LiveRecensies

BRNS @ NEST: ‘Sugar rushen op maniakale ritmes’

LiveRecensies

BRNS @ NEST: ‘Sugar rushen op maniakale ritmes’

Gent is cool en ook BRNS weet het. Vorige week lieten ze in hun hometown Brussel de Beursschouwburg al vollopen voor de albumrelease show van hun nieuwste plaat Sugar High. Gisterenavond deden ze zo’n honderd man afzakken naar het Gentse NEST, een hybride tussen de parochiezaal van een gemiddeld boerendorp en de doorsnee vale turnzaal van een katholieke school. Als muziekvenue heeft het amper bestaansrecht en het is dan ook bijna schrijnend hoe een klassevol BRNS, met glooiende melodieën en in-de-brains-hakkende ritmes, de zaal van seconde één moeiteloos overstijgt.

BRNS, nog even op schok ter promotie van hun nieuwe plaat, neemt voor enkele shows het Duitse White Wine als support act mee op sleeptouw. Het trio rond Joe Haege, bekend van 31 Knots en als tourmuzikant van de Amerikaanse indieband The Dodos, probeert tevergeefs de warmte en sfeer erin te krijgen. Het podium is voor de acteur in Haege te klein en hij gaat meermaals op ontdekking tussen zijn dertig koppig publiek. Hij trakteert ons op zijn beste danspasjes en laat zich ter finale Shakespeare-gewijs op de grond neervallen. Allemaal heel tof, maar muzikaal kan het ons weinig bekoren. White Wine heeft dezelfde kracht en ritmiek als BRNS maar mist te vaak melodie. De jongens van BRNS zijn wel fan. Vorige maand nodigde Timothée Philippe, drummer en zanger bij BRNS, White Wine al uit op Trone, een reeks concerten doe hij co-organiseert. Ook vanavond staat hij headbangend op de eerste rij. Het is een eenzaam bestaan.

BRNS opent met de vernufte melodica intro van “My Head Is Into You”, een single van het in 2014 uitgebrachte Patine. Meteen daarna volgt “Pious Platitudes”, één van de paradepaartjes van het nieuwe album Sugar High waar we vorige maand onder de zwoele zon nog met BRNS over praatten. De energetische en opzwepende ritmes van Sugar High bonzen door het lichaam en ontketenen een gevoel van sugar rush. Geen kortstondig gevoel ten gevolge van een gulzige overdosis suiker – we zijn tenslotte geen veertien jarige Amerikaanse fat kids – maar een aangename tinteling die hardnekkig aanhoud tot de laatste noot.

Vervolgens recycleert de vierkoppige band uit Brussel (het nieuwe lid, Lucie, is Parisienne) “Deathbed” van het album Wounded uit 2013. Ook “Encounter”, een tweede single van Sugar High vindt zijn weg door de pop-up boxen van NEST. Nadat ook de briljante gitaarlijn van “The Rumor” door BRNS vakkundig wordt afgewerkt, is er geen twijfel meer over mogelijk: BRNS is een klassebak en levert ook met de nieuwste plaat een epische collectie songs af. Alleen de geluid en lichtsetting waarin het fantastische BRNS moet fungeren is gênant en voor een grote naam als BRNS, bijna onwaardig.

Van de plaat Wounded verwachtten we ons aan “Here Dead He Lies” of “Our Lights’, twee ritmische hoogstandjes die we niet te horen kregen. We worden dan ook aangenaam verrast wanneer de herkenbare intro op “The Story of Bible” wordt ingezet. BRNS overtuigt helemaal wanneer het nummer losbarst en overvloeit in een zee van melodie, zang en ritmiek. Jezus kan er een punt aan zuigen. Voor de bisronde krijgen we van de nieuwe plaat “Forest” te horen. Ook het niet zo toegankelijke “Hurts”, van de Holidays EP die de band toepasselijk net voor de zomer uitbracht, krijgen we nog net voor de toegiften.

BRNS merkt dat NEST niet echt voorziet in een backstage en verstopt zich maar even in de toiletten achter het podium. Onder aanmoediging van het publiek komen ze bescheiden het podium weer op. Het gebanter van Tim is ronduit guitig. Gissend naar de Nederlandse vertalingen kijkt hij naar Diego die te gefocust lijkt om er on-spot op te antwoorden. “Wij komen uit Brussel en spreken Frans”, besluit Tim voor Diego de inzet geeft voor het mooie “The Way Up”. De zaal lacht. Het tweede bisnummer is, zoals voorspeld het explosieve “Mexico”, die voor de Brusselse heren in 2013 de doorbraak bij het (iets) grotere publiek inleidde. BRNS blijft ook in “Mexico” overeind, ondanks de povere geluidskwaliteit en het gebrek aan clubsfeer, en toont aan dat ze al lang de krochtzalen van het Belgische muzieklandschap overstegen hebben. In een AB Club of Depot zouden ze waarschijnlijk nog adembenemender geklonken hebben. Als je het ons vraagt is dat ook waar ze thuishoren.

 

 

 

 

 

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Gratis zomerfestival Vama Veche maakt volledige line-up bekend

Het zesdaagse zomerfestival Vama Veche in het Brugse Astridpark is elk jaar een geslaagde mix van muziek, theater, animatie en lekker eten….
Nieuwe singles

De vreemdste en meest verrassende acts op Les Nuits Botanique 2018

InterviewsUitgelicht

Interview BRNS: "Als er niets kan misgaan, kan er ook niets goeds gebeuren"

Het lichte gewicht van onze portefeuille in het achterhoofd houdend, scannen we de lijst van speciale bieren naar de goedkoopste prijs. Als…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.