Het was over de koppen lopen zaterdagavond in De Roma te Antwerpen. De massa, die tijdens het voorprogramma van Tin Fingers langzaam was komen binnendruppelen, hield zijn adem in toen de drie heren van J Bernardt het podium betraden en de avond openden met het heerlijk trage “On Fire”, een perfecte opwarmer.
Het podium was erg minimalistisch ingericht. Aan respectievelijk linker – en rechterzijde van het toneel en een beetje op de achtergrond stonden toetsenist Adriaan Van De Velde (u misschien ook wel bekend als Pomrad) en drummer Klaas de Somer beiden op een verhoogje. Centraal stond Jinte Deprez, de enige echte J. Bernardt, rondwervelend in zijn typische lange jas, die hij na drie nummers uitspeelde. Hij wisselde tussen een synthesizer, een elektronisch drumstel en een gitaar, maar zijn volle, zwoele en vooral oermannelijke stem bleef een constante doorheen elk nummer. Verder was het podium leeg. Voor de solo van Adriaan Van De Velde op het einde van het concert werd een extra synthesizer aangeruktdie na zijn ‘moment de gloire’ onder luid gejuich van het publiek onmiddellijk terug verdween.
Het concert vorderde en de heren zetten “Calm Down” in, het eerste bekendere werk van J. Bernardt. Toch wist iedereen letterlijk de kalmte te bewaren. Het publiek gedroeg zich aan het begin van de avond typisch Vlaams: niet te uitbundig tijdens de nummers zelf, eerder aandachtig, luisterend en tussen de nummers door zijn appreciatie tonend met een daverend applaus. Maar het exotische geluid van “The Question” bracht daar verandering in. Het betekende misschien zelfs een ommekeer in het concert waarna iedereen definitief loskwam. Vanaf nu werd er enkel nog opgebouwd. Enkele nieuwe, voorlopig nog titelloze, nummers die ze brachten voelden erg opzwepend en de temperatuur steeg ook naarmate. J. Bernardt zelf haalde er meermaals een handdoek bij om het zweet van zijn gelaat te vegen. Moet dan ook best warm zijn, zo’n weelderige haardos, en dan die baard…
De heren zorgden na een korte pauze voor een climax met “Wicked Streets” en “The Other Man” waarbij Jinte het publiek inging en de meterslange kabel van zijn micro met zich meeslepend, naar de achterkant van de zaal waadde, waar hij zich richtte tot het publiek op het balkon. Drummer Klaas kreeg ook voeling van de temperatuurstijging en deed er nog een drumsolo bovenop waar menig mond bij openviel. De zaal barstte los en nog minutenlang nadat de artiesten – ondertussen twaalf buigingen later – het podium definitief verlaten hadden, bleef de menigte de melodie van “The Other Man” doorneurieën. De mensenzee die na het concert de straat opstroomde, was één zinderende brok energie.
Alle foto’s vind je hier.
