Op 15 juni is hij er, het debuutalbum van Rolling Blackouts Coastal Fever. De band die al hoge ogen gooide met hun twee eerste ep’s, is nu klaar voor het grotere werk. Om dat werk nog wat extra in de aandacht te zetten, speelden ze op 31 mei 2018 hun eerste zaalshow in België nadat ze eerder al op Leffingeleuren stonden. Het werd een optreden waarin de band hun potentieel helemaal naar boven haalde en toonde dat simpele liedjes vol dynamiek zeer aanstekelijk werken.
Openen mocht de schattige landgenote Stella Donnely. Ze stond alleen op het podium en bracht eerlijke folk rock nummers die af en toe wat ruwer klonken. Ze klonk zo oprecht en eerlijk dat iedereen aan haar lippen was gekluisterd. Hoewel zo’n singer-songwriter alleen al eens minder kan boeien, wist Stella ons toch bij de les te houden door telkens te vertellen over wat haar songs gingen. Zo zong ze over een mislukte tinderdate of seksuele intimidatie. Geen onderwerp is onhandelbaar in haar muziek en dat zorgt er voor dat het allemaal zeer geloofwaardig overkomt. Leuke ontdekking deze Stella Donnely.
Al vanafj het begin houdt Rolling Blackouts Coastal Fever er een strak tempo in. Hoewel de opkomst nog funky en zwoel klinkt, gaat het tempo al snel de hoogte in. Op plaat klinken hun nummers snel, live gaat het precies nog een tikkeltje sneller. Die energie en power zorgt er voor dat het muzikaal leuk is om te beluisteren. Ook het publiek vindt dit, de AB Club was niet volledig volgelopen (iedereen zal het zich beklagen), maar staat wel van begin tot einde met de benen mee te stampen op de melodie van de muziek. Bij sommige songs wordt er zelfs uitbundig gedanst, het is zo van die muziek dat altijd en overal goed klinkt, maar nog meer in de zomer.
De nummers bevatten op zich allemaal dezelfde vibe. Een leuke gitaarlijn vergezeld van wat akkoorden en een vrolijke ondertoon. Het is wat ze daarnaast brengen dat het allemaal zo boeiend maakt. Enerzijds zijn er drie frontmannen, dit alleen al zorgt voor de nodige diversiteit. De ene keer zie je iemand links zingen, de andere keer iemand rechts of de middelste persoon. Je weet dus altijd waar kijken. Daarnaast brengt de band ook telkens kleine details in de muziek waardoor er altijd een bepaalde diverse dynamiek in het geheel komt.
In nummers als “Talking Straight” of “Career” staat de gitaar centraal en dat zet de band ook graag nog eens extra in de verf. In die laatste horen we zelfs een subtiele invloed van The Stone Roses door de leuke baslijn die het hele nummer overheerst. Gitaarsolo’s die op plaat lekker klinken, worden live nog meer uitgesponnen. Je kan hier in overdrijven, maar Rolling Blackouts Coastal Fever weet hier perfect een evenwicht tussen te vinden. Overdaad is nooit goed en dat is iets wat de band maar al te goed beseft.
Denk maar aan “An Air Conditioned Man”. Het nummer toont hoe goed de band op elkaar is ingespeeld. In het midden van de song krijgt één van de frontmannen namelijk problemen met zijn gitaar. De rest van de band lost dit fijntjes op door gezapig te blijven verder jammen. Heel sterk gedaan en het publiek werd ook tamelijk wild van deze repetitieve klanken. De invloeden van de band zijn heel duidelijk, denk Go-Betweens en The Church, maar toch geen Rolling Blackouts Coastal Fever er een eigen draai aan en dat siert hen.
Verder zit de set heel goed in elkaar. Er volgt een afwisseling van stevigere songs en iets meer dromerige nummers. Toch klinkt live alles net iets meer in your face en dat geeft de songs een extra dimensie. Denk maar aan “Wide Eyes”, op plaat een zeer leuk nummer, maar niets echt vernieuwend, live is dit een hoogtepunt. Dat komt door de snelheid waarmee dit nummer wordt gebracht. Al van bij het begin voel je dat er hier iets valt te gebeuren en de manier waarop de band dit nummer opbouwt, uitspint en laat knallen is fenomenaal. Het publiek begint dan ook logischerwijs iets losser te dansen.
Eindigen doet de band met het fantastische “French Press” waarin de groep nog eens al zijn troeven uitspeelt. Een geniale opbouw, enkele knappe gitaarsolo’s en dynamisch samenspel maken dit nog eens het hoogtepunt in de set, al is ieder nummer dat eigenlijk. Rolling Blackouts Coastal Fever heeft meezingers, heeft zonnige nummers en weet ook muzikaal heel sterk voor de dag te komen. De drie gitaren gaan ideaal in interactie met elkaar en laten je wegdromen van een zonnig strand met een heerlijke bries in het gezicht.
Dit was zo’n concert waarvan je later hoogstwaarschijnlijk zal kunnen zeggen ‘ik heb die nog gezien in de AB Club’, althans dat hopen we. De groep heeft bakken vol potentieel en brengt dit potentieel ook heel goed over op het podium. Daar tonen ze welke extra dimensie in hun muziek zit en dat het zelfs sneller nog beter tot zijn recht komt. De band staat deze zomer op Pukkelpop en dat je het niet mag missen, is een understatement. Deze muziek op een festival is gegarandeerd een succes. Tot op Pukkelpop!
Setlist:
Clean State
Talking Straight
Julie’s Place
Wither with You
Career
The Hammer
Sick Bug
An Air Conditioned Man
Bellarine
Mainland
Fountain Of Good Fortune
Wide Eyes
French Press
Colours Run
