Wie gisteren een avondje wou wegdromen en dansen op passievolle muziek, was dankzij Pumarosa in het Gentse Nest op het juiste adres. De laatste tijd stond de Londense band als voorprogramma van Depeche Mode en Interpol dikwijls in de grotere concerthallen van Europa, maar gisteren lieten ze ook zien dat ze ook iets kleinere zalen in vuur en vlam weten te zetten. Ze lieten er namelijk het beste uit hun debuutalbum The Witch horen en brachten het met een veelvoud aan kracht naar voor.

Vanaf dat de band na enkele introducerende klanken een mysterieuze sfeer schiep en “Dragonfly” inzette, wisten we dat we ons aan een forse set mochten verwachten. De instrumentatie zat namelijk heel nauwgezet en creatief in elkaar. Een mix van strakke ritmes, synths en dikke baslijnen rolde als een lawine door de zaal, maar het was toch frontvrouw Isabelle Munoz-Newsom die de show stal. Ze bespeelde haar gitaar expressief met een drumstok en gaf zo de spanning in het nummer een grillig kantje.

Pumarosa was nu daadwerkelijk uit zijn startblokken geschoten. Wat volgde was een reeks nummers met een unieke invulling, maar ook met een gemeenschappelijke richting: volle vaart vooruit. Aan songs als “Honey” en “Cecile” was er geen stoppen aan. Ze gingen als een storm door de zaal, maar de zangeres wist deze altijd te trotseren. Met haar krachtige, overtuigende stem gonsde ze boven het gitaargeweld, zelfs als deze nummers zich omvormden tot wilde climaxen waar zelfs de saxofoon vol overgave gespeeld werd.

Gelukkig was er ook af en toe ruimte om gas terug te nemen met een rustiger nummer. “Barefoot” begon stil en intiem, maar legde ook de grote troef van Pumarosa bloot: hun veelzijdigheid. Zo transformeerde dit lied langzaam aan naar een trippy ervaring met speelse percussie en gitaar! Op andere momenten ging de band de noise-toer op en scheurden de gitaren zo hard als ze bij pakweg Sonic Youth of Dinosaur Jr. zouden doen. Hoe strak deze band ook klinkt; als het op vlak van ideeën komt, kleuren ze zelfzeker buiten de lijntjes.

Net toen we in de flow van het concert geraakten, ontpopte Munoz-Newsom zich tot een bezwerende zangeres die het publiek in haar ban hield. “The Witch” klonk groots en ongemakkelijk en werd perfect geaccentueerd met haar mysterieuze bewegingen voordat het overging in een wilde jazzy outro. Het slepende “Lion’s Den” wist de gemoederen dan weer te bedaren, maar klonk met zijn pompende baslijnen en krasse gitaren net zo grommend en duister als zijn voorganger.

Vervolgens warmden de funky gitaren op “Red” ons op voor de grote apotheose van de avond. Isabelle nodigde ons uit om in te beelden dat het niet dinsdag, maar vrijdagnacht was. Het werkte, want op het magistrale “Priestess” gingen niet alleen de voeten op het podium van de vloer. Hoe goed de meeste nummers van Pumarosa ook zijn, zal deze er altijd met kop en schouders bovenuit steken. De zang kroop traag onder de huid, de exotische ritmes stroomden door de benen en de saxofoon gierde door het hart. Een monumentaal nummer vol zelfzekerheid en kracht waar deze groep verdorie trots op mag zijn.

Het zou de perfecte afsluiter geweest zijn, “Priestess”, maar niet als je weet dat de band nog meer in petto had. Nu het publiek de wereld buiten Nest voor de volle 100% vergeten was, werd het concert al even dansbaar voortgezet met “Snake”. Dit lied bracht psychedelica in de mengelmoes van ruwe synths, energiek gedrum en een onuitputtelijk plezier van de muzikanten. De aanwezigen applaudisseerden niet alleen uit beleefdheid, maar wel uit verlangen naar meer waarop Pumarosa ons nog trakteerde op twee bisnummers. “Hothouse”, een cover van 80s post-punkband The Sound leek wel op hun lijf geschreven, maar toch slaagden ze er in om het volledig hun eigen te maken en te versmelten in de kolkende set. Ten slotte stuurde de band met “My Gruesome Loving Friend” de enthousiaste aanwezigen vol euforie en extase naar huis.

Wie gisteren in Nest was, zal nog lang aan het concert van Pumarosa denken. We mogen ons gelukkig prijzen om deze groep in zo’n setting te zien. Wat ons betreft zouden ze met zoveel zelfzekerheid wel eens de grote concerthallen waar ze nu voorprogramma’s doen in hun eentje plat kunnen spelen!

Setlist:

Dragonfly
Honey
Cecile
Barefoot
Hollywood
The Witch
Lions’ Den
Red
Priestess
Snake

Hothouse (The Sound cover)
My Gruesome Loving Friend