Het is nog niet zo lang geleden dat de Amerikaanse band Big Thief in ons land optrad. In november gaf de groep rond zangeres Adrienne Lenker nog een incidentrijk optreden in Kortrijk, waar ze toen hun laatste album Capacity voorstelden. Die plaat kwam gisteravond in de Rotonde niet eens meer zo veel aan bod. De focus lag er al volop op nieuw, onuitgebracht werk. Dat klonk zonder meer veelbelovend. Big Thief is nog niet uitverteld, zoveel lijkt zeker.
Big Thief presenteert zich doorgaans als viertal, maar gisteren stonden ze er slechts met drie. Aanwezig waren drummer James Krivchenia, die er continue erg veel zin in had, bassist Max Oleartchik, die een groot deel van het optreden op zijn knieën afwerkte en frontvrouw Adrienne Lenker, die dan ook maar de partijen van de afwezige gitarist voor haar rekening nam. Die gitarist, Buck Meek, ontbrak wegens solo-activiteiten. Ze waren alle drie erg zomers uitgedost en kwamen op in een outfit waarmee ze even goed naar het strand konden gaan. Het feit dat er in de Botanique nog steeds geen sprake is van besparingen op de verwarming had daar misschien wat mee te maken.
Ze begonnen op een vastberaden manier. Al direct kwamen hun meer bekende singles, zoals “Shark Smile” en “Masterpiece” aan bod. Het zijn niet de meest uitbundige nummers, maar de band zorgde toch af en toe voor een flinke uithaal. Het ging van muisstil (buiten het ingetogen getokkel van Lenker kon je een speld horen vallen) naar ineens een stuk venijniger (zowel vocaal als instrumentaal) en dan weer terug. Dit was vooral het geval bij “Real Love”, tijdens een furieuze solo zag je het zweet van Lenkers lijf spatten.
Na de openingsnummers besloot de band om vooral de focus te leggen op nieuw werk. Vanaf dat moment schakelden ze voorgoed over naar een ingetogen en dromerige sfeer. Hun debuutplaat Masterpiece kwam uit in 2016, vorig jaar was er al een tweede album en gezien de grote hoeveelheid onuitgebrachte nummers die gisteren de revue passeerden, lijkt het niet ondenkbaar dat ze hetzelfde tempo verder zetten en ook dit jaar een nieuw album uitbrengen. Die nieuwe nummers borduurden verder op de muziek die we al kennen. Het is singer-songwriter muziek met een alt-country sfeertje, begeleid door de intense stem van Adrienne Lenker. Ook de persoonlijke, vertellende (en vaak heel donkere) teksten die zo belangrijk zijn bij Big Thief, waren terug aanwezig. Ergens middenin de set zat hun misschien wel bekendste nummer, “Mythological Beauty”, verscholen. Daarna bleven ze doorgaan met meer onuitgebracht werk. Sommige liedjes klonken nog als een “work in progress” gezien ze soms erg kort en wat onafgewerkt waren. Langs de andere kant waren de prachtige melodieën ook al onmiskenbaar aanwezig.
Naast de persoonlijke teksten zijn ook de subtiele gitaarlijnen een essentieel deel van de sound van Big Thief. Met een afwezige gitarist probeerde Lenker dit dan maar zelf op te vullen, door zowel ritmisch als melodieus te spelen en er bij tijds nog een solo tussen te gooien ook. Dat lukte bewonderenswaardig goed. Bij de nieuwe nummers, zeker bij diegene waarbij ze aangaf dat ze voor de allereerste keer werden gespeeld, liep het soms een beetje in de soep. Zo werd een nummer voortijdig afgebroken. Lenker redde de situatie door er een verlegen bindtekst achter te gooien, waarin ze een (heel) klein beetje meer uitleg gaf over de nieuwe nummers. Zo paste deze kleine mislukking binnen de authentieke sfeer die de hele avond heerste.
Ze sloten af met nog wat bekende nummers, “Parellels” en “Mary”. Tijdens dat laatste nummer haalde Lenker nog eens fel uit met haar stem, zodat het publiek terug volledig bij de pinken was toen de band het podium verliet. De band had het publiek ruim een uur lang volledig in haar greep, getuige ook de bijna volledige stilte die er viel toen de muzikanten tussen de nummers door hun instrumenten moesten stemmen. Big Thief was van verschillende markten thuis. De muziek was dromerig en rustgevend, de teksten soms erg donker en af en toe konden ze zelfs vlijmscherp uit de hoek komen. Maar gisteren bleven ze toch voornamelijk hangen bij een introverte en mijmerende sfeer. En daar hadden wij niets op tegen.
