Van The Strypes wordt al wel eens snel vergeten dat hun oudste lid slechts 22 jaar oud is. De jonkies uit Ierland brachten op slechts 16-jarige leeftijd hun eerste EP uit en pronkten ondertussen al tweemaal op de affiche van Rock Werchter. Anno 2018 hebben ze al een derde album op de wereld losgelaten waarin ze een tikkeltje matuurder klinken. Spitting Image kwamen ze gisterenavond voorstellen in de AB.
Voor het jong geweld op ons wordt losgelaten, beklimt Max Meser het podium. De 25-jarige Brit brengt britpop power ballads die ons met momenten doet denken aan The Last Shadow Puppets. Deze vergelijking komt misschien door het lichtblauwe kostuum van de bassist of de Miles Kane-waardige gitaarsolos. Met “Weak For Love” haalt Meser zijn meest swingende rockabilly kant boven en toont hij waarom hij een perfecte opwarmer is voor The Strypes.
https://www.instagram.com/p/Bem4qSZAcsU/?taken-at=1179460
The Strypes openen hun set met “Rollin’ And Tumblin’”, vrijwel meteen gevolgd door “Eighty-Four” en “Cruel Brunette”. Het is duidelijk dat ze het publiek meteen bij de keel willen grijpen, maar door een niet optimale PA en een ietwat overhaaste drummer mist deze aanpak grotendeels zijn effect.
Door de hyperactieve manier waarop de band te werk gaat, voelen we soms een beetje een Green Day vibe in de vocals en gitaar riffs. Dit zijn we niet helemaal gewoon van een speelse blues-rock band als The Strypes. Ondanks dat deze sound hun niet volledig mistaat, besluit de band zich toch te herpakken wanneer we het midden van de set naderen.
Hoewel hun nieuwste album Spitting Image iets of wat meer volwassen klinkt, is het viertal hun speelsheid op het podium nog niet kwijt. Het publiek gaat tekeer telkens wanneer de mondharmonica bovengehaald wordt en wanneer bij “Easy Riding” deze mondharmonica en gitaar elkaar perfect aanvullen, worden we compleet omvergeblazen.
Hierna volgt “Angel Eyes” waarin we The Strypes op hun vettigst te zien krijgen en “Get Into It” tekent voor het eerste meezingmoment van de avond. Vervolgens laat het viertal dat hoogtepunt niet echt meer los en zien we een geniale tweede helft van het optreden. De speelsheid druipt ervan af wanneer de band na “Still Drive You Home” een spontane cover van Talking Heads’ “Psycho Killer” inzet. Zelfs frontman Ross Farrelly weet even niet wat er gebeurt.
De set werd afgesloten met “Scumbag City” en hoewel we dachten dat het niet veel beter kon, bewezen The Strypes tijdens hun encore dat ze een geniale (of gekke) band zijn. Met een energieke versie van Nick Lowe’s “Heart Of The City” gevolgd door “Blue Collar Jane”, waarin het viertal zichzelf volledig verliest zonder aan kwaliteit in te dienen, blazen ze de AB nog een laatste keer om. Met een stagedive van bassist Peter O’Hanlon als afsluiter, kunnen we met een grote glimlach huiswaarts keren.
Setlist:
Rollin’ And Tumblin’
Eighty-Four
Cruel Brunette
(I need a break from) Holidays
Black Shades Over Red Eyes
Hometown Girls
Grind And Bear It
Freckle And Burn
Easy Riding
Angel Eyes
Get Into It
Behind Closed Doors
Great Expectations
Mystery Man
What a Shame
Still Gonna Drive You Home
Scumbag City
Heart Of The City
Blue Collar Jane
