Om muziek tot bij jou te krijgen, zijn heel wat mensen nodig. Ook in België zijn er heel wat mensen die dag in dag uit met muziek bezig zijn, al dan niet als hun vaste job. Personen die ons dagelijks mailen, berichtjes sturen of bands voorstellen, hebben natuurlijk ook een mening. Wij vroegen aan enkele managers, bookers, promotors en anderen binnen de Belgische muziekindustrie wat hun elftal van het afgelopen jaar was. Hieronder vind je hun mening, al dan niet met een woordje uitleg.

Robbe Petitjean (Presentator bij StuBru)

1. Perfume Genius – No Shape
2. Run The Jewels – Run The Jewels 3
3. Romeo Elvis & Le Motel – Morale 2
4. Thundercat – Drunk
5. Shht – Life
6. Amenra – Mass VI
7. King Krule – The Ooz
8. Mumble – All Downhill From Here
9. James Holden & The Animal Spirits – The Animal Spirits
10. blackwave. – Mic Check
11. Yaeyji – EP2

Jonas Messelier (Purple Panda & Rock Zerkegem)

Endless Boogie – Vibe Killer (No Quarter)

Psychedelische bluesband uit New York met onder andere Paul Major in de rangen die naast een plaat ook een boek uitbracht dit jaar, Feel The Music. Een naslagwerk met anekdotes uit diens leven als platenboer maar doorspekt met geweldige verwijzingen naar obscure plaatjes.

Marijata – This is Marijata (Reissue Mr Bongo)

Eigenlijk het debuut van de Ghanese Afrobeat band uit 1976 die nu gelukkig zijn weg vond naar een reissue en eindelijk betaalbaar is geworden voor iedereen die deze plaat op vinyl wou.
 Een plaat die met beperkte middelen live werd opgenomen in 1 take. Ruwe afrobeat, repetitief en bedwelmend.

Kelley Stoltz – Que Aura (Castle Face)
Kelley werkte een tijd voor het managment van Jeff Buckley waar hij de taak kreeg om fanmail te beantwoorden, maar hield dit echter niet al te lang vol. 
Hij liet New York voor wat het was en verhuisde naar San Francisco. Ondertussen al zijn negende plaat naast een rist demo’s en ep’s. Verwacht een vreemde, maar inspirerende popplaat waar zowel plaats is voor humor en melancholie.



Tamikrest – Kidal (Glitterbeat Records)

Eén van de minder bekende Touaregblues band maar zeker niet de mindere. 
Kidal, verwijzend naar de stad, is al de vijfde plaat van Tamikrest. Kidal is de thuisbasis van Tamikrest waar er al jaren onrust heerst. De plaat is dan ook een weerspiegeling van de onzekerheid en onrust waar de mannen vaak mee geconfronteerd worden. Een plaat doorspekt met zowel hoopvolle songs als nummers waar de sfeer helemaal omslaat tot iets broeierig.

Oh Sees – Orc (Castle Face)
Eén van de meest productieve garagebands die zichzelf na negentien platen toch nog weet opnieuw uit te vinden, straf. John Dwyer bracht drie platen uit dit jaar. Een onder de naam OCS, eentje als Damaged Bug en een als (Thee)Oh Sees en geen enkele plaat verveelt ook niet na enkele dagen op repeat te hebben gestaan. Sidekick van dienst was die andere held Ty Segall.

The Moonlandingz – Interplanetary Class Classics (Transgressive Recordings)
De Kenji Minogue van Engeland met twee leden van Fat White Family in de rangen. De live shows schijnen een circus te zijn waarbij mensen zich meermaals in de ogen moeten wrijven, op plaat net iets braver maar toch weird genoeg om in mijn top elf te belanden. Ik zou ze in mijn voetbalploeg als aanvallende middenvelder zetten die de verdediging van de tegenstander constant op het verkeerde been zet.



Omni – Multi Task (Trouble In Mind)
Nog een band met ‘ex-leden’, deze keer twee muzikanten die hun strepen al verdienden bij Deerhunter. 
Een potje post-punk met weerhaken, maar dan ook echt letterlijk een plaatje met haken die alles omver stoot, het klotst en botst maar het gaat vooruit. Speciaal maar geestig plaatje.

The Babe Rainbow – The Babe Rainbow (Flightless)

Een van mijn favoriete bands uit mijn favoriet genre die in 2015 al met een geweldig goeie EP kwamen aandraven, bracht nu ook een eerste langspeler uit. Veel van genoten, ideale soundtrack bij zo wat alles wat een mens kan uitvreten in zijn congé. Voor fans van Allah Las die al graag eens dansen.

The Myrrors – Hasta La Victoria (Beyond Beyond is Beyond)

Het is niet omdat we ze met Purple Panda uitgenodigd hebben onze Zondagavond te kleuren in februari en ik wat sluikreclame wil maken. Neen, echt één van de (her-) ontdekkingen van het jaar. 
Een zeer sferische plaat die gerust kan opstaan wanneer Oma haar Yoga oefeningen doet. Rustgevende pysch als het ware.

The Paperhead – Chew (Trouble In Mind)
Even leek het of Kevin Ayers terug was op aarde toen ik The Paperhead zag in De Video, ze speelden anderhalf uur om te beginnen, maar hadden ook voor het eerst een trompettist mee als experiment.
Uitgesponnen jams die altijd ergens naar toe gaan. Op plaat klinken de nummers op zich wat compacter en meer behapbaar. Schoolvoorbeeld van wat psychpop moet zijn.

Ulrika Spacek – Modern English Decoration (Tough Love Records)
De tweede release in evenveel jaren was er eentje waar over nagedacht was. Een goeie verhaallijn in zowel songs als plaat. Een plaat die er gemakkelijk in ging en vaak heeft opgestaan het afgelopen jaar.

Damon De Backer (fotograaf)

1. The xx – See You
2. Run The Jewels – Run The Jewels 3
3. Harry Styles – Harry Styles
4. Roméo Elvis & Le Motel – Morale 2
5. Charlotte Gainsbourg – Rest
6. King Krule – The OOZ
7. Melanie De Biasio – Lillies
8. The War On Drugs – A Deeper Understanding
9. Sampha – Process
10. J. Bernardt – Running Days
11. Spinvis – Trein Vuur Dageraad

Ilse Liebens (Radiopresentatrice Radio 1)

1. Melanie De Biasio – Lilies
Eenvoud siert, dat moet ook De Biasio hebben gedacht. Pure, ingetogen klasse. En live is het nòg intenser. De tickets voor de show in de AB liggen al maanden klaar.

2. Laura Marling – Semper Femina
Ik moet toegeven dat ik haar de voorbije jaren een beetje uit het oog verloren was (zes platen in negen jaar tijd, damn!), maar daar kwam dit jaar verandering in. Was meteen weg van “Wild Fire” en “Soothing”, de singles die vaak op Radio 1 werden gedraaid. Een plaat over de vele facetten van vrouwelijkheid. Mijn mening dààrover vertel ik je gerust een ander keertje. Voor nu hou ik het op: prachtige arrangementen en een weergaloze stem.

3. Funkadelic – Reworked By Detroiters
Een compilatie album met songs van Funkadelic die door producers en muzikanten uit Detroit onder handen zijn genomen. Je zou denken dat er aan die legendarische nummers niks meer kan of mag toegevoegd worden? Da’s dan buiten Marcellus Pittman, Moodymann, Underground Resistance en Amp Fiddler gerekend. Om er maar een paar te noemen.

4. Cigarettes After Sex – Cigarettes After Sex
Over hun concert in de AB waren de meningen behoorlijk verdeeld. De ene vond het geniaal, de andere doodsaai. Ik schipper ergens tussen die twee. Over de plaat zijn we het wel allemaal eens: de dromerige popsongs en de stem van Greg Gonzalez werken altijd (maar vooral ’s nachts). Hartzeer met een minimum aan middelen: gitaarriffje, baslijntje en wat subtiele percussie. Meer had ik in 2017 vaak niet nodig.

5. Mark Eitzel – 18 oktober – CC Mechelen
Zo nu en dan word je zo hard van je sokken geblazen tijdens een concert dat het nog dagen nazindert. Ik had hem nog nooit live gezien en had op geen enkele manier kunnen voorspellen dat ik de ene moment hardop zou schaterlachen om 2 minuten later met tranen in mijn ogen te zitten luisteren (Nothing and Everything). Het midden tussen stand up comedy (beste bindteksten ooit) en hartverscheurend leed (beste nummer ooit over een relatie met een getrouwde man).

6. Shame – 19 augustus – Pukkelpop
Je had er bij moeten zijn! Want ik kan je nu wel zeggen dat de spanning vanaf de eerste seconde aanwezig was, de band onvoorspelbaar, de zanger intimiderend op een goeie én puberale manier… Maar je moest erbij zijn. Want ze hebben heel goed geluisterd naar oa. The Clash en Joy Division. Binnen een paar weken komt hun debuutplaat uit. “It will slap puberty around the face and touch your ears in spots you’ve never been able to wash.” Ik geloof zanger Charlie Steen op z’n woord.

7. Few Bits – 5 januari – Café Café Hasselt
Een Belgische band die al veel langer veel meer aandacht verdiend. En toen ik het nog eens riep na hun concert in Hasselt, het moet toen geweest zijn dat ik de aandacht trok van The War on Drugs die niet veel later Few Bits vroegen om een aantal keer hun voorprogramma te spelen tijdens hun Europese tournee. Ok, genoeg gezeverd. Je moest al lang aan het googelen (Few Bits + Big Sparks) zijn.

8. Christian Löffler – 26 oktober Muziekodroom Hasselt
Ik ben al heel lang grote fan van zijn platen maar ik had nog nooit de kans om hem op deze manier (in een zaal, als hoofdact) aan het werk te zien. Zalig hoe hij zijn nummers live een extra boost gaf. Melancholisch, dromerig én dansbaar tegelijkertijd.

9. Tank and the Bangas – 19 augustus – Pukkelpop
Oftewel: een uur lang een smile op mijn gezicht (en dat van Ayco Duyster, mijn danspartner voor de gelegenheid). Ze speelden als eerste groep in de Club op zaterdag (12u35) en ik voelde me weer 16. Toen kon ik op dag drie van een festival nog fris aan de start komen. Leerde ze kennen via de Tiny Desk Sessions van NPR. Ze komen uit New Orleans en maken soul, funk en R&B, maar dan de grappige varianten. “I tried to be a vegetable once”. Kijk, daar kan ik een hele dag om lachen.

10. Iggy Pop – vrijdag 28 juli – Suikerrock Tienen
In april is Iggy Pop 70 jaar geworden. Ik had hem eerder al eens live gezien, maar nooit van zo dichtbij en nog nooit zo heftig. Alsof zijn leven er van af hing. Dat, plùs een best of set om duimen en vingers bij af te likken.

11. The War On Drugs – A Deeper Understanding
Als je een nummer dat meer dan tien minuten duurt op de radio krijgt, dan ben je ofwel een Engelse rockband uit de jaren ’70, ofwel The War On Drugs. In 2017 was dit de soundtrack bij veel nachtelijke ritten.

Amélie Van Hoorebeke (Gentle Promotion)

Volgorde onbelangrijk:

Vince Staples – Big Fish Theory
Dead Cross – Dead Cross
Millionaire – Sciencing
Amenra – Mass VI
Romeo Elvis – Morale 2
Charlotte Gainsbourg – Rest
The War on Drugs – A Deeper Understanding
Arcade Fire – Everything Now
Melanie de Biasio – Lilies
The National – Sleep Well Beast
Kendrick Lamar – DAMN.

Edwin Korver (NEWS Distribution)

1. Aldous Harding – Party
2. The XX – I See You
3. The War On Drugs – A Deeper Understanding
4. De Beren Gieren – Dug Out Skyscrapers
5. Melanie De Biasio – Lilies
6. Bicep – Bicep
7. Stuff. – Old Dreams, New Planet
8. Julie Byrne – Not Even Happiness
9. Charlotte Gainsbourg – Rest
10. James Holden – The Animal Spirits
11. Curtis Harding – Face Your Fear

Ik hoorde in 2017 gigantisch veel goeie songs maar voor albums was het geen grand-cru jaar. Ik vind het zalig om een plaat op te zetten en halverwege om te draaien om meegesleept te worden in het verhaal dat de artiets wil vertellen. Dit jaar waren er weinig albums die me van begin tot einde bij het nekvel pakten. Aldous Harding raakte me het meest, en als je kinderen in de auto telkens ‘hey’ meezingen wanneer ‘Imagining My Man’ voorbijkomt dan weet je dat dit in een rechtvaardige wereld een hit had moeten zijn. Ook The XX bevestigde met een derde coherent album op rij, en lang geleden dat een dansalbum zo vaak heb beluisterd als dat van Bicep. En elk jaar sluipen er meer straffe jazzalbums in mijn lijst: is er een nieuwe gouden generatie opgestaan of ben ik gewoon oud aan het worden?

Simon Lamont (Gentlemanagement)

Platen:

STUFF. – Old Dreams New Planets
Nordmann – ‘The Boiling Ground’
Amenra – ‘Mass VI’
Lysistrata – Pale Blue Skin
Warhaus – ‘Warhaus’
Ho99o9 – United States of Horror
Brutus – Burst
Millioniare – Sciencing
King Gizzard and the Lizard Wizard: -Polygondwanaland
Curting Harding – Face Your Fear
Wwwater – La Falaise

Concerten:

Compact Disk Dummies – Den Couter
King Gizzard And The Lizard Wizard – De Kreun
Amenra – Dour
Death Grips – Pukkelpop
Allah Las – Rock en Seine
Shht – Nest
Alt-J – De Kreun
It It Anita – La Maroquinerie, Parijs
Salut C’est Cool, ESNS Groningen
Run The Jewels – BKS
Tamino – Rock Werchter

Lennert Cusumano (Social Media AB)

1. St. Vincent – Masseduction
2. Run The Jewels – RTJ 3
3. Spinvis – Trein Vuur Dageraad
4. Soulwax – From Deewee
5. Warhaus – Warhaus
6. Ho99o9 – United States of Horror
7. Strand Of Oaks – Hard Love
8. The War On Drugs – A Deeper Understanding
9. Amenra – Mass VI
10. Equal Idiots – Eagle Castle BBQ
11. Sohn – Rennen

Lowie Coolsaet (Organisator Rebel Rebel)

1. Amenra – ‘Mass VI’
2. The National – ‘Sleep Well Beast’
3. Broken Social Scene – ‘Hug of Thunder’
4. Mount Kimbie – ‘Love What Survives’
5. Portico Quartet – ‘Art In The Age of Automation’
6. Slowdive – ‘Slowdive’
7. Mount Eerie – ‘A Crow Looked At Me’
8. J. Bernardt – ‘Running Days’
9. Forest Swords – ‘Compassion’
10. Brutus – ‘Burst’
11. Arcade Fire – Everything Now

Willem Vandesande (All Eyes On Hip Hop)

TOP 11 ALBUMS
1. Kendrick Lamar – DAMN
2. Sampha – Process
3. Brockhampton – Saturation I
4. Alfa Mist – Antiphon
5. Wayne Snow – Freedom TV
6. Daniel Caesar – Freudian
7. Smino – blkswn
8. J.I.D. – The Never Story
9. Vince Staples – Big Fish Theory
10. TheColorGrey – Rebelation
11. Milo – Who Told You To Think??!!?!?!?!

Honorable mentions:

Oddisee – The Iceberg
Corbin – Mourn
Kelela – Take Me Apart
B. Cool-Aid – Brwn
Everything Is Recorded – Close But Not Quite EP

Best track & video of 2017:

The Blaze – Territory

Best concert of 2017:

Solange // Anderson .Paak

Joppe Behaeghe (Live Fast Die Young)

1. Alex G – Rocket (Domino Records)
2. Blue Iverson – Hotep (World Music Group)
3. Illuminine – #2 (Illuminine Records)
4. Crowd Of Chairs – Fuck Fuck Fuck (Live Fast Die Young)
5. Bad Breeding – Divide (La Vide Es Un Mus Discos)
6. Pouya – Drop Out Of School (mixtape)
7. Public Psyche – No New Violence (Hypertension Records)
8. Drunk In Hell – Drunk In Hell (Burning World Records)
9. Never – Demo (no label)
10. Holograms – Surrender (Push My Buttons)
11. Dijf Sanders – Java (W.E.R.F. Records)

Wouter Vanmeenen (Leffingeleuren, Muziekclub De Zwerver)

1. Arcade Fire – Everything Now

Voor mij de single van het jaar! Alle criticasters zaten klaar op de eerste rij toen Arcade Fire een nieuwe plaat aankondigde en wat werden ze lekker getrakteerd door deze Canadezen. Hoonngelach weerklonk uit menig klankbord maar toch bleef deze hippe schlager overeind en doopte Arcade Fire tot band van deze zomer, om van hun fantastische concerten dan nog maar te zwijgen!

Op Primavera hoorden we deze single in avant-premiere op de openingsdag van het festival toen ze een verrassingsconcert gaven. Sommige van onze vrienden verlieten het toneel reeds na de eerste noten dachtend dat het om één of andere Spaanse schlagerband ging, pas toen we Win Butlers stem beter herkenden, werd het duidelijk dat het effectief om Arcade Fire ging. De dag erop kwam de single uit en beluisterden we het wel zeker dertig keer. De rest is geschiedenis! Wat een knaller.

2. Rolling Blackouts Coastal Fever – French Press EP

Hier iets voor u, zei een maat van me en wel patat meteen verliefd op deze Australiërs. Helemaal mijn ding, de perfecte mix tussen de seventies en nineties. Single “French Press” grenst aan de perfectie maar ook de andere songs op dit kleinood moeten quasi niet aan kwaliteit onder doen. Toen we ze live aan het werk zagen op Leffingeleuren zei iedereen in koor: “amaai die worden groot, heel groot”!

3. Protomartyr – Relatives in Descent

Joe Casey grijpt je met zijn stem en teksten naar de keel zoals we dit enkel van de groten a al Nick Cave gewend zijn. Als er dan nog eens snedige gitaren en een stuwende ritmesectie bij komt, kan je je alleen maar volledig overgeven. Wat een verdomd goeie plaat met als uitschieter “Don’t Go To Anacita”! Mocht ik zelf muziek schijten zou het waarschijnlijk zo ruiken.

4. IDLES – Brutalism

Idles viel me op toen ik me huiswerk maakte voor Eurosonic. Plots was daar de gitaarversie van Sleaford Mods, inclusief tongue in cheek ondertoon. “The best way to scare a tory is to read and get rich!” Het hoogtepunt van Leffingeleuren 2017 en tevens het beste concert van het jaar!

5. Kevin Morby – City Music

Singer-songwriter pur sang, a la Bob Dylan en consorten ja hoor ze bestaan nog en Kevin Morby is er één van. Hij is als goeie fles rode wijn, hij wordt precies alleen maar beter, het enige verschil is dat hij niet blijft maar quasi jaarlijks met een meesterwerk komt. Getuige zijn laatste worp City Music waarop hij grossiert in vakmanschap. Zo’n plaatje dat je liefst in één trek uitluistert.

6. The War On Drugs – Thinking of A Place

Een instant classic schrijven, iedereen probeert het maar het valt weinigen te beurt, Adam Granduciel doet het met verve.

7. Lcd Soundsystem – American Dream

Als helden van je een nieuwe plaat uitbrengen, ben je sowieso al minder objectief, maar in geval van James Murphy deert dat niet, je weet toch hij toch alleen maar met kwaliteit naar buiten komt. American Dream is een ode aan verloren helden als Lou Reed, Leonard Cohen, Alan Vega, David Bowie maar vooral aan de prachtige jaren tachtig. Met een glansrol voor “oh baby”, of hoe een ballad anno 2017 moet klinken.

8. Four Tet – 2017

Als je hebt over hoe muziek anno 2017 mag klinken en dan al zeker elektronische muziek, dan is dit nummer de belichaming ervan. Wat een cool sound, quasi less is more maar toch zo lekker vol. De Oosterse klanken nemen deze track mee naar hogere sferen. (Ook “Lush” behoort zeker tot mijn soundtrack van 2017)

9. Dijf Sanders – Java

Nu we toch bij een Oosterse vibe zijn aanbeland, kunnen we er beter even blijven want multi-instrumentalist Dijf Sanders bracht op indrukwekkende wijze eerbetoon aan het Indonesische eiland, waar hij zich twee weken lang liet onderdompelen in diens muzikale rijkdom.

10. Kurt Vile & Courtney Barnett – Lotta Sea Lice

Meestal ben ik niet zo aan solo-artiesten die samen een plaatje maken, maar hier klopt alles gewoon. Deze twee maken elkaar zelfs beter.

11. Sunflower – Heroin

Toen we deze jongens tijdens de voorronde van Westtalent aan het werk zagen zei een ietwat kritische vriend “das precies nog zo slecht niet he” tijdens het eerste nummer. Na de set bleek duidelijk dat hij hiermee voor het understatement van het jaar getekend had. Toen iets later hun debuutsingle “Heroin” uitkwam, werd helemaal duidelijk dat er iets moois ontsproten was uit het Brugse Minnewater.

SLOT:

Voor 2018 kijk ik alvast reikhalzend uit naar de debuut single van VITO. Deze jong gast weet verdomd goed hoe je een song smeedt. Toen ik ‘Ever since i got to this town’ voor het eerst hoorde was ik meteen omvergeblazen. Enorm benieuwd hoe dit op plaat zal klinken.

Bjorn Nuyens (Ampersand)

Willekeurige volgorde:

Protomartyr – Relatives in Descent
Grandaddy – Last Place
Ho99o9 – United States of Horror
Mount Kimbie – Love What Survives
The War On Drugs – A Deeper Understanding
Oh Sees – Orc
Millionaire – Sciencing
Kamasi Washington – Harmony of Difference
LCD Soundsystem – American Dream
Kendrick Lamar – DAMN.
STUFF. – Old Dreams New Planets

◊ ◊ ◊ In de gaten houden in 2018: Fornet, Altin Gün, Run Sofa, Josefien Deloof, Shht, Lysistrata, Sunflower.

Pieter De Sutter (Caroline)

Sampha – Process
Loyle Carner – Yesterday’s Gone
The War on Drugs – A Deeper Understanding
Grandbrothers – Open
Leif Vollebekk – Twin Solitude
Bonobo – Migration
Khalid – American Teen
Gabriel Garzón-Montano – Jardín
Vince Staples – Big Fish Theory
FKJ – French Kiwi Juice
Tom Misch – 5 Day Mischon (EP)

Bram Moony (WasteMyRecords, Rumoer!, Melkrock, Bath Foam Throne music promotion)

Loney Dear – “Sum” – Glorieus, The Beach Boys in indie outfit
Lcd Soundsystem – “Oh Baby” – De zachtmoedige gelaagde modus van James Murphy
Charlotte Gainsbourg – “Ring-a-Ring O’Roses” – Retrofuturitische psychpop met een onmiskenbare Gainsbourg-stempel. Vakkundig op band gezet door SebastiAn (producer van het Ed Banger label)
Jonathan Wilson – “Over The Midnight” op de valreep van 2017 nog de vooruitgeschoven single van het nieuwe album van Jonathan Wilson – episch & uitgesponnen. Niet langer een Laurel Canyon americana geluid. Wel de invloed van The War On Drugs.
The War On Drugs – “Thinking Of A Place” & “Strangest Thing” – Dreampop grand cru
Cigarettes After Sex – Exquise consistente droompopplaat
Ti.Po.ta – “Moonlight Avenue” – gloedvolle melancholie van Manu Chao en de Griekse actrice Klelia Renesi
5 Billions in Diamonds – “Gravity Rules” – dynamische song van nieuwe (super)band van Butch Vig
Kevin Morby – “Come To Me Now” – Ingehouden grootstadsspleen
Peter Broderick – “A Ride On The Bosphorus” – uitgebreid chillen. Op twee in dezelfde categorie: Four Tet – “Two Thousand And Seventeen”
Die Anarchistische Abendunterhaltung – “Red” – Trip!
Arcade Fire – “Everything Now” , dé popsong van het jaar
Post Malone – “Rockstar”: R&B track van het jaar. “Pretty Infinity” van Oscar And The Wolf op 2.
Slowdive – dé comebackplaat van het jaar, “Slomo” (meeslepend dromerig) & “Star Roving” (wervelend meesterschap). Op twee qua geslaagde comeback: The Dream Syndicate – “Glide – overtuigende ninetiesvibe, sprekende gitaren
Roger Waters – “The Last Refugee”. De beste Pink Floyd-sound sinds “Animals”. Meesterlijke productie van sound wizard Nigel Godrich (zie ook: Radiohead)
Noel Gallagher’s High Flying Birds – “It’s A Beautiful World” – trippende groove
Real Estate – “Darling” – sprankelend & catchy. Tevens top qua indiepop: “Boy Boy” (Tin Fingers), “Sheria” (Mahler), “What Once Was” (Her’s), “Another Weekend” (Ariel Pink)
Pieter-Jan Van Campenhout – “Tragic Magic Man – het verzameld werk van een getroebleerde ziel postuum uitgebracht op een dubbel-LP

Christoph Elskens (Noisesome mgmt/recordings)

RANDOM ORDER

Slowdive – Slowdive
Bonobo – Migration
Mount Kimbie – Love What Survives
Sparkmarker – Products & Accessories (finally on vinyl for the first time!)
LCD Soundsystem – American Dream
Ariel Pink – Dedicated To Bobby Jameson
Drahla – Third Article (ep)
Idles – Brutalism
Thurston Moore – Rock ‘n Roll Consciousness
Cigarettes After Sex – Cigarettes After Sex
King Gizzard And The Lizard Wizard – Flying Microtonal Banana

David Zegers (SKYTIGER)

1. Ryan Adams – Prisoner
2. The War On Drugs – A Deeper Understanding
3. Afghan Whigs – In Spades
4. Father John Misty – Pure Comedy
5. Warhaus – Warhaus
6. St. Grandson – Wildfire
7. The National – Sleep Well Beast
8. Amenra – Mass IV
9. Conor Oberst – Salutations
10. Asgeir – Afterglow
11. Perfume Genius – No Shape