J.I.D en het duo Earthgang gaan way back. De drie heren zijn afkomstig uit Atlanta en ontmoetten elkaar toen ze nog op school zaten. Vrij snel ruilden ze de schoolbanken in voor de opnamestudio en vormden ze het collectief Spillage Village. Hun unieke sound werd opgemerkt door enkele grote namen en zo belandden ze in het voorprogramma van onder andere J. Cole en Ab-Soul. Ondertussen maken zowel J.I.D als Earthgang deel uit van Dreamville, het label van J. Cole. Met hun gezamenlijke Never Had Shit Tour tonen ze dat ze ook zonder leermeester hun mannetje kunnen staan.
Voor de duidelijkheid: J.I.D is de artiestennaam van Destin Route, Earthgang bestaat uit rappers Johnny Venus en Doctur Dot. Sinds het begin van hun muzikale carrières oefenen de drie een grote invloed op elkaar uit, maar ze staan dus wel degelijk apart op het podium. J.I.D en Earthgang zijn overigens een verademing in het hiphopwereldje: jonge artiesten die hun eigen ding durven te doen, gekenmerkt door originele beats en een uniek stemgeluid. Daarnaast lijken ze ook gemaakt om op een podium te staan.
De jongens van Earthgang beginnen met een dik kwartier vertraging aan hun set, maar dat lijken we ze al snel vergeven. Johnny Venus, die de badjas uit zijn hotelkamer was vergeten uit te doen, en Doctur Dot draaien het publiek meteen rond hun vingers. De diepe ronkende bassen sleuren ons mee en al snel ligt de zwoele zomerdag ver achter ons: dit is underground hiphop op z’n best. Ze beginnen met enkele oudere nummers uit het album Shallow Graves For Toys en bouwen aan een verschroeiend tempo op naar hun meest recente werk.
Met “The F Bomb” krijgt Earthgang de middelvingers vlot in de lucht (ook de anti Trump kreten blijven het goed doen op concerten) en het is indrukwekkend hoe zuiver ze blijven rappen terwijl ze staan te springen en constant inspelen op het publiek. Vooral Doctur Dot is een entertainer pur sang – het is bijna aandoenlijk hoeveel plezier hij heeft. Wanneer de twee vragen om een cirkel in het publiek te maken, is dat voor een keer niet met de bedoeling om een moshpit te creëren. Nee, de heren gaan in het midden van hun zelfgemaakte arena staan en rappen “A.W.O.L” recht in het gezicht van de omstaanders. Een memorabel tafereel, mede door de zee van lichtjes die het omkadert.
Het mag dan wel lijken alsof ze zomaar wat doen op het podium, Johnny Venus en Doctur Dot zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld. Wanneer ze bij een van de nummers enkele gelukkigen op het podium roepen, lijkt de feestvreugde compleet. Terwijl Venus en Dot in de microfoon spitten, halen de fans om de beurt hun beste dans-, twerk en andere moves uit de kast. Het duo releasete het voorbije jaar een trilogie met de EP´s Rags, Robots en Royalty en toonde zich daarmee van hun meest toegankelijke kant. Afsluiten doen ze dan ook met enkele van hun meest aanstekelijke nummers. De refreinen van “Nothing But The Best” en “Build” zijn golven waarop we ons graag laten meedeinen en met “Artificial”, een van hun bekendste nummers, is het plaatje compleet. Een ware ontdekking, dit tweetal.
Het duo is nog geen vijf seconden van het podium verdwenen, of J.I.D heeft hun plaats al ingenomen. Hij opent met “LAUDER”, het laatste nummer van zijn debuutplaat The Never Story. Lachend vraagt J.I.D of we weten wie J. Cole is, die het nummer deels producete. Het valt op dat het er bij J.I.D gezapiger aan toegaat dan bij zijn twee kompanen. Waar het bij Earthgang een constant feestje was, bouwt hij trager en bedachtzamer op. “EdEddnEddy” bijvoorbeeld, een verwijzing naar de gelijknamige cartoonreeks, is een nostalgisch plaatje over een zorgeloze jeugd. Wanneer J.I.D rapt Me and my two niggas be like Ed Edd and Eddy, verwachten we half dat Earthgang terug op het podium zal springen.
J.I.D vertelt ons dat hij zijn populairste nummers eigenlijk niet zo graag live brengt. I ain´t the singer type, you know. Hij heeft het over “Hereditary” en “All Bad”, de twee meest emotionele nummers op zijn plaat. Hoewel hij met zijn uitspraak de verwachtingen laag houdt, brengt hij de volgende minuten een performance van jewelste. Hij rapt de nummers grotendeels a cappella en het tempo en lyricism waarmee hij dat doet, zijn zonder meer indrukwekkend. Of hoe een kleine jongen in staat is tot grootse dingen.
Het duurt tot “Underwear” voor het publiek echt loskomt. Het catchy Melancholy cool, Matthew McConaughey wordt talloze keren meegeschreeuwd. J.I.D wil ons het verhaal van The Never Story vertellen en brengt op een paar nummers na bijna het hele album. Maar willen we ook een nieuw liedje horen? Dat willen we zeker, maar de vraag is of de rapper het nummer al goed genoeg onder de knie heeft. Hij is duidelijk nog niet helemaal vertrouwd met de melodie, maar na een valse start doet J.I.D zijn best om een foutloze versie af te leveren. Met enige moeite lukt dat en het levert hem een uitgebreid applaus op.
Terwijl het buiten langzaam afkoelt, stijgen de temperaturen hier alleen maar wanneer Earthgang terug het podium opspringt. Het drietal knalt hun bescheiden hit “Meditate” de zaal in en slaagt er wonderwel in om de snelle flow en ingewikkelde rijm helemaal te beheersen. Stilaan slaat de twijfel toe of de rappers het podium ooit nog zullen verlaten, maar afsluiten doen ze uiteindelijk toch met “NEVER”, het nummer waarnaar de tour vernoemd is. Okay, never been shit, never had shit, never knew shit, never out, never do shit, damn, but a nigga never gave two shits, damn, never been a bitch, never had a Rollie on the wrist… Hoe ze nog de tijd vinden om te ademen, het is ons een raadsel.
Een sterk staaltje rapskills, dat is waar Earthgang en J.I.D mee uitpakten tijdens hun eerste optreden in Brussel. Drie rappers die stilaan hun talenten – lees: een loepzuivere stem en ontembare energie – ten volle aan het ontwikkelen zijn. Dat enkele van de meest beloftevolle rappers uit de nieuwe generatie hiphop afkomstig zijn van het label van J. Cole, verbaast ons voor geen meter.
