzekerheid uit. Met tien minuten vertraging, door een vergeten laptop, kwam ze alvast dolenthousiast het podium op en gaf ze er met (het onuitgebrachte) “Fake It” meteen een stevige lap op. Terwijl de recentste single “Cut Loose” in een herwerkte live-versie aan overtuigingskracht verloor, beschikten de andere nummers wel over genoeg pit. Met “Strangers” heeft ze een zeer leuk popnummer in haar repertoire staan dat gegarandeerd een hit kan worden. Dat Dua Lipa tot haar inspiratiebron behoort, is onmiskenbaar en zal haar geen windeieren leggen. Ons Emmatje is groot geworden!

© CPU – Joost Van Hoey

De winnaars van de Nieuwe Lichting van 2018 Portland mogen al van een succesvol jaar spreken. Ze mochten op tal van mooie festivals spelen en tekenden onlangs nog bij het platenlabel PIAS. Dat ze er zin in hadden was duidelijk te merken en met hun goed gebalanceerde indiefolk wisselden  ze af tussen een soms intieme en soms grootse sfeer. De setlist was bovendien goed opgebouwd met al vroeg de Alt-J cover “Mathilda” en hun eigen nummer “Secrets”. Ondanks het feit dat ze nog niet veel nummers hebben uitgebracht wisten ze toch de volle speelduur onze aandacht te trekken. Met het heerlijke “Pouring Rain” sloten ze de set op magistrale wijze af. Portland wist met andere woorden gisteren als liveband te overtuigen en doen ons al uitkijken naar hun clubtour dit najaar.

Het werd voor het eerst echt zeer druk in de hoofdtent van Crammerock en dat lag aan niemand minder dan de Hollandse rapper Kraantje Pappie. Na een uitverkochte clubshow in de lente, staat Kraantje ook deze zomer op festivals over heel België en Nederland. Vorig jaar stond Kraantje nog in een afgeladen volle Club, maar op main wist hij iets beter uit te pakken. Dat er wel jammer genoeg iets te weinig evolutie is in vergelijking met vorig jaar is voor de meeste feestvierders een bijzaak. Confetti, luchtslingers, CO2-jets, … Het werd een doorsnee set voor een Nederlandstalige rapper. “Pompen”, “De Manier” en dergelijke hits werden luid meegezongen en zorgden voor een leuke sfeer. Meer dan dat is het echter niet…

© CPU – Joost Van Hoey

Presentatrice van Crammerock Michelle Cuvelier verzekerde het publiek dat de show die ging volgen alvast één zal zijn om in te kaderen en we geven haar gelijk. De Belgische rockers The Van Jets staan garant voor een steeds weer boeiende live-set waarin het oude werk perfect met het nieuwere materiaal gematched wordt. Waarom ze deze zomer door een hele boel festivals niet geboekt werden, is het enige dat in ons hoofd blijft hangen wanneer de set gedaan is. Nummers zoals “Boy To Beastie”, “Bang” en “21st Century Boys” kregen vlijmscherpe uitvoeringen die het talent van de band tentoonstelde. Frontman Johannes Verschaeve ontpopte zich bovendien tot een echte leeuwentemmer en het publiek at uit zijn handen. Ze gaven van jetjes!

© CPU – Joost Van Hoey

Twee weken geleden bracht rockheld Miles Kane zijn nieuw album Coup de Grace uit, reden genoeg dus om er een echt gitaarfeestje van te maken. Miles en zijn drie bandcollega’s hadden er overduidelijk zin in en serveerden een heel strakke rockshow. Miles, strak in het pak, was gisteren goed bij stem en vuurde de ene na de andere gitaarriff op het talrijke publiek af. Naast de nieuwe nummers zoals “Cry On My Guitar” en “Loaded” waren het toch vooral de nummers van vroeger die op veel enthousiasme werden onthaald. Het gewezen Fifa-nummer “Don’t Forget Who You Are” en fanfavoriet “Come Closer” zorgden voor een uitbundige sfeer en een geweldig britpop feestje. We konden Miles en de zijne gisteren amper betrappen op foutjes en dat toont toch vooral dat hij in bloedvorm verkeerde.

© CPU – Joost Van Hoey

Het was een grote verrassing toen Alex Calier en Raymond Geerts in april de komst van een nieuwe zangeres bevestigden. Met de 17-jarige zangeres Luka Cruysberghs heeft Hooverphonic voortaan een jonge en zeer talentvolle dame aan zijn front. Alex en Luka kennen elkaar van The Voice  en het bleek toen zeer goed te klikken. Op Crammerock kregen we het eerste festivaloptreden in België met de nieuwe stem en die blies al snel omver. Hits zoals “Anger Never Dies”, “Mad About You” en “The Night Before” werden overtuigend gebracht. Hier en daar was er een kleine vocale uitschuiver, maar Cruysberghs toverde voor de rest alleen maar sterke uithalen uit haar stembanden. Betoverend & magisch klinkt ze en dat is hetgeen Hooverphonic nodig had. Impressionant.

© CPU – Joost Van Hoey

De hype die momenteel rond Air Traffic hangt, vertaalde zich in een headlinerslot op Crammerock. Nadat ze in het begin van de zomer reeds op Rock Werchter speelden en de ene AB na de andere uitverkochten, lijkt dit op het eerste gezicht meer dan verdiend, maar als we naar het karakter van de band kijken, is de plek misschien net iets te hoog. We kregen een zeer platte en amper spannende set voorgeschoteld waarin pijnlijk duidelijk werd dat iedereen op hun enige hit te wachten stond. Het publiek luisterde, babbelde en dronk, maar de interactie met de band was lang zoek. De hit waarop iedereen te wachten stond, “Shooting Star”, werd dan wel weer met gejuich onthaald, maar die redde de set niet meer. 

© CPU – Joost Van Hoey

dEUS hoeft al lang geen introductie meer en terecht. De band met Tom Barman en zijn kompanen behoort al jaar en dag tot de Belgische rockhemel en blijft de ene strakke set na de andere spelen. Met Bruno De Groote hebben ze een zeer straffe opvolger voor Mauro Pawlowski gevonden en die wou men deze zomer al eens voorstellen. Geen nieuwe nummers, maar een best-of set was aan de dag. Door een sobere, maar mooi uitgebalanceerde lichtshow wonnen de nummers nog eens aan kracht en kunnen we met een blij gezicht naar de toekomst van dEUS kijken. Barman vertelde overigens dat er vanaf november aan een nieuwe plaat gewerkt wordt en dat er in 2019 het 20-jarige bestaan van The Ideal Crash gevierd zal worden. Geen slechte vooruitzichten voor de fans dus.

Crammerock had de grote eer om als één van de enige festivals naast Tomorrowland en Suikerrock de live-set van Lost Frequencies te mogen ontvangen. Geïnspireerd door zijn goede vriend Netsky werkte Felix De Laet een live-set uit waarin hij live instrumenten bespeeld. Met twee muzikanten en twee gastzangers aan zijn zijde bracht hij zijn grote hits “Are You With Me”, “Reality”, “Here With You”, … in nieuwe versies en die klonken verrassend fris. Dat het publiek niet helemaal uit zijn dak ging bij de drops kunnen we daarom niet verklaren, alsook niet waarom de stroom tot twee keer toe uit viel en de show zo steeds onderbroken werd. Met als gevolg dat de vaart zo wat uit de set kwam en iedereen moest er telkens weer proberen in te komen. Geen makkelijke taak voor De Laet, die toch bleef glimlachen en met even veel goesting steeds verder ging. Zeker een show die ook op Pukkelpop of dergelijke niet zou mistaan.

Dag één van Crammerock was er dus één met heel wat gevestigde waarden, die ook elk een mooie set wisten te brengen. Op dag twee staan o.a. Arsenal, Anouk, De La Soul, Coely, Millionaire, Intergalactic Lovers, … op de podia. Je kan alles volgen via onze Instagram Story waar we je meenemen naar het festivalterrein.

Een verslag geschreven door Maxim Meyer-Horn en Simon Meyer-Horn.

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Hooverphonic: 'Na covid hadden we iets hoopvols nodig'

Hooverphonic gaat al enige tijd mee en blikt dan ook al te graag terug op eerdere prestaties zoals ze de afgelopen maanden…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Hooverphonic - Fake Is The New Dope (★★★★): Terugkeer naar het heden

Geike Arnaert was jarenlang het gezicht en de stem van Hooverphonic vooraleer ze zich eventjes op haar solomuziek focuste. Hooverphonic ging verder…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook The Kills, Pommelien Thijs, Miles Kane, Dimension en meer naar Pukkelpop 2024!

Aan een ongezien recordtempo vlogen de Pukkelpop-tickets begin deze maand de deur uit. Het mag duidelijk wezen dat het festival op de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.