Gisteren stond de 18-jarige Petit Biscuit in een uitverkochte AB en hij stelde daar zijn nieuwe plaat “Presence” voor. We kregen een uur en een half lang het ene dansnummer na het andere. Het was moeilijk om niet te bewegen omdat heel de zaal synchroon aan het dansen was.
Openen mocht DC Salas. De Brusselaar bleek de perfecte opwarmer voor Petit Biscuit. Hij is geen lineaire dj en bleef doorheen de set het publiek dan ook verrassen. Het was dan ook opmerkelijk dat het voorprogramma een oorverdovend applaus kreeg op het einde van zijn set.
Aan iedereen die Petit Biscuit zag op Pukkelpop deze zomer kunnen we enkel maar zeggen dat deze set nog beter was. Beginnen deed hij met “Creations Come Alive” tevens ook het eerste nummer op zijn nieuwe plaat. Een intro die doet terugdenken aan die van Stranger Things, maar een nummer dat er wel direct boenk op was. Het kleine koekje kreeg direct heel de zaal mee. Niet veel later draaide hij zijn remix van “Stay” wat zorgde voor een meezingmomentje in de hele zaal.
Tussen de nummers door werd er niet veel aan smalltalk gedaan. Hij vroeg het publiek enkel of ze nog ‘chaud’ waren en hij bedankten ze na elke oorverdovend applaus. Petit Biscuit had het publiek in zijn hand. Hij moest zijn armen nog maar in de lucht steken of het publiek deed mee. Wou hij lichtjes, hij kreeg ze. Petit Biscuit was niet enkel dirigent van de muziek maar ook van het publiek. Dat werd nog duidelijker wanneer hij, redelijk snel in de set, “Sunset Lover” speelde. Opnieuw een meezingmoment voor het publiek, maar dan in plaats van de tekst mee te zingen, zongen ze de melodie mee.
De nummers van de nieuwe plaat lijken allemaal wel een beetje op elkaar, maar hij bleef ons verrassen met atypische drops en hier en daar een iets harder nummer. Zo’n nummer dat de bas je hartslag een tel doet missen. Het optreden van Petit Biscuit was een totaalpakket met lichtshow en visuals om u tegen te zeggen. Er is een nieuwe koning van visuals opgestaan, sorry Flume.
Dat Petit Biscuit een multi-instrumentalist is, bewees hij ook gisterenavond. Van drum naar gitaar naar het zelf inzingen van het nummer “Forever Being”. Daar liet hij heel de zaal smelten. En de zaal kreeg er niet genoeg van. Er is nog nooit zo hard geroepen, gefloten, geklapt of met de voeten op de grond gestampt voor een bisnummer. De zaal wou meer en ze kregen meer. Petit Biscuit eindigde zijn set heel toepasselijk met het nummer “The End” maar zelfs hierna wou het publiek meer, maar deze keer kwam hij niet terug.
Petit Biscuit heeft gisterenavond bewezen dat we nog veel van hem gaan horen. Hij moet enkel nog werken aan zijn bindteksten en zich nog iets meer op zijn gemak beginnen voelen op het podium. Maar zijn eerste album werd met heel veel liefde onthaald.
Voor zijn volgende passage in België gaat dat kleine koekje een grotere zaal nodig hebben.
