LiveRecensies

Dour Festival 2018: Festivaldag 4

Het was op de voorlaatste dag Dour weer drummen voor een schaduwplek omdat de zon maar bleef branden. Gelukkig boden de de vele tenten genoeg schaduw en kregen we weer een divers muziekprogramma. Alt-J en Paul Kalkbrenner lokten het meeste volk naar de weide, maar er was natuurlijk veel meer te zien dan hen. Een overzicht.

De misplaatste gong

https://www.instagram.com/p/BlNmXG4gPwo/?tagged=hongkongdong

Dour zet graag onbekende bands in de kijker door hen een podium te laten openen. Deze editie kreeg Hong Kong Dong de eer, maar vooral moeilijke opdracht om de vierde festivaldag te openen. Veel volk stond er niet in de Labo en het is hen vergeven. De set zat niet altijd even goed in elkaar en miste spanning, waardoor de 45 minuten dubbel zo lang voelden. Op zich is de muziek best nog wel acceptabel, alleen sloeg de vonk niet over. Wellicht lag het aan de zeer magere opkomst in de Labo met een eerder gereserveerd publiek dat nog niet helemaal klaar was om zich te smijten.

Stampen tijdens de vroege uurtjes

Het Gentse tweetal Onmens beschrijft zichzelf als meest expliciete elektronische muziekgroep van België en dat mochten ze gisteren in de vroege namiddag komen bewijzen in La Caverne. Het was gisteren inderdaad luid en de twee creëerden een zware wall of sound met hun donkere elektronische rock die we wel konden appreciëren. Bert en Kasper deden in ieder geval hun best om een dreigende sfeer op te bouwen, maar dat viel moeilijk op klaarlichte dag en een aarzelend publiek dat niet echt wist hoe ze het optreden moesten plaatsen. Wij vonden het optreden wel heel interessant en kunnen ons voorstellen dat Onmens nog wat kan groeien als band.

De hipste hipster

© Kamilia Sain

Artiesten die hun festivaloptreden cancellen, is een probleem waarmee organisatoren van festivals elke editie weer te kampen hebben, maar dit jaar speelt dit in het voordeel van de Antwerpse rapper Glints. Nadat hij op Rock Werchter last minute inviel, verving hij op Dour Agar Agar. Zijn carrière gaat opeens pijlsnel vooruit, wat misschien ook te danken is aan Studio Brussel dat hem aardig wat airplay gunt. Zijn set in de Petite Maison was vooral gevuld met onuitgebracht materiaal, maar ook een cover van M.I.A’s “Paper Planes” was te horen in de show. Met een energieker publiek zou het een memorabel optreden kunnen geweest zijn, maar niet iedereen was al even wakker. Van Glints gaan we dit jaar in ieder geval nog veel horen.

Voortrekker van zijn generatie

© Kamilia Sain

Vrijdag stond hij nog op het podium van de Last Arena met zijn collega’s van L’Or du Commun, maar een dag later mocht Swing zijn solocarrière een duwtje in de rug proberen geven. De Boombox stond niet zo vol, want onze Rode Duivels speelden ook net hun laatste wedstrijd in Rusland. Swing liet zich daardoor gelukkig niet tegenhouden en probeerde met zoveel mogelijk energie het publiek te overtuigen van zijn laatste album Marabout. De positieve energie die hij doorgeeft via zijn nummers is enorm aanstekelijk, wat grotendeels komt door zijn indrukwekkende maatschappijkritische teksten.

Mysterieuze melancholie

De Franse Malik Djoudi brengt met zijn muziek een mysterieuze, donkere sfeer over Dour. Bij aanvang was er maar weinig publiek aanwezig (waarschijnlijk door de enorme hitte gisteren) maar meer en meer festivalgangers werden naar binnen gelokt. Het duo (Malik werd vergezeld van een tweede muzikant die ook centraal kwam te staan in de performance) werkte aan een elektronische knoppentafel waarop ze beats en melodieën creëerden. Daarnaast hadden ze ook elk een elektrische gitaar bij de hand waarmee ze een extra laag toevoegden. Malik liet ook zijn stem af en toe horen en zingt krachtig, maar melancholisch mee in het Frans. Op deze voorlaatste dag is de sfeer al wat meer uitgeput, maar naarmate het optreden verder liep werd het wel echt geapprecieerd door de kleine massa. Er werd groot applaus gegeven en rustig meegedanst.

Turkse zomernacht

© Kamilia Sain

Wie geen zin had in de match van de Rode Duivels kon zich nog steeds vermaken bij een aantal muzikale acts. Wij kozen voor het Turks-Nederlands collectief Altin Gün die met hun heerlijke Turkse psychedelica heel wat kijklustigen naar Le Labo lokte. De tent was behoorlijk warm en dus paste de zwoele muziek perfect in de setting. Er werd daarom ook monter met heupen gezwiept en de sfeer zat er tijdens het optreden goed in. Dat frontvrouw Merve Dasdemir enkel in het Turks zong, stoorde geen seconde en toch hingen we aan haar lippen. Graag meer Turkse dansfeestjes zoals gisteren in Le Labo in België alstublieft, want het is de moeite.

De Argentijnse Furie

© Kamilia Sain

Na de grote buildup naar haar komst op het podium verscheen de kleine Argentijnse zangeres Nathy Peluso in een simpele zwarte outfit. Maar laat je hier niet aan vangen! Eenmaal ze haar mond opent is het geen verlegen meisje meer. Ze is enorm extravert, zegt waar het op slaat en staat enorm graag in de spotlights. Nathy Peluso kan rappen à la Cardi B (en deelt eenzelfde scherpe stem) maar kan ook behoorlijk zingen! Ze heeft een unieke uitstraling en durft ook haar sensuele dansmoves te tonen. De voetbalmatch kreeg voor velen de voorkeur waardoor de tent niet erg gevuld was, een gemiste kans voor de supporters want het was zeker de moeite eens een kijkje te gaan nemen. Haar muziek binnen één genre wringen, is vrijwel onmogelijk, we horen (en zien) duidelijk de klassieke Spaanse invloeden, af en toe ook wat reggae alsook hiphop en R&B. De zangeres uit Barcelona bracht haar krachtige eigen songs maar ook een intieme slowed down versie van “Bang Bang”. Misschien was niet elke noot perfect gezongen maar de sfeer was geweldig. Het publiek genoot van dit stukje Argentinië in Dour.

De grootste casanova

Terwijl de Belgen net hun Bronzen medaille op het WK meer dan verdienden, speelde de reggaelegende Ken Boothe. Ken is misschien niet meer de jongste, maar hij was gisteren behoorlijk goed bij stem en ook zijn band bleek gisteren in vorm. Naast zijn nummers, wisten vooral ook zijn bindteksten te overtuigen die vooral over liefde en de gelijkheid van de mensen ging zonder melig over te komen. Zijn a capella versie van zijn nummer “Love is the Ultimate” zorgde voor een klein kippenvel moment bij deze warme temperaturen. Ken Boothe draagt het hart op de juiste plek en bewijst dat je ook op een frisse en positieve manier nog op oudere leeftijd een toffe show kan neerzetten.

De kronkelende slang

Ergens in September komt de langverwachte debuutplaat van Tsar B uit en die kwam ze gisteren in een goed gevulde Labo voorstellen. Afgelopen jaar heeft ze heel wat try-outs gedaan en ook een show in de AB stond op haar agenda. Terwijl de shows in o.a. Leuven nog niet helemaal op punt stonden, toonde ze in de AB haar hele spectrum aan talenten. Haar set op Dour was een ingekorte versie van die show en die wisten we zeker te smaken. Met drie muzikanten en een paaldanseres aan haar zijde, gaf ze alles en danste ze als een ratelslang over het podium. Tsar B klonk duister, maar helder genoeg om een grote massa te kunnen bekoren. We zijn benieuwd welke weg haar carrière zal inslaan na het uitbrengen van haar album.

Hardste gospel

https://www.instagram.com/p/BlOnFZcgHCr/?tagged=zealandardor

Dat we fan zijn van de recente plaat van black metalgospel band Zeal & Ardor, heb je misschien al kunnen lezen in onze review. Dat we dus hard uitkeken naar het optreden van het project rond de Zwitserse Amerikaan Manuel Gagneux, is dus niet onlogisch en laten we eerlijk zijn onze verwachtingen waren groot. Met een aardige intro werd de set op gang getrapt en al vroeg in de set passeerde het stevige “Servants” en “Blood in the River”. Het meer gospel getinte “Gravedigger’s Chant” kon niet echt de emoties en gevoelens opwekken die we bij de eerste luisterbeurten kregen en werd iets te nonchalant gebracht. Verder ramde de band volop door en grepen ze ons bij de keel met het grootse “Waste” en de doorbraak single “Devil Is Fine”. Geen adempauzes en 45 minuten strak gespeelde black metal, meer had Zeal & Ardor niet nodig op zich tot één van de hoogtepunten van de dag te katapulteren.

Zelfvertrouwen wordt arrogantie

Voor wie Princess Nokia nog niet kent: ze doet gewoon wat ze denkt, en dat was ook gisteren zo tijdens haar performance in de Boombox. De Amerikaanse vrouwelijke rapper begint met te vragen de muziek (nóg) luider te zetten en waagt zich al snel aan wat crowdsurfing. Met haar projecties waanden we ons in het New York (haar geboortestad) van enkele jaren terug, wat aansluit bij de hiphop scene die ze wil brengen. Als ze eenmaal begon te rappen, was het echter iets minder geweldig. Over de kwaliteit en inhoud ervan, kan worden gediscussieerd, maar af en toe zat ze er wel degelijk naast. Het leek alsof haar verses soms niet bij de beats pastten en ook veel liedjes klonken erg gelijkaardig en werden snel wat afgezaagd door de slechte kwaliteit ervan. Naar het einde toe werd het wel iets beter omdat ze terugging naar meer classic hiphop. Ondertussen hadden er echter al veel mensen de zaal verlaten en haar succes bij aanvang was verdwenen. Haar zelfvertrouwen werd arrogantie en dit werd niet geapprecieerd door de festivalgangers.

Meest dynamische rapshow

Als er één Franse rapper misschien een belletje doet rinkelen in Vlaanderen dan is dat wel de afrotrapper MHD. Zijn Afrotrap nummers behalen telkens miljoenen clicks op YouTube en ook buiten de Franstalige taalgrenzen doet hij het uitstekend. Ook het publiek was duidelijk goed gezind en zorgde voor een meer dan uitgelaten sfeer. De zomerse vibes gingen goed binnen bij de ondergaande zon. Wat MHD ook nog onderscheid van de andere rappers op Dour: hij heeft naast een dj ook een driekoppige band achter zich die de nummers zoals “Afro Trap, Part. 7 (La Puissance)” nog aanstekelijker maken dan dat ze al waren. Geen perfecte set, maar wel eentje dat iedereen goed wist entertainen.

Power en intimiteit

De New Yorkse Porches (vergezeld met band) trad gisteren op in een kleine halfvolle zaal. Zijn muziek kent invloeden van rock met af en toe harde elektrische gitaarsolo’s maar over het algemeen blijven de nummers rustig en melancholisch. De zanger heeft een krachtige stem die perfect matcht met zijn muziek. Hij kan zijn peformance zowel zacht en intiem maken als hard en rock en roll. In de show werd vooral met veel licht gewerkt dat werd geprojecteerd doorheen de tent en dat zorgde voor een gezellige sfeer. Of de zanger zich in hogere sferen bevond of gewoon zo is, weten we niet maar hij kon het publiek wel charmeren door te zeggen hoeveel hij van hen houdt. De show werd afgerond met enkele rustige nummers die een dromerige sfeer creëerden. Een goed begin om deze voorlaatste avond op Dour in te zetten!

De dramatische heks

Vorig jaar bracht de Amerikaanse zangeres Chelsea Wolfe haar geslaagde album Hiss Spun uit. Haar mix van heavy metal, neofolk en electronica wist op de plaat prima te werken, maar live waren de kaarten anders geschud. De portie drama was niet goed gedoseerd wat ervoor zorgde dat het enthousiasme van het publiek tot een minimum werd beperkt. Het had wat ons betreft zeker wat scherper gemogen en wat minder geroutineerd, want met een iets gepassioneerdere uitvoering hadden we dit optreden zeker gesmaakt. De duistere verschijning was iets te opgezet en kwam veel te gespeeld over. Een spijtige zaak.

Lees het vervolg van ons verslag op de volgende pagina.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Nils Frahm - Day (★★★): Intiem huiskamergevoel

Nils Frahms naam raakte zo’n dikke tien jaar geleden bekend dankzij onder meer het album Felt, waarbij hij traditionele pianocomposities op inventieve…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air voegt vierde festivaldag toe met onder andere The Prodigy en Enter Shikari

Als een donderslag bij heldere hemel: zo voegde Jera on Air vandaag uit het niets een vierde dag toe aan zijn festival….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Paul Kalkbrenner - "Schwer"

Levende technolegende Paul Kalkbrenner brengt niet om de haverklap nieuwe muziek uit. We mogen dus van geluk spreken dat de Duitser ons…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.