© CPU – Ymke Dirikx
De eerste dag van Pukkelpop, begint steeds meer en meer op een volwaardige dag te gelijken. Tien bands en enkele dj’s moesten het publiek warm maken voor wat nog komen zou. Warm kreeg het publiek zeker, want met Warhaus, Coely en Angèle stonden de heetste Belgische bands op het podium. Pukkelpop is officieel van start gegaan en wij zijn klaar om ons de komende drie dagen onder te dompelen in een ontdekkingstocht van muziek.
“Que sera, sera,” met die wijsheid begonnen de mannen van dirk. aan hun Pukkelpopavontuur. Van afsluiters op melkrock naar opener in de Castello, de Tieltse helden weten wel raad met elke weide of tent waar ze spelen. Hun snedige garagerock overtuigde een aardig gevulde tent om hun maskers op te zetten en om samen met de band dirk. te zijn. Op “Milk”, “Hide” en “Gnome” ging het er hard aan toe en werd de geluidsinstallatie in amper een halfuurtje al eens stevig uitgetest. Met “Fuckup” tekende de band al voor een eerste meezingmomentje. Hun eerste passage op Pukkelpop hebben ze alleszins niet verkloot.
De pretmetal van Fleddy Melculy is gegarandeerd altijd een feestje, en dat was op Pukkelpop niet anders. Het recept blijft hetzelfde: stevige gitaarlijnen, furieuze zang en heel veel energie. Het publiek liet zich volledig gaan, en de eerste moshpits van het festival waren bij deze ook aanwezig. Toch valt vooral op dat enkel de voorste rijen zich volledig smijten, achteraan gaat het er iets kalmer aan toe. Bij de muziek van Fleddy Melculy is de tekst het meest essentiële, en bij momenten is de stem van frontman Jeroen Camerlynck best onverstaanbaar. Jammer, want zo gaat een deel van de charme verloren. Toch weten we zeker dat iedereen wel kan genieten van deze muziek. Het is gebracht vol overtuiging en muzikaal valt er niets op aan te merken. Dat de vloer het na de show begaf, gaf aan hoe zwaar iedereen zich inleefde.
Wat begon als een bescheiden feestje op Dour, is ondertussen uitgegroeid tot een volwaardige festivalact. "De zaken gaan goed," kon Zwangere Guy (1/3 van stikstof) zonder schroom zeggen. Met hulp van Le 77 en Jazz van Stikstof kreeg het publiek in de Dance Hall al een voorsmaakje van Bruxelles Arrivé en dat smaakte duidelijk naar meer. Zwangere Guy is dan wel de minder serieuze rapper in het collectief (er passeerden onder meer mopjes over de catering en zijn dikke buik), dat wil niet zeggen dat hij minder snedig en gevat voor de dag komt. Een steek naar Bart De Wever en teksten over de problemen in Brussel verpakt hij met zoveel eerlijkheid en charisma dat hij het verkocht krijgt aan het jonge Pukkelpop publiek. Dat de Dance hall al meteen chaud was, hadden we vooral aan hem te danken.
De laatste festivalshow ooit voor Diablo Blvd, want de band rond Alex Agnew houdt er mee op. Wij vinden dat op zich geen probleem, zeker na wat we gisteren zagen. Muzikaal is alles wel heel sterk gebracht, en de sfeer zat er duidelijk ook goed in, maar aan Agnew is zeker geen goeie zanger verloren gegaan. Oké, hij kan wel enkele straffe tonen aan, maar het valt toch op dat de band niet kan blijven boeien op Pukkelpop. Een gigantische wall of death en enkele keren ‘de security heeft niet genoeg werk’ roepen, loste dat probleem ook niet op. Het klinkt allemaal ietsje te braaf, en we hadden een volledig ander gevoel dan bij Fleddy Melculy (de andere metalband op woensdag) die veel meer durf toonde. Wie de band toch nog eens wilt uitwuiven, kan op 10 december naar de AB gaan voor hun laatste show ooit.
© CPU – Ymke Dirikx
Belgen genoeg op de eerste onofficiële dag van Pukkelpop. Maar de Brusselse Angèle leek haar tricolore spirit te hebben thuisgelaten. Anders roept ze, net als haar broer in het Nederlands en Frans naar haar publiek. Nu moesten we het stellen met een magere “Est-ce que vous êtes chauds?” Ook de gebruikelijke brede glimlach liet de zangeres in de coulissen liggen. En dat maakt nu net dat deze set niets meer waard was buiten de hits van Angèle. De sitdown bij “Je veux tes yeux” leek ze bijna te vergeten en ook het vraag en antwoord refrein van “La loi de Murphy” was een verplicht nummer. De Dance Hall liet het niet aan z’n hart komen en danste met de Brusselse mee op toekomstige albumtracks “Trouble” en “La Flamme”.
© CPU – Ymke Dirikx
De programmatoren van Pukkelpop konden geen betere metafoor verzinnen dan Novastar recht tegenover de Jeugd van Tegenwoordig te zetten. Een opvallend ouder publiek was de band van Joost Zwegers duidelijk nog niet vergeten en kon zich een uur lang laven aan nostalgische belpopklassiekers. Je zou haast vergeten dat Joost een heus repertoire met “Wrong”, “Never Back Down” en “Mars Needs Woman” bij elkaar schreef. En dan waren we nog maar een kwartier ver in de set. Raakte de intimiteit nog wat verloren op de Main Stage van Rock Werchter, dan deed de goed gevulde Castello hen meer deugd. Das Pop gitarist Reinhard Vanberen zorgde voor de prachtige lapsteelsolo in “Mars Needs Woman” en de al even indringende vioolsolo op “Cruel Heart”. Novastar staat er weer en wist de hoogtepunten mooi aan elkaar te rijgen met een meeslepende “When the Lights Go Down” en natuurlijk “The Best Is Yet to Come”. Een voorbode voor een mooi festival.
Wie nog een startsignaal nodig had voor z’n feestweekend moest bij De Jeugd Van Tegenwoordig zijn. De Hollandse gekke boys staan garant voor de zotste feestjes en met hun grote catalogus aan feestnummers was dat nu niet anders. De liefde tussen Pukkelpop en De Jeugd gaat ondertussen al tien jaar terug. Hits als “Watskeburt” en “Deze donkere jongen komt zo hard” deden de temperatuur in de Dancehall meteen stijgen. Wanneer Willie Wartaal het podium op komt wandelen met een fles champagne, weet je dat het goed zit. De brave Belgjes luisteren gedwee en springen erop los. Vieze Fur verliest zijn ring als hij in het publiek duikt en ook Faberyayo rapt verder tijdens het crowdsurfen. “Sterrenstof” en “Gemist” sluiten de eerste party van Pukkelpop grandioos af. ‘Is het festival nu geopend?’ ‘Broek af, tetten bloot, Hollandse hoeren’ ofwel een volmondige ja van de wei.
© CPU – Ymke Dirikx
Voor wat smakelijkere hip hop dan die van de Jeugd zorgde de Antwerpse rapper Coely. Ze opent haar set met een a capella stuk waarmee ze meteen duidelijk maakt dat stijl vet gedrukt in haar woordenboek staat. De drums in “Different Waters” bevestigen eens te meer dat we voor meer dan bars zijn gekomen. Coely loopt al een tijdje met een kort pittig kapsel rond dat aansluit bij haar feisty moves. Ook vanavond zet ze die pet op. De leading lady van de Vlaamse hiphop bijt graag van zich af op “No Way” en “Can’t Get Away”. Trouwe partner Dvtch Norris tekent ook op Pukkelpop present. Hij mocht opwarmen tijdens “Toothpick” en bracht het publiek naar ‘the next level’. Het gezeur over zijn te grote broek die steeds afzakte, konden we wel missen. De vibe in de Dance Hall zat goed en met “Regulator” en “Celebrate” op het einde stak Coely het feestje finaal in brand.
Al sinds de split van Balthazar lijkt het elke keer alsof een concert van Warhaus het laatste kan zijn. Met zijn set in de Castello zette Maarten Devoldere alvast een dik uitroepteken achter zijn soloproject. Wat begon als een zelf in elkaar geflantste soloplaat op zijn woonboot, is ondertussen uitgegroeid tot een zeskopppige band met Tijs Delbeke en Pascal Deweze op gitaar en bas (om het vertrek van Jasper Maekelberg te compenseren). De groove zat al meteen goed met lang uitgesponnen versies van “Well Well”, “I’m Not Him” en “The Good Lie”. Ook het geweldige “Beaches” kreeg de potige en voldragen versie die het verdiende (al had die marimbasolo best wel korter gekunt). De broeierige sfeer tussen de bandleden zette zich al snel over op het publiek en een meeslepend “Love’s A Stranger” en intieme “Memory” wisten de laatste twijfelaars te overtuigen. Maarten Devoldere is duidelijk gegroeid als performer, songwriter en muzikant. Dat doet het beste vermoeden voor dat nieuw materiaal van Balthazar dat er zit aan te komen.
Na Warhaus kon het feest pas echt beginnen. Mensen gingen naar de wondermooie Boiler Room (zoals ieder jaar trouwens), konden dansen in de Dance Hall of kregen gitaren voorgeschoteld in de Castello. Wij deden dat laatste en namen een kijkje bij Stijn Van De Voorde. Een groot dj zal er niet aan hem verloren gaan, maar hij stak de keet wel in brand en zorgde zo dat we al brullend, springend en dansend de eerste dag van Pukkelpop tot een goed eind brachten.
