LiveRecensies

Suuns + Obsequies @ Botanique (Orangerie): Illustere, meeslepende hypnosesessie

LiveRecensies

Suuns + Obsequies @ Botanique (Orangerie): Illustere, meeslepende hypnosesessie


De eerste echte zonnedag van het jaar, konden we niet anders dan afsluiten met Suuns in de Botanique. We konden ons heil evenzeer gevonden hebben bij de gematigde helft van Oasis of het BRDCST-festival in de AB, maar de roep om een dosis krautrock à la Canadaise weerklonk net iets harder.

Slechts een paar weken geleden releasete het viertal uit Montreal hun vierde album Felt. Het album kon Dansende Beren toen niet overtuigen, aangezien de plaat meer kabbelt dan knalt. Suuns is geen makkelijke band om tot jezelf te nemen. De muziek die deze muzikanten produceren, leeft namelijk het best op wanneer je een klein beetje wazig tussen de oren bent.

Voorprogramma van de avond Obsequies, vrij vertaald ‘uitvaartplechtigheid’, hebben we liever niet op onze begrafenis aanwezig. Waarschijnlijk net aangekomen vanuit zijn hipsterslaapkamer, sleurde de experimentele Belg een dik half uur lang bevreemdende soundscapes uit zijn macbook. Hierbij maakte hij handig gebruik van strategische, wringende stiltes die dan hectisch doorbroken worden. Soms veegde er een soundscape langsheen zware Lens-doordrongen techno, even later hoorde je een subtiel verwerkte klassieke piano. Helaas boeide het te weinig om onze aandacht tot het einde te kunnen vasthouden. Al deed de lichttechnicus nog een verdienstelijke poging met het aanwezige licht, toch hadden live visuals hier echt wel op hun plaats geweest. Al is dit voor een voorprogramma inderdaad niet opportuun.

https://www.instagram.com/p/BhPolyRFOeV/?taken-at=217682622

Suuns kunnen we moeilijk etiketteren onder een bepaald genre, aangezien ze hun neo-krautrock – als we dan toch een poging moeten ondernemen – stretchen voorbij de kernmerken van het genre. Wanneer je ze aan het werk hoort, lijken alle mogelijke genres binnen handbereik van de band te liggen. Een met stemmen geïnfiltreerde audiotape maakte ons warm voor hun set. Hierna betraden vier vage figuren, die een set lang nauwelijks te onderscheiden vielen van hun schaduw, het vol mist overtrokken podium. Mysterieus, stilzwijgend, maar … met een triangel die enkel tijdens “Control” een kleine dienst bewees.

Dat de band er stond om hun nieuwe plaat voor te stellen, werd al snel duidelijk. Uit de eerste acht nummers, pikten ze enkel “Instrument” en “Translate” uit het eerdere werk. De nummers zorgden niet voor intense ommezwaaien doorheen de show, waardoor de set echt soepel verliep. Nummer na nummer vloeide mooi in elkaar over. Daar waar we de plaat omschreven als een ‘voortkabbelend geluid’, vertaalde Suuns dit live in een stevige, karaktervolle verhaallijn.

De songs kwamen heel erg bedwelmend binnen, er werd gespeeld tussen hypnose en psychedelica. Met enig inbeeldingsvermogen hoorden we doorheen de kraut een vleug van de melancholieke Ian Curtis (Joy Division), maar bedroop evenzeer de vettigste kant van Trent Reznor (Nine Inch Nails) onze trommelvliezen. Trage en relaxte stukken werden gebroken met snelle passages van sterke synths. Suuns zweefde, maar behield de volledige controle over tijd en sound. Ze begonnen vaak simpel om dan met toevoegsels, soms onconventionele geluiden een opbouw te creëren.

De nummers die er bovenuitstaken, waren “2020” en “Pie X”. Intensiteit ten top. Een bijna-kreunende gitaar, een drum die koorddanst tussen hard en stoïcijns, dit alles aan een tempo waar we ons andere bezigheden kunnen bij voorstellen. Hierna bewoog de band zich wat verder weg van de nihilistische sfeer en kwam de gitaar des te meer op de voorgrond bij onder andere “Music Won’t Save You” en “Power of Ten”. We kunnen niet spreken over een echte stijlbreuk, maar het oudere werk vertoonde wel meer kenmerken van een klassieke songstructuur, dan de nummers uit Felt. De band verzoende de twee heel erg netjes. De subtiele switch ging onopgemerkt bij het publiek voorbij.

We zijn er nog steeds niet uit hoe we de evoluerende sound van de Canadezen moeten omschrijven, want het wordt album na album een steeds ingenieuzer brouwsel. Een mengsel waarbij zelfs heel even trap en Oosterse invloeden niet ontweken werden. Suuns slaagt erin een publiek meer dan een uur lang in een hypontiserende sfeer te houden. Geen minuut dwaalden we af, geen seconde ging de set eentonig aanvoelen. Doordat het podium vervat zat in een dikke mistbank, prikkelde de band ons visueel nauwelijks tot niet. Anderzijds bewijst dit misschien net de kracht van hun muziek.

Suuns zette een erg mooie prestatie neer in de Botanique, we hopen dat ze deze zomer minstens zo sterk zullen zijn op Cactusfestival. In Brugge komen de Canadezen dan hun enige Belgische show van de zomer spelen.

Setlist

Control *
Instrument
X-ALT *
Watch You, Watch Me *
Baseline *
Translate
Look No Further *
Make It Real *
2020
Daydream *
Pie IX
Music Won’t Save You

Power of Ten
Peace and Love*
* = te vinden op Felt

145 posts

About author
Gediplomeerd cultureel ondernemer en manager als OENGER, functioneel analist als inkomstenbron.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.