Nog tot 4 augustus staat Oostende in het teken van Theater aan Zee. Naast dat theater is er ook veel muziek te ontdekken. In het kader van Jong Muziek geeft Theater aan Zee in samenwerking met De Zwerver een podium aan tal van opkomende bands en artiesten. Net als vorig jaar spelen de jonge bands/muzikanten een ‘regulier’ concert, een akoestische set, een café- én een straatconcert. In dit vierde deel bespreken we laatste twee acts van Jong Muziek, namelijk Susobrino en ILA.
Susobrino (Café De Crayon – 01/08)
Acht namen sierden het speelschema van ‘Jong Muziek’ op Theater Aan Zee, maar het behoeft geen diploma taal-en letterkunde om aan te voelen dat Susobrino het meest exotische eendje in de bijt zou zijn. De jonge kerel met weelderige haardos, bracht in Café De Crayon een fijn uitgekiende mix van Boliviaanse jungle fieldrecordings met verspreid een sexy lik fuego en salsa.
We geven grif toe, een set als die van Susobrino recenseren is geen sinecure, al wisten we wel direct wie er welke impulsen teweeg bracht. Als ‘lone wanderer’ droeg Susobrino die verantwoordelijkheid vanzelfsprekend volledig zelf. Bart Van Obbergen Pérez, want zo luidt zijn naam voluit, weet verbazend veel vernuftigheid op te wekken uit zijn compacte set-up. Naast een Macbook, effectenbakje, microfoon en een vierde elektronisch apparaat is zijn desk vrijwel clean. Orde en netheid die we ook in zijn set terugvonden. Duidelijk en gestructureerd werden we doorheen zijn nagebootst woud gegidst. Van Obbergen Pérez is hoorbaar niet aan zijn proefstuk toe, gevormd aan PXL Hogeschool en gerijpt onder de artiestennaam bcote, creëerde hij een sfeer die hij daarenboven consistent in gang wist te houden, zonder ook maar een moment te opteren voor een gemakkelijke afslag.
Gedurende de bijna drie kwartier durende trektocht, bespeelde Susobrino ook enkele Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse instrumentjes, die hij loopmatig en gelaagd in zijn beats liet vloeien. Die zorgden voor een leuke, experimentele meerwaarde. Zo passeerden een djembé, een fluit en nog wat andere instrumenten de revue. Daarnaast hanteerde hij ook zijn stembanden als instrument om specifiek hoge of net lage klanken in zijn opbouw te krijgen.
Het publiek toespreken deed hij slechts éénmaal, dit om de context van zijn fieldrecordings wat te verklaren. We hoorden Bart spreken vanuit zijn gepassioneerde ziel. Het gevoel dat hij zijn publiek wil laten delen in zijn genot en creaties, zonder daarbij een voor veel show te willen zorgen, was hartverwarmend en oprecht. We hebben genoten Susobrino, wees daar maar zeker van.
Susobrino wist in De Crayon een tastbaar geluid samen te stellen dat zowel de ambientliefhebber als de avontuurlijke muziekliefhebber bevredigde. Een sound die probleemloos de ruggengraat voor een stemloze Art film zou kunnen vormen. We zijn er rotsvast van overtuigd dat er een groeiende markt is voor Van Obbergen Pérez zijn aardse sferen. Hopelijk leest de markt dit schrijfsel dan ook mee.
ILA (Vrijstaat O – 03/08)
Het laatste optreden in Vrijstaat O, was weggelegd voor ILA. Voor ons geen onbekende, want in december selecteerden we de artieste uit Peer als zalm van de maand. Toen viel ze al op met haar persoonlijke en gedreven songs. Gisteren op Theater Aan Zee was dat zeker niet anders en imponeerde ze het publiek met veel eerlijkheid en eigenheid.
ILA’s optreden lag in lijn met wat we al gehoord hebben op haar debuut-ep: nummers die rechttoe rechtaan zijn en niet teveel begeleiding nodig hebben om je te raken. Al vanaf het begin greep ze je bij de keel met haar unieke rauwe stem die met de grote puurheid haar krachtige teksten voortbracht. Het was duidelijk voelbaar dat ILA haar volledige ziel in de muziek durft te leggen en dat wierp zijn vruchten af. Veel ruimte voor nonsens was er dan ook niet bij het optreden van ILA: voor haar geen bindteksten of onnodige anekdotes, maar wel de muziek die het woord kreeg.
Ze begeleidde zichzelf met haar elektrische gitaar. Deze werd soms zo gepassioneerd geslagen dat er heel wat slordigheidjes durfden in te sluipen, al lijkt ons dat ook wel bij de emotie te horen. Het klonk allemaal wel wat strakker bij de nummers waar ze vergezeld werd door een drummer. De twee hebben duidelijk een soepele, maar sterke muzikale wisselwerking die een grote meerwaarde biedt, al kon ILA ook met veel overtuiging op het podium staan in haar eentje.
ILA leverde een intrigerend concert en toonde het publiek dat ze veel in haar mars heeft. We geloven echter dat met een beetje meer avontuur en experiment een gevarieerder repertoire kan opbouwen. Zolang ILA net zo veel haarzelf blijft zoals ze nu doet, zien we haar in staat om nog heel veel te groeien.
Deze teksten werden geschreven door Tijs Delacroix en Jan Kurvers.
