AlbumsRecensies

Porches – The House (★★★★): Bedrieglijk normaal

AlbumsRecensies

Porches – The House (★★★★): Bedrieglijk normaal

Er was heel wat gaande op Pool (2016), het tweede album van Aaron Main’s alter ego Porches, welke een pracht van een metaforisch album neerzette over afzondering, retrospectie en…water. Oceanische synths, wiebel baslijnen en precieze drums kwamen hierin samen tot helder popgeluid, terwijl zijn slome, maar expressieve stem je meevoerde doorheen twaalf unieke songs. ‘Best New Music’ op Pitchfork, zijn eerste Europese tour en een samenwerking met liefje Greta Kline (Frankie Cosmos) brachten zijn plannen om hele dagen in bed te hangen en jointjes te roken positief in het gedrang. De platina blonde New Yorker kreeg het toch voor elkaar om zich in een tijdspan van achttien maanden, met regelmaat, terug te trekken in de studio (lees: slaapkamer) voor zijn derde langspeler The House.

The House pakt verder op de modus van Pool, maar zwemt echter niet in hetzelfde water. Bij een eerste overhoring lijkt het een troebele versie, maar voor wie de tijd neemt, wordt het bij elke luisterbeurt helderder. The House streeft naar duidelijkheid en eenvoud en Maine versterkt daarmee merkbaar zijn kalme alt-pop visie. Aaron benaderde zijn album als “een persoonlijk dagboek” en wilde ten gevolge ‘elk nummer vastleggen op de dag dat het zijn oorsprong kende’. Dat verklaart waarschijnlijk waarom de meeste nummers niet over de drie minuten spelen. Een ‘techniek’ waardoor er een verzameling emotioneel tastbare snapshots uit zijn alledaagse leven worden samengevat, vaak kort, maar veelzeggend.

Hoewel het voor velen, in eerste instantie, zal klinken als letterlijke banaliteiten, zijn de teksten op The House veelal vaag, maar onderliggend, universeel bekend. Neem de prachtige single “Country”, die de tastbaarheid van het simpele woord weergeeft als proza; ’When the air hit my face / And it smelled like the truth / I saw you in the lake’. Immens dun, maar zeer suggestief. Naar eigen zeggen zoekt Maine inspiratie in de kleur van een T-shirt, “I focus on the simple shit that everyone goes through – You can only have so many bombastic experiences to write intense songs about”.

Het album wordt bij elkaar gehouden door een handvol intermezzo’s — interludes? Zo hoor je cameo’s van (nog een) alter ego Ricky Pepsi op “Swimmer” en “Åkeren” als autotune backing vocal sidekick en schreef en zong de vader van Maine het romantische “Understanding”, hoewel deze wel heel erg op Aaron’s eigen stem lijkt. We zullen het maar geloven. Opvallend zijn wel de lange – en met momenten onnodige – lange fade outs aan het eind van deze interludes. Misschien om ruimte te maken voor de ‘echte’ nummers?

Elders op het album mixt hij zijn nieuwe liefde auto-tune, waar op hij Pool al een beetje meespeelde, door zijn bejubelde gitaar/elektronica sound van 2016. “Find Me” richt zich met die intentie op schone scherpe techno en is hiermee een van de grootste oorwormen van het album. Met beren-favoriet “Goodbye” laat hij duidelijk horen dat zijn studio skills zijn opgekrikt en zijn stem zelfs bij het zwaarste gevoel kippenvel kan scheppen. “Anymore” krijgt een gewenste injectie piano toegediend waardoor bij samenkomst van instrumenten een sterke Porches-sound wordt gevormd. Toch is het vooral “Ono” dat het gevoel van het album het beste weergeeft, over een koude gitaarlijn reflecteert hij ‘In the night, I feel clean, when the darkness swallows me / I escape from the blue like the steam coming off the pool.’

The House is een sterk en gevarieerd album geworden dat maar één heel klein druppeltje water onderdoet aan Pool. Maine laat ons hier en daar een beetje gissen naar de betekenis van zijn simpele maar interessante woordopvolgingen, maar dat is maar best, aangezien we waarschijnlijk niet graag hadden geluisterd naar een tekst over (letterlijk) de kleur van zijn T-shirt. Het is nog maar de vraag of hij zich hiermee, na het toegankelijkere Pool, meer uit dan in de niche weet te krijgen, maar een knap en herluisteraar album is het rotsvast.

WebsiteFacebook I Bandcamp

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Frankie Cosmos - Inner World Peace (★★½): Lieflijke navelstaarderij

Frankie Cosmos is een geschenk voor de recensent: om het complete oeuvre van de band te (her)ontdekken, is er minder dan twee…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Frankie Cosmos – “F.O.O.F.”

Frankie Cosmos brengt met “F.O.O.F.” het derde nummer van hun aankomende album Inner World Peace uit. De Amerikaanse indiepopgroep rond zangeres Greta…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Frankie Cosmos – “Aftershook”

Frankie Cosmos is een indiepopgroep rond de uit New York afkomstige singer-songwriter Greta Kline waarmee ze al sinds 2011 haar persoonlijke verhalen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.