LiveRecensies

God Is An Astronaut @ Zappa: Overweldigende en intense totaalbeleving

LiveRecensies

God Is An Astronaut @ Zappa: Overweldigende en intense totaalbeleving

Wie God Is An Astronaut gevolgd heeft de afgelopen jaren, zal daarvoor geen grote arena’s bezocht hebben. Al jaren draaien ze mee als mede vaandeldragers van de atmosferische postrock wereld, maar hun grootste concerten in ons land zullen passages op Dunk!Festival en Rock Herk geweest zijn. Het is ergens ook mooi dat hun zaaltournees in ons land enkel halt houden in kleinere (maar daarom zeker niet mindere) concertzalen. Dat zorgt er ook voor dat de concerten persoonlijk blijven, en er ondanks een minimum aan interactie toch een groot contact blijft bestaan tussen band en concertgangers.

Gisteren stonden de Ieren in de fijne Zappa te Antwerpen. Voorprogramma daarbij was Xenon Field, ook al van Ierse afkomst. Met twee brachten ze een mix van elektronica en live-instrumentatie. Ze stonden geformeerd in een compacte opstelling van mixpanelen en synths met daarnaast ook een gitaar en basgitaar. Kern van hun muziek was vaak een voorgeprogrammeerde beat die op en neer reisde tussen techno, house en drum & bass. Daarbovenop schikten de Ieren dan psychedelische synths of gitaarriedels. Die waren soms heel dansbaar en opzwepend, maar klonken af en toe ook heel noise en wereldvreemd. Denk aan Goose met een flinke portie oppeppende roesmiddelen als toevoeging. Xenon Field was een verrassende keuze als voorprgramma, maar kon ons een half uur lang bekoren. Ook de ledbalk die horizontaal achter het duo meeflitste op de muziek was een meerwaarde voor de visuele kant van de zaak.

Even later was het podium volledig geprepareerd, de lichten waren een laatste keer uitgetest en de sfeer was gezet met zachte en serene pianomuziek. Alles wees erop dat God Is An Astronaut weldra zou starten met hun optreden. Hun nieuwe plaat Epitaph verscheen vrijdag, en het was de allereerste show van hun tour met die plaat. Benieuwd hoeveel van het album de setlist zou halen, werden we van in het begin op onze wenken bediend.

Eerste single van de plaat “Epitaph” werd ingezet als opener, en dat was er meteen boenk op. Het repetitieve aanvangsdeel bracht ons in trance. Met een fantastische lichtshow werd de illusie van wervelstormen gecreëerd, en we waren bang om iets te missen als we onze ogen zouden sluiten. Toen het nummer vervolgens openbarstte in een brutale breakdown en de daaropvolgende doom metal passage, gingen haartjes rechtop staan waarvan we het bestaan nog niet afwisten. Een siddering ging doorheen de zaal, kippenvel was het algemeen devies. Het was de start van een show waarin we iets meer dan anderhalf uur meegezogen werden in muzikale omzwervingen.

Dat het geen gemakkelijke reeks shows ging zijn, vertelde Torsten Kinsella ons. Als je weet dat hun nieuwe plaat volledig is geschreven in de nasleep van het overlijden van hun zevenjarige neefje, dat op een tragische wijze van het leven beroofd werd, dan is dat een understatement. GIAA is dan misschien een band van weinig woorden, de uitstraling en de gevoelslading die aan de nummers werden meegeven, vertelden meer dan enkele boeken. Zo kwam “Mortal Coil”, ook van de nieuwe LP, nog meer dan op plaat binnen als een bom en liet Karsten Kinsella zijn bas meermaals brullen vanachter de spokende synth’s. Veel woorden waren niet nodig: de muziek deed zijn werk.

De Ieren hadden geprobeerd hun set zoveel mogelijk op te bouwen in functie van de nieuwe langspeler, en dat zorgde voor enkele aangename verrassingen. Eerste single ooit “The End Of The Beginning” verscheen na lange afwezigheid weer op de setlist, met een perfecte blend van gitaar, basgitaar en effecten. “Frozen Twilight” werd zelfs voor het eerst ooit live gespeeld, en ging van zachte en prille gitaarakkoorden over een schreeuwerige en filmische climax terug naar dat vertederende begin. De mix bij optredens van GIAA benadert vaak de perfectie, en ook gisteren was alles weer perfect op elkaar afgestemd. Het publiek genoot, en stilzwijgend en goedkeurend deinden kopjes op en neer.

Verder moesten vaste afspraken “All is Violent, All is Bright”, “Forever Lost” en “Suicide By Star” ook zeker niet onderdoen. “Forever Lost” verbond live het beste van Mogwai en Explosions In The Sky met een vrolijke pianomelodie als uitschieter. En op het krachtige en snedige “Suicide By Star” liet drummer Lloyd Hanney even zien hoe het klinkt als je een spurt trekt op je dubbele baspedaal. Van de nieuwe plaat kregen we nog “Medea” en “Seance Room”, waarvan vooral het eerste indruk maakte. Met zijn gitzwarte atmosfeer en lange, donkere soundscapes bracht het de zaal schijnbaar even volledig tot stilstand. Imposant en ontzagwekkend zijn de eerste woorden die ons te binnen schieten. Het nummer geeft donker een nieuwe betekenis, en die is niet louter negatief geladen.

Als voorlaatste kregen we “Centralia” van hun vorige plaat Helios / Eribus. Glinsterende en warme gitaarakkoorden eisten in het eerste deel de hoofdrol op, maar we onthouden vooral de dreunende en briesende basriff in de outro. Gesterkt door wat er visueel te beleven viel, was die een pletwals van jewelste. Als die op plaat al indrukwekkend klinkt, dan zijn er voor wat live te horen kregen geen passende woorden. Een sollicitatiebrief voor het monopoly op sloopwerken wereldwijd misschien?

Na vervolgens nog geen dikke minuut uit het zicht te verdwijnen (‘de deur was gesloten dus besloten we maar meteen terug te komen’), kregen we als toemaatje nog de doorlopende tandem “Finem Solis” – “Helios Eribus”, ook al van de voorlaatste worp. Dat GIAA meesters zijn in dynamieken, bewezen ze nog maar eens. Rauwe noise, levendige gitaarriffs, subtiele maar ook agressieve drums en een flinke catharsis. En een tussenstuk met louter piano, genoeg om nog wat extra lichaamshaar te ontdekken; deze passage had het allemaal. Na een uitgebreide bedanking van crew, naasten en publiek verdwenen de Ieren van het podium, nu wel voor echt.

Eensgezind konden wij de buitenlucht opnieuw in. De combinatie van fantastisch opgebouwde nummers, een poepstrakke instrumentatie en een wonderbaarlijk passende lichtshow maakten er weer een totaalbeleving van die nog even zal nazinderen. De Ieren van God Is An Astronaut staken tonnen gevoel in hun set, en dat kwam perfect over via de kleine afstand tot het publiek. Het recept van hun nummers blijft hetzelfde: vaak zweverig van start, met een lange opbouwende aanloop richting een heftige climax. Dat concept bleef gisteren nogmaals overeind. Als conclusie kunnen we dus zeker stellen dat de grote Europese tournee waar GIAA aan begonnen is, in schoonheid van start ging.

Setlist:

1 Epitaph

2 Mortal Coil

3 The End of the Beginning

4 Frozen Twilight

5 All is Violent, All is Bright

6 Fragile

7 Seance Room

8 Medea

9 Forever Lost

10 Suicide by Star

11 From Dust to the beyond

12 Centralia

Encore

13 Finem Solis – Helios Erebus

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Laura Palmer - Exploding Head Syndrome (★★★★): Ontregelend gebeuk

Over Laura Palmer kunnen twee verhalen verteld worden. Het eerste verhaal speelt zich af in Twin Peaks en handelt over de moord…
InstagramLiveRecensies

Explosions In The Sky @ Ancienne Belgique (AB): Uit de mist

Een concert van Explosions In The Sky is altijd een beetje een beleving. Vandaar dat de shows van de Amerikaanse band in…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Mickael Karkousse: 'Ik zie mezelf eerder als scenarist, dan songschrijver'

Kortrijk is een onvermijdelijke broeihaard van talent, waarbij Goose tot de absolute muzikale heersers horen van de stad en ver daarbuiten. Naast…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.