AlbumsRecensies

Middle Kids – Lost Friends (★★★★): Melancholische nostalgie

Het langverwachte debuut van de Australische band is een weelderig panorama over opgroeien. Angst, existentiële leegte, twijfel en onzekerheid zijn oude bekenden op de vintage polaroidfoto van Middle Kids.

Frontvrouw Hannah Joy is een fijngevoelige songwriter. Het liefst uit ze die intimiteit door muziek te maken. Voor Middle Kids in 2015 ontstond, dobberde Joy in de Australische muziekwereld rond als singer-songwriter die dance pop en chamber folk maakte. Haar zwaarmoedige stem en bitterzoete teksten vormden later, zo bleek, een perfecte mix met de muzikale experimenten van bassist (en intussen: echtgenoot) Tim Fitz, die tot zijn tiende in Papoea-Nieuw-Guinea woonde. Drummer Harry Day vervoegde de band niet veel later. Met zijn ervaring als jazz-drummer is Middle Kids niet zomaar een Jan-met-de-pet-indierockband. “Als iemand van ons zich in het verleden serieus met rock had beziggehouden, dan zou Middle Kids vandaag een heel andere band zijn,” vertelt Day.

Middelste kinderen

De Australische indierockers vallen overal tussenin. “Tim en ik zijn allebei de middelste kinderen in onze families,” vertelt Joy. “Daardoor waren we onzeker van onze plek in de familie en hebben we altijd moeten vechten om liefde en wie we zijn.” Ook op muzikaal vlak is de band een soort middelste kind. “Australische bands worden sowieso beïnvloed door Groot-Brittannië en Amerika, ze maken letterlijk deel uit van wie we zijn als muzikanten,” beweert Joy. “Maar omdat we zo ver van de landen verwijderd zijn, is de identiteit van Middle Kids iets heel unieks geworden.”

Uniek? Dat is deze band zeker. Niet alleen omdat frontvrouw Hannah Joy gitaar speelt met omgekeerde snaren, maar vooral omwille van haar markante stem. “Edge of Town”, de eerste single die de band ooit loste, werd in 2016 al meer dan vier miljoen keer gestreamd. Vandaag zijn daar nog tien miljoen streams bijgekomen en pronkt het nummer op de afspeellijst van Sir Elton John op Beats 1 radio.

“Edge of Town” is ook het eerste opvallende hoogtepunt op Middle Kids’ debuut Lost Friends. Een track over wat het betekent om jezelf te zoeken en plots meegezogen te worden in onontsnapbare malaise. “Hey guys, I got something on my mind / Tick, tock, could you take it for a while?” wanhoopt Joy. Door Joys straffe stem, haar bitterzoete teksten en de exploderende gitaren op de achtergrond weet Middle Kids je bij je strot te grijpen en je vijftig minuten lang niet meer los te laten.

Onopgeloste vragen

Dat Radiohead, Car Seat Headrest en Sufjan Stevens belangrijke inspiratiebronnen zijn van Joy moge intussen duidelijk zijn. Maar misschien is de invloed van Julia Jacklin, een jonge indie artieste, nog het latentst aanwezig in Middle Kids – op muzikaal én tekstueel vlak. Neem er gerust eens haar debuutalbum Don’t Let the Kids Win (2016) bij. Beide albums slaan met een stevige indierockvuist op tafel en zijn allebei hoofdzakelijk coming-of-age-verhalen. Maar waar Jacklin gegrond is in de tegenwoordige tijd en de koe met de hoorns wil vatten, houdt Middle Kids’ Lost Friends zich schuil in een donker, nostalgisch verleden. En daar blijven ze ook.

Vooral de pretentieloosheid van Joys nummers weten ons mee te slepen. Joy schrijft ingetogen nummers waar haar personages met meer vragen achtergelaten worden dan dat ze er aanvankelijk hadden. “I got a lot of questions and I can’t seem to get them out,” klaagt ze weemoedig op openingsnummer “Bought It”. De sfeer en de radeloosheid die opgebouwd wordt, is als een dikke mist waar je urenlang in kan verdwalen. Die beklemdheid blijft gelukkig ook voortdurend aanwezig in Lost Friends, waardoor het album een scherpe still is door de lens van een vintage polaroid.

De opbouw van de nummers op Lost Friends is verbazingwekkend eenvoudig. Simpele, opbouwende lo-fi gitaarrock ondersteunen contemplatieve teksten. Het zijn vooral de overweldigende, uitzichtloze momenten in “Bought It” “Mistake”, “Edge of Town” en “On My Knees” die je nog lang na het beluisteren van dit album zullen bijblijven. De boel weet overeind te blijven door de melancholische thematiek en de verheffende overgangen tussen trage, emotionele nummers (“Hole”, “Lost Friends”, “Never Start”) en het zwaardere indierockwerk (“Please”, “Never Start”).

Middle Kids lossen onze verwachtingen van Lost Friends moeiteloos in. Hoewel nummers “Tell Me Something” en “So Long Farewell I’m Gone” weinig meerwaarde aan het album toevoegen, blijft hun debuut een voortreffelijke start.

Facebook / Website / Bandcamp / Spotify

38 posts

About author
Muzikale beer met een voorliefde voor rock, indie, hiphop en elektronica.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (Dag 2): Alternatief muziekfeest

De tweede dag van het Ways Around Festival ging door in RESET. In een vorig leven was dit gebouw het hoofdkantoor van…
InstagramLiveRecensies

The Smile @ Vorst Nationaal: Magisch millimeterwerk

Gisteravond mocht elke fan van Radiohead zijn hart verwarmen in Brussel, waar het driekoppige The Smile, bestaande uit Thom Yorke, Jonny Greenwood…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Tobias Arbo - "Recover"

In 2023 leerden we Tobias Arbo beter kennen dankzij zijn debuut-ep Powerlines. Met zachte indiefolk uitte hij zich op een gevoelige en…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.