LiveRecensies

Oh Sees @ Muziekodroom: Oerdegelijke stormram

LiveRecensies

Oh Sees @ Muziekodroom: Oerdegelijke stormram

Een nieuw concertseizoen op gang trappen, het is niet altijd even gemakkelijk. In de Muziekodroom deden ze dat dit seizoen met Oh Sees. ‘Kan je niet mee missen’, moesten gedacht hebben, en gelijk hadden ze. Nu zal de organisatie toch weer werk hebben om de zaal op orde te krijgen, want Jon Dwyer en de zijnen ramden alles kapot. Het ging van furieus en zeer snel naar experimenteren met geluidseffecten en een mysterieuze sfeer creëren. Een typische Oh Sees show dus die bijna twee uur duurde.

Openen mochten de Belgen van The Glücks. Het duo is vaste gast in België als er een legendarische garagerocker naar hier komt, en dat was dit keer niet anders. Zoals we dat tegenwoordig al van hen gewoon zijn, gaat The Glücks live stukken harder dan op plaat. Het gevolg was al meteen dat de vroege vogels waar voor hun geld kregen. Met de nodige distortion op de vocals, een bluesy garagesfeer en natuurlijk de nodige riffs, werden we van begin tot eind omvergeblazen. Zelfs ondanks het probleem dat de gitarist had met zijn effectjes. Daardoor viel eigenlijk nog meer op hoe hard deze band steunt op de effecten. Geen haan die er om kraaide, iedereen wilde zich gewoon goed opwarmen voor Oh Sees.

Opwarmen was iets dat Oh Sees duidelijk zelf niet nodig had. Nadat ze hun instrumenten goed hadden gezet, begonnen ze er gewoon aan. Een dikke twintig minuten te vroeg, maar dat betekende natuurlijk wel twintig minuten extra concert. Het toonde al van bij het begin aan dat Oh Sees houdt van muziek maken, de rest is bijzaak. Er werden dan ook geen doekjes rond gewonden en van bij het begin zat het tempo torenhoog.

Al snel krijgen we “The Dream” voorgeschoteld en daar krijgen ook voor het eerst wat experiment te horen. Het gaat snedig van start, maar zes minuten is net iets kort om zo’n song boeiend te maken, dus wordt er wat gejamd. Jon Dwyer, frontman en songschrijver, loopt naar zijn tafel met effecten en doet er het zijne mee. Dit is trouwens niet de eerste, nog de laatste keer dat hij met het geluid zal spelen. Dat geeft ook een meerwaarde aan de show. Oh Sees knalt altijd rechtdoor, maar er moet ook ruimte zijn om iedereen wat rust te gunnen.

Die rust gunden we vooral aan de drummers. Ze zijn met twee en bepalen altijd het tempo. Aangezien het tempo ten alle tijde verschroeiend is, hebben zij een heel vermoeiende job. Wij zouden het alvast niet kunnen daar één uur en drie kwartier verschrikkelijk snel het tempo bepalen. Het zweet drupte dan ook van hun lichaam. Ook bij Dwyer was dit het geval, maar dat is bij hem ook zijn handelsmerk. Hij spuugt in het rond, en beweegt heel uitbundig waardoor je, met de felle lichten op hem gericht, al het water in het rond ziet spetteren. Alles voor de show niet waar?

Dat Oh Sees zich ook op jams focust, zien we heel veel terugkeren in de set. Sommige nummers worden lang uitgesponnen en krijgen heel wat verschillende sferen in zich. Dat bewijs kwam er eigenlijk bij ieder nummer, maar vooral ook bij afsluiter “Contraption/Soul Desert”. Daar startte de band furieus, liet Dwyer zich nog eens gaan op zijn geluidjespaneel, om daarna weer furieus te eindigen. Niet iedere song kwam zo over. “Toe Cutter – Thumb Buster” en “Withered Hand” kwamen vlak na elkaar en waren enkele slagen in het gezicht waarvan je pas te laat besefte dat je ze kreeg. Dat zorgt voor gewonden, maar gelukkig was iedereen in Hasselt heel lief voor elkaar.

De setlist van de show bestaat vooral uit recent werk en die lijkt iets donkerder te zijn dan vroeger werk. Nog altijd strak, nog steeds furieus, maar toch net iets ingewikkelder. Hierdoor heeft het publiek het niet altijd even gemakkelijk om totaal los te gaan. Bewogen wordt er altijd, maar het is pas als de band hun turbo aanzet dat er ook moshpits ontstaan. De jams en iets moeilijkere stukken worden hierbij meestal geskipt, een gemiste kans. Naast twee drummers en één gitarist, moeten we ook nog de bassist even vermelden. De Karl Marx fan (zo stond toch op zijn T-Shirt) verzorgt samen met de drums de body van de songs. Hij bepaalt wanneer het snel en potig kan zijn, en kan ook af en toe iets trager te keer gaan. Zo heeft iedereen zijn bepalende rol in de band, en je ziet dan ook dat het viertal perfect op elkaar ingespeeld is. Geen setlist, gewoon Dwyer die roep wat hij wil spelen. Een goeie relatie noemen we dat.

Oh Sees stond live in Muziekodroom dus zoals steeds garant voor een stevige set waarin riffs, fuzzy gitaren en gitaarsolo’s niet weg te denken waren. De trage nummers liet de band thuis en wat we kregen was een strakke set met hier en daar ruimte om eens uit te wijden. Dat was maar goed ook, want anders zou het te lastig geworden zijn voor iedereen. Muzikaal zat alles perfect, de show was dik in orde en het publiek amuseerde zich te pletter. We kregen zelfs twintig minuten meer show, welke band geeft dat nog tegenwoordig. Het maakt van Oh Sees een goeie liveband en ook sympathieke mensen. Meer moet dat dus helemaal niet zijn. Oh Sees, altijd garant voor een goed optreden.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Vuurdoop 2023: Ambitieuze blik op de toekomst

Brussel heeft Fifty Lab, Antwerpen heeft We Are Open en Hasselt heeft… Vuurdoop! Vuurdoop is het jaarlijkse showcasefestival van PXL Music waar…
InstagramLiveRecensies

PLAY Festival (Dag 2): Rust in de chaos

Waar het vrijdagavond nog Sylvie Kreusch was die de plak zwaaide in de Muziekodroom, was het gisterenavond de beurt aan Fenne Kuppens…
InstagramLiveRecensies

PLAY Festival (Dag 1): Sylvie en haar Kreusch

De organisatie had het zelf ongetwijfeld liever anders gezien, maar het ziet er vooralsnog naar uit dat PLAY Festival een soort afscheidsfeestje…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.