LiveRecensies

London Grammar @ Lotto Arena: Een breekbaar sneeuwvlokje

De elfde december van 2017 zal herinnerd worden als de dag waarop sneeuw het land platlegde. Toch deinsde London Grammar er niet voor terug om de Lotto Arena te laten vollopen. Gewaagd, want toen de groep enkele uren voor het concert op sociale media liet weten dat het concert gewoon doorging, kwam er nogal wat kritiek op. Als we dat allemaal zo lazen, leek het alsof niemand in de Lotto Arena zou geraken. Niets bleek minder waar, de zaal was heel goed gevuld en de afwezigen hadden ongelijk. Wij gingen door beer en wind naar de zaal en kwamen terug met een sneeuwverhaal die voor altijd aan dit concert gebonden zal blijven.

Er was wel paniek dat niet iedereen op tijd zou opdagen, want zo begon Lo Moon al een halfuur later dan voorzien aan hun zet. Slimme zet want zo stonden ze al voor een redelijk gevulde zaal te spelen. De band, die voorlopig nog maar drie ijzersterke singles uitbracht, mocht bewijzen hoe ze een zaal als de Lotto Arena konden boeien. De conclusie van ons: binnen een paar jaar vullen ze die zelf. Ze hebben de epische nummers, de aanstekelijke melodie en vooral een heel matuur voorkomen. Topband die wij al van in het begin volgen en ook deze keer niet teleurstelde.

Het afgelopen weekend zegde London Grammar nog twee shows af vanwege de tonsillitis van frontvrouw Hannah Reid. Hierdoor mocht ze haar stem niet forceren omdat ze anders wel eens haar stem zou kunnen verliezen. Het was bang afwachten, en als de sneeuw dan ook nog eens chaos veroorzaakte, dachten ook wij dat de show ging worden afgelast. Uiteindelijk ging alles door zoals gepland, en dat was maar goed ook, London Grammar staat er nu meer dan ooit tevoren. De band kwam net geen jaar geleden terug boven water en loste in tussentijd met Truth Is a Beautiful Thing ook een nieuw album. Deze zomer zagen we ze nog op Pukkelpop, en nu kwamen ze dat ons voorstellen in een zaal.

London Grammar draait ook vooral rond de stem van Hannah Reid, het is dan ook belangrijk dat deze loepzuiver klinkt. Wanneer de groep met “Who Am I” begint, horen we al dat het deze avond wel snor zou zitten met die stem. Het begint allemaal zeer mysterieus met de typische desolate gitaren en zachte synths om bijgevolg te worden omver geblazen door de klok van Reid. Zo bouwen al hun nummers langzaam en zacht op naar een climax die meestal bombastisch en explosief is. Kijk maar naar “Flickers“, een nummer dat op het eerste gehoor maar traag is, maar door er “Help Me Lose My Mind” aan te breien, krijgen we een knallende outro die nu nog steeds nazindert.

Speciaal bij dat nummer is de Afrikaanse trommel die het geheel een zeer exotisch sfeertje geeft. Als multi-instrumentalist Dot Major zich vervolgens achter de drums plaatst, volgt er een heel uitbundig sfeertje. Hoedje af trouwens voor Major. Hij bespeelt de keyboards, verschillende slaginstrumenten en zingt ook nog af en toe eens mee. Daar kan Dan Rothman, die enkel de gitaar speelt, nog wat van leren. Het drietal is wel perfect op elkaar ingespeeld en ze zijn ook zeer dankbaar dat we er allemaal zijn geraakt. Dat toont dat ze respect hebben voor hun publiek en ook echt bezig zijn met wat er gebeurt buiten in de wereld.

De visuals tijdens de show zijn simpel, maar goed. Zo staat er voor en achter de band een lange streep met lampjes die er soms samen met wat rook voor zorgt dat er een soort gordijn van licht ontstaat. Daarnaast staat er achteraan het podium ook een gigantisch scherm die niet echt een verhaal vertelt, maar wel de mysterieuze sfeer in de muziek van London Grammar versterkt. Zo krijgen we onder meer een stad in het donker te zien en het poollicht. Allemaal niet tastbaar en bijgevolg heel goed bij de interactie met de muziek. Deze is ook niet tastbaar en soms zelfs buitenaards.

Dat is niet enkel te wijten aan de dramatische piano die er soms in komt, maar ook aan de buitenaardse stem van Hannah Reid. Bij “Wasting My Young Years” horen we hoe goed ze kan zingen, maar het is toch vooral “Rooting For You” dat indruk nalaat. Voordien waarschuwt ze ons dat ze misschien de hoogste noot in het nummer niet zal halen, maar niets is minder waar. Ze speelt enkele minuten a capella en krijgt een volledige Lotto Arena muisstil. Iedereen staat met een open mond te kijken naar het schouwspel dat Reid hier tentoonspreidt enkel met haar stem. Om kippenvel van te krijgen, zo’n straffe vocalen!

Naast al dat zingen, is er af en toe ook plaats om het publiek te betrekken bij de show. Af en toe wordt er eens meegeklapt, maar toch is het vooral luisteren en mee dromen. Bij “Strong” is het even aan het publiek om mee te zingen, een leuke afwisseling omdat het anders misschien net iets te eentonig zou worden. Dit weet de band ook en na iets meer dan een uur verlaten ze het podium al. Slim gezien, want langer zou tot verveling leiden. Nu weten ze een sterke, geen al te lange set af te leveren boordevol songs die blijven nazinderen.

Afsluiter van de volledige set, “Metal & Dust”, is wat ons betreft het ideale eind. Een zacht begin dat langzaam ontbolstert en uiteindelijk heel dansbaar blijkt te zijn. Voor één keer kan je wat bewegen op de muziek en zo verlaat iedereen met een fijn gevoel de zaal. Tegen het einde van de show was iedereen de ellende van de sneeuw vergeten en zagen ze enkel nog een zijdezacht sneeuwvlokje op het podium staan. London Grammar weet indruk te maken met een straffe stem en zeer zachte muziek, iets wat tegenwoordig niet vanzelfsprekend is. De show verveelde nooit en dankzij sterke visuals en een goeie set gaf iedereen op het eind de band terecht een staande ovatie.

Setlist:
Who Am I
Flickers / Help Me Lose My Mind
Nightcall (Kavinsky cover)
Wasting My Young Years
Hell To The Liars
Truth Is A Beautiful Thing
Hey Now
Sights
Rooting For You
Strong
Big Picture

Oh Woman Oh Man
Metal & Dust

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

IDLES @ Lotto Arena: Een kolkende massa energie

Het gaat snel voor IDLES. Zeer snel! De laatste zaalshows in België tonen deze stijgende curve perfect aan; Trix in 2019, Ancienne…
InstagramLiveRecensies

Nothing But Thieves @ Lotto Arena: Niets dan dansbare rock

De kans dat je de Britse band Nothing But Thieves al eens live hebt gezien of in de verte op een festival…
InstagramLiveRecensies

Architects @ Lotto Arena: Overvloed aan toegankelijkheid

Architects in de Lotto Arena, dat is al even geleden. In 2019 was de Antwerpse poptempel voor het laatst het decor van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.