AlbumsRecensies

Ben Howard – Noonday Dream (★★★): Mijmerende zoektocht naar zichzelf

Wanneer een artiest zichzelf wil heruitvinden, hebben we vaak het raden naar de redenen waarom. Soms spelen er commerciële belangen, soms gaat het om artistieke uitingen. Ben Howard zou volgens ons vooral uit persoonlijke noodzaak zijn sound omgeslagen hebben van vrolijke indiefolk naar donkere folkrock. Met zijn debuut Every Kingdom wierp hij zich op als de nieuwe surferfolk-held van de jonge generatie, maar dat bleek al snel een rol te zijn waarin Howard zich niet goed voelde. De jonge Brit is geen geboren entertainer of crowdpleaser en kan op het podium zijn verlegenheid nooit echt maskeren. Dat het volgende album I Forget Where We Were veel introverter, donkerder en grimmiger zou worden, leek niet meer dan logisch. Op dat ingeslagen pad gaat Howard nu verder voor zijn derde plaat. Daarbij trekt hij zich niets aan van de verwachtingen die zijn fans hebben. Maar goed ook, aangezien Noonday Dream al bij de eerste luisterbeurten niet makkelijk verteerbaar lijkt. Dit zal wellicht heel wat fans tegen de borst stuiten.

Na euforie en tristesse heerst nu verwarring op Noonday Dream. In elk nummer van Ben Howard zit wel een vleugje melancholie, maar die neemt nu nadrukkelijk de bovenhand en wordt zelfs afgekruid met een snuifje nihilisme. Klassieke songstructuren vliegen door het raam en hij neemt tien nummers lang de tijd en de ruimte om te experimenteren en op zoek te gaan naar zijn eigen stem. Soms klinkt die eens opzwepend (“The Defeat”), dan weer dromerig (“Nica Libres at Dusk”). Het zwaarmoedige en donkere element is wel altijd aanwezig. In die vier jaar tussen zijn vorige, ook al donkere plaat I Forget Where We Were, is dan ook heel wat gebeurd. Kort na de tour van zijn laatste plaat namen zijn bandleden eerst de tijd voor hun eigen projecten. Howard richtte zelf zijn eigen platenlabel Hell Up Records op, zijn celliste/bassiste India Bourne bracht een eigen plaat uit en Mickey Smith bracht samen met Howard een plaat en een ep uit als A Blaze of Feather.

Wie A Blaze of Feather live zag op Pukkelpop deze zomer kon ergens in de schaduw op de achtergrond het kopje van Ben Howard ontdekken in de band. Blijkbaar genoot hij meer van de plaats in de schaduw dan de spotlights, want ook op Noonday Dream laat hij voornamelijk de band uitblinken. Weg zijn de meezingbare refreinen en opzwepende melodieën. Slechts af en toe durft Howard nog eens uit te halen: de gitaarsolo op “A Boat to An Island On The Wall” of het optimistische “There’s Your Man”. Voor de rest moeten we het stellen met een zeer introspectieve plaat, die mijmerend en meanderend door je oren sluipt. Noonday Dream klinkt als een plaat die Howard voor zichzelf heeft gemaakt. Los van alle verwachtingen van fans en critici heeft hij bijna twee jaar aan deze plaat gewerkt doorheen Europa (inclusief Londen en Zuid-Frankrijk) en dat laat zich vooral horen in de uitstekende productie en sfeer van de nummers. Op “Nica Libres at Dusk” kan je Howard haast zien zitten op een Franse boerderij, uitkijkend over een wijngaard in de ondergaande zon, terwijl hij nipt van een sigaar.

Was Every Kingdom nog een perfecte kampvuurplaat, dan was IFWWW ideaal om alleen te beluisteren met een koptelefoon. In welke setting of in welk gezelschap je Noonday Dream moet beluisteren, is ons niet meteen duidelijk. Het dorre landschap op de cover belichaamt perfect de sound van het album: droog, eenzaam en verlaten. De weidse, echoënde gitaren doen aan Sigur Ros en A Blaze Of Feather denken. Al kunnen die niet verhullen dat Howard te vaak ‘style over substance’ kiest. Elk nummer is doordrenkt van melancholie en eenzaamheid, maar vaak ook van een gebrek aan melodieën of nieuwe ideeën. Op “What The Moon Does” verliest hij zichzelf in echo en reverb en in deel twee van “A Boat To An Island” exploreert hij zijn soundscapes verder zonder er iets nieuws aan toe te voegen. De muzikale broertjes “Someone in The Doorway” en “The Defeat” zitten dan wel vol goeie ideeën (en een gelijkaardige drumbeat), helaas worden ze nooit helemaal uitgewerkt en komen de nummers nooit echt helemaal los.

Is het dan allemaal kommer en kwel op Howard’s nieuwste? Ja en nee. Ondanks de zwaarmoedige materie luistert deze plaat wel lekker weg. Helaas blijven de grootse en meeslepende momenten heel schaars en voelen we ons nooit helemaal thuis in zijn desolate landschap. De geweldige eerste single “A Boat To An Island On The Wall” is dan wel een instant klassieker, het nummer legt de lat meteen te hoog voor de rest van de plaat. Voor wie moeite wil doen, valt er veel te ontdekken in de gelaagde productie. “There’s Your Man” ontplooit zich tot een meeslepend en optimistisch nummer, waarna afsluiter “Murmurations” nog eens traag opbouwt naar een climax die er nooit echt komt.

Er zit potentieel in deze plaat, zoveel is zeker. Maar op enkele uitzonderingen na komt het nooit helemaal ten volle naar boven en valt Ben Howards derde album dan toch wat licht uit. Zijn vorige twee platen waren nog perfecte tegenpolen van licht en donker, met Noonday Dream zit hij er net tussenin. Howard is duidelijk op zoek naar zichzelf, en hoewel het proces interessant is om naar te luisteren, zal hij toch nog wat moeten blijven zoeken voor hij de balans tussen introvert en extravert heeft gevonden.

Noonday Dream verschijnt op 1 juni via Republic Records. Ben Howard staat deze zomer nog op 6 juli op Rock Werchter

Related posts
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Bear's Den: 'Het laatste wat we willen, is muziek op automatische piloot uitbrengen'

Bear’s Den zit aan het einde van een drukke periode. In 2022 brachten ze hun goed ontvangen vierde langspeler Blue Hours uit,…
LiveRecensies

Down The Rabbit Hole 2023 (Festivaldag 3): Een laatste keer losgaan onder een stralende zon

Het publiek van Down The Rabbit Hole zag er op de derde festivaldag moe, maar mooi uit. Een stralend zonnetje garandeerde een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.