De Australische Courtney Barnett katapulteerde zichzelf in 2015 meteen naar de top van de indiescene met haar album Sometimes I Sit and Think, Sometimes I Just Sit en werd onder meer genomineerd voor een Grammy Award in de categorie ‘beste nieuwe artiest’ en een BRIT Award. Daarop volgde prompt een wereldtournee. Vorig jaar nam ze een album op met Kurt Vile, tevens ex-gitarist van The War On Drugs, onder de naam Lotta Sea Lice. Courtney Barnett haar muziek wordt gedefinieerd als ‘slacker rock’, stevig gitaarwerk waar er al eens kritiek wordt gegeven op een verscheidenheid aan zaken. Als de Australische ooit, binnen tientallen jaren, in de Rock & Roll Hall Of Fame wordt opgenomen zal het niet door haar stem zijn, maar vooral door haar unieke zangteksten. Haar nieuw album, Tell Me How You Really Feel is de onvermijdelijke zoektocht van Barnett naar zichzelf.
De albumtitel mag je gerust letterlijk nemen, als je als gewone sterveling naar deze link surft, kom je op een webpagina terecht waarop je jouw eigen gevoelens kan uiten aan Courtney Barnett. Deze vraag naar emoties wordt weerspiegeld op de intimiderende hoes. We zien een close-up van het gezicht van Barnett, die de luisteraar doordringend aankijkt. Dit is een vraag die Barnett vooral aan zichzelf stelt. ‘I need a little time out from me, me, me, me’ zingt Barnett op de single “Need A Little Time”.
‘Soul Searching’ is één thema dat prominent voorkomt op het album, frustratie is het tweede. Zelf verklaarde Barnett dat de druk van haar debuutalbum verbleekte bij de druk die ze zichzelf oplegde. Ze wou vooral een album voor zichzelf maken. In 2015 stuurde een vriend haar een opmerking door die luidde als volgt: ‘I could eat a bowl of alphabet soup and spit out better words than you.’ Ze vond de opmerking zo grappig dat ze de zin gebruikte in haar aanstekelijke single “Nameless, Faceless”, gevolgd door ‘but you didn’t’. De sfeer is gezet, Barnett blaakt van het zelfvertrouwen en dat is meer dan terecht. Is het echter zo wel? In interviews verklaarde ze al dat ze zeer onzeker was en de titel “Crippling Self Doubt And A General Lack Of Self Confidence” lijkt deze stelling toch te ondersteunen.
De eerste vijf nummers liggen in de lijn van haar debuutalbum, frisse indierock en een sausje van sterk aanwezig gitaarspel, met positief lachwekkende songteksten. Op nummer zes “I’m Not Your Mother, I’m Not Your Bitch” schakelt Barnett drie versnellingen hoger. Het resultaat is een agressief punknummertje om de vingers bij af te lekken dat onder de twee minuten blijft. Wie Barnett al eens live aan het werk zag, weet dat ze stevig kan spelen. Het tempo gaat hierna niet direct omlaag, ook “Crippling Self Doubt And A General Lack Of Self Confidence” is een heerlijk nummertje en direct ook het beste nummer op de plaat. Dat Barnett gefrustreerd is, is duidelijk.
Wat de muziek van Barnett zo sterk maakt, is niet alleen de aanstekelijke refreinen, het zijn ook de onomwonden teksten waarop Barnett niet alleen haar lens naar de wereld richt, maar vooral ook naar haar eigen kijkt. De sfeer is iets donkerder, het is pas op de laatste twee nummers dat het allemaal iets lichter wordt. “Sunday Roast” lijkt ons een ideaal nummer om op een zondagmorgen wakker te worden. Een aanstekelijk nummertje dat muzikaal net een tikkeltje fragieler klinkt. Geen snelle gitaarakkoorden te bespeuren hier, Barnett slaagt erin een rustige sfeer te scheppen dat het album perfect afsluit. Hier voelt Barnett zeer broos aan, in tegenstelling tot de openingstrack “Hopefulessness”. Deze track dat heel donker aanvoelt, de trage noten worden ondersteund door een hypnotiserende synthesizerlijn. Het woord, uitgevonden door Courtney Barnett, betekent volgens Barnett ‘je wanhopig voelen terwijl je je best doet om hoopvol te zijn’. Op dit nummer wordt dan weer duidelijk dat de Australische in de knoop zit met haarzelf. Deze rode draad is over de hele lijn duidelijk en wordt ook nog eens ondersteund door de titel van het album.
Tell Me How You Really Feel is een volwassen album waarop de evolutie van Barnett duidelijk te zien is. Het is de volgende stap in de nog relatief jonge carrière van de jonge Australische zonder de typische aanstekelijkheid en bij momenten speelsheid te verliezen waarmee Courtney Barnett de wereld veroverde. Wij voelen ons alvast zeer goed bij deze nieuwe plaat!
Op 30 mei staat Courtney Barnett in de AB.
