Cavern of Anti-Matter klinkt je misschien niet meteen bekend in de oren. Dat is ook goed mogelijk, want hun muziek passeert niet op elk radiostation. Toch is de band, die bestaat uit Tim Gane, Joe Dilworth en Holger Zapf, er niet zomaar eentje om aan je voorbij te laten gaan. Ze brengen instrumentale krautrock en experimentele elektronische muziek, met invloeden van Stereolab, de momenteel pauzerende band van Tim Gane.
Hormone Lemonade is het derde studioalbum van het trio en bevat tien nummers waar je echt van kan genieten. De singles bevatten een voor een elektronische elementen die de songs leiden, maar niet overheersen. En er is telkens voldoende ruimte voor verfrissende gitaren en ritselende drums.
Het album opent met “Malfunction” een lied dat welgeteld zestien minuten en 34 seconden duurt. Het begint met enkele simpele instrumentale tonen die naarmate de seconden verstrijken, aangedikt worden met een arsenaal aan instrumenten zonder bombastisch over te komen. Zo zijn de meeste nummers op het album op die manier gelaagd.
“Outerzone Jazs” is daar ook een mooi voorbeeld van. Een simpel deuntje op de keys wordt zorgvuldig aangedikt met een elektronisch gezoem, een zachte drum…. Het nummer zou even goed deel kunnen uitmaken van een of andere actiefilm met voldoende diepgang en de techniek die daarvoor gebruikt wordt, is duidelijk de overheersende formule van Cavern of Anti-Matter op deze plaat. Door de mooie afweging van de instrumenten en de melodieën, gaan de nummers niet snel vervelen.
“Feed Me Magnetic Rain” is ook zo’n rustig, relaxerend nummer waar zodanig veel subtiel in gebeurt dat het je intrigeert en doet genieten van de klanken. Het lied geeft je het gevoel dat je in het holst van de nacht op weg bent naar een belangrijke missie afgewisseld met meer heldere tonen waardoor het lied je niet overvalt. “Remote Confection” is dan weer een iets grootser nummer dat je je in een belangrijk moment van je leven doet voelen, terwijl de grond onder je voeten wegvalt.
De muziek die het trio met Hormone Lemonade de wereld leert kennen, zou evengoed de soundtrack van een of andere gecompliceerde detectivefilm kunnen zijn door de vele klanken, emoties en sferen die de songs voorbrengen. Dit album bevat een knap staaltje krautrock mooi gebalanceerd met experimentele elektronische tonen. Hoewel Tim Gane er al heel wat op zijn palmares heeft staan door Stereolab, probeert hij zich in dit nieuwere project wederom te overtreffen.
