Dat het Gentse RHEA niet aan hun proefstuk toe is, is een understatement. Het vijftal dat hun sporen reeds verdiende in bands als Black Tolex maakte een paar jaar geleden al furore met een meer dan geslaagde doortocht op De Nieuwe Lichting. Met optredens in binnen-en buitenland en een tour met Freaky Age gaat hen hen voor de wind. Hun nieuwe single “Sleepwalking” is de loeiharde voorbode van wat in ons ogen een knallerplaat zal worden. De heren plannen een tour doorheen Europa die ze in Duitsland aftrappen.
Het nummer grijpt je vanaf de eerste seconde bij het nekvel om je gedurende een paar minuten niet meer los te laten. RHEA is loeihard, recht voor de raap en in your face en bij Dansende beren kunnen we dat wel smaken. Het doet denken aan bands als Them Crooked Vultures, Queens of the Stone Age en Helsinki. Als het nummer even later uitmondt in een ijzersterke break is het moeilijk om niet finaal van je sokken geblazen te worden. RHEA smaakt naar meer, aldus onze Beer.
Nu de band klaar is om door te breken, stelden we hen ook enkele vragen. Zo onder meer hoe ze hun buitenlandse tour plannen en ook hoe ze de nieuwste single tot stand kwam.
Van waar komt de naam Rhea eigenlijk?
De laatste dag van de inschrijvingen voor De Nieuwe Lichting (2016) moesten we nog snel een bandnaam vinden. Guillaume zocht de naam in de Griekse mythologie. Rhea is een titaan, de moeder van Zeus en dus ook van Apollo (muziek, …) en de andere goden. We vonden het gewoon “wree wijs” klinken en hebben er ons verder nooit vragen bij gesteld, maar het is dus ook niet alsof we persé zwaar tillen aan die mythologische achtergrond. Het voelt gewoon juist, plain & simple.
De nieuwe single toont een nieuw gezicht van Rhea, was het belangrijk om eens iets anders te tonen?
Het was voor ons niet persé belangrijk om eens iets anders te doen, dat was zeker niet de oorspronkelijke insteek. Er was deze keer wel een verschil in het schrijfproces en in de sound die we hebben opgezocht tijdens de productie, dat heeft een groot verschil gemaakt. We zijn met twee (Guillaume & Jorge) vanaf het prille begin van de song in ons studio’tje gekropen om hem samen te schrijven vanaf nul. Dat doen we niet heel erg vaak, co-writes, maar de sfeer zat goed en we zaten helemaal op dezelfde lijn. Guillaume kwam met de riff opdagen en we schreven er héél snel een song mee.
Vroeger was het vooral rechtdoor rock’n’roll, nu zitten er meerdere lagen in. Hoe is het proces van dit nummer precies geweest?
We hadden eerder al wel laagjes gemaakt in andere songs hoor, maar we hadden het nog nooit zo proper gehouden op vlak van sound & arrangement. Sinds Nathan zich (als even goede vrienden en zonder wrange nasmaak) zich terugtrok uit de band is Guillaume als enige gitarist overgebleven. Hij speelt met een lichtere sound en een andere feel en dat wouden we dan ook graag ineens uitspelen.
Het nummer spreekt ook over het feit dat mensen niet altijd alles bewust meemaken. Probeer je hier een soort maatschappijkritiek mee te tonen?
Het nummer is op een manier wel een beetje een aanklacht. Het gaat over de staat van permanente en collectieve vermoeidheid waarin we allemaal verkeren. We pushen onszelf tot het uiterste tot we helemaal uitgeput zijn. We proberen onszelf dan op te peppen met “whatever drug we need” – letterlijk en figuurlijk – om dan het hele proces zonder de minste aarzeling te kunnen herhalen. Soms lijken we gezamenlijk te slaapwandelen.
Hoe belangrijk is dit voor jullie?
We doen niet aan politiek maar we houden ervan om thema’s aan te kaarten waar we voeling mee hebben. Onze eerste song, die waarmee we De Nieuwe Lichting speelden twee jaar geleden, was ook een soort van aanklacht. Die ging toen over privacy.
De zwarte lederen vestjes zijn wel een beetje het ‘trademark’ voor de soort muziek die jullie maken. Proberen jullie aan de hand van jullie uiterlijk een bepaalde vibe in de muziek te steken?
Nee, de kleren beïnvloeden de muziek natuurlijk nooit hé, maar we kleden ons gewoon waarin we ons goed voelen. Het hangt allemaal wel een beetje aan elkaar denk ik. Misschien gebeurt dat onbewust ook een beetje onder invloed van de muzikanten en bands waar we al van kleins af aan naar opkijken? Geen idee.
Jullie gaan nu op tour doorheen Europa, dat zonder een album uit te brengen. Hoe is dit zo ver gekomen?
Tja goeie vraag! Eerst de deelname aan DNL en dan hebben we enkele singles uitgebracht. We doen met het volledige team gewoon al sinds dag 1 met heel ons hart ons uiterste best, en dan kunnen er soms mooie dingen gebeuren!
Wat hopen jullie te bereiken met deze tour?
We willen vooral heel veel lawaai maken en genieten. Veel ervaring opdoen, zowel op het podium als ernaast. Een tour is voor een band een manier om te groeien op alle vlakken. En oja, lawaai maken en genieten.
Naar welke datum kijk je het meest uit?
We kijken heel hard uit naar Budapest. We spelen daar in een heel coole club en het is onze eerste show in Hongarije. Meer moet dat niet zijn. Ook de UK shows zijn exciting – en de Gentse in het midden van de tour zal voelen als een ware thuiskomst. Een goeie intermezzo alvorens het kanaal over te steken.
Wat zijn de plannen na de tour?
Stoppen met slaapwandelen en eindelijk écht gaan slapen.
Het album, hoe vordert dat?
We hebben al een hele hoop songs bij elkaar geschreven maar het komt er nu op neer de juiste songs op de juiste manier tezamen te steken en die te kneden tot het album dat we willen maken. De timing moet ook voor iedereen juist zijn. We willen geen half werk afleveren, als het album af is, willen we dat het AF is.
Wat hopen jullie te bereiken met Rhea?
RHEA is onze gezamenlijke passie. We steken er ons hart en leven in en we krijgen er alles van terug. Onze ambitie is eindeloos dus we hebben zelf (gelukkig) ook geen flauw idee waar deze rit ons heen brengt.
