LiveRecensies

Sylvan Esso @ Trix: Epileptische beats

LiveRecensies

Sylvan Esso @ Trix: Epileptische beats

Het Amerikaanse electro-duo Sylvan Esso keerde na drie jaar terug naar Antwerpen om hun tweede album voor te stellen. Ze bombardeerden de uitverkochte bar van Trix even tot een echte club en konden iedereen aan het dansen zetten.

De avond werd geopend door Trails. Een zangeres uit Canada die de winter meenam naar Trix. Ze speelde zachte liedjes op een elektrische gitaar en opende de set met een cover van Björks “All is full of love”. Desondanks de soms overdreven echo op haar stem en gitaar, kon ze haar rustige deuntjes mooi brengen. Jammer dat haar muziek in zo’n schril contrast stond met wat nog komen zou.

Waar het voorprogramma pure rust uitstraalde, knalde Sylvan Esso meteen felle beats en stevige lichten in ons gezicht. Het duo uit North Carolina speelde enkele dagen geleden nog op het Pitchfork Music Festival in Parijs en moest toegeven dat het een tijdje geleden was dat het publiek nog zo dichtbij stond. Toch maakte de grootte van de zaal geen verschil. Dansen doet het publiek toch en zeker wanneer je de bassen zo doet knallen. Opener “Could I Be” is daar al meteen het bewijs van. Nick Sanborn draait aan honderden knopjes tegelijk en Amelia Randall staat naast hem al zingend te dansen. Tussendoor zet hij verschillende effecten op een opgenomen track en prutst hij aan de stem van Amelia. Een soort geluiden-tovenaar.

De muziek van Sylvan Esso mag dan op plaat rustgevende achtergrond-electro zijn, live staan ze garant voor een clubvibe. In “Kick Jump Twist” worden ontzettend veel bieps en bops door elkaar gegooid en “Signal” is dan weer door één eenvoudige beat even aanstekelijk. Wanneer de eerste bekende single “Die Young” wordt gespeeld, zingen er ook heel wat mensen mee. Maar niet alle songs blazen meteen omver. Sommige zijn ook live rustige pareltjes. “Coffee”, dat allesbehalve over espresso gaat, geeft het publiek wat tijd om op adem te komen. De zoete song krijgt een extra suikerklontje wanneer Nick even zijn knopjes loslaat om mee te zingen met Amelia. Die op het einde haar zachte stem even uitrekt om te roepen in de microfoon.

Amelia geeft toe dat ze af en toe een boertje laat tijdens het zingen, niet met opzet. Op de intro van “Wolf” huilt ze even en we krijgen de indruk dat dit duo best wel hilarisch is. De brug van “Wolf” was misschien net iets te lang, waardoor het nog al snel de temperatuur deed dalen. Gelukkig kon “Glow” de zaal uit dat dipje trekken. Het podium en bij uitbreiding de kleine bar werden ook letterlijk in een gloed van licht gezet. Niet bevorderlijk voor de verlegen dansers die net uit hun schulp waren gekropen.

https://www.instagram.com/p/BbFu3tUFpS7/?tagged=sylvanesso

Wanneer de zaal terug in het donker is gehuld, maakt Nick een foutje bij de intro van “Uncatena”. Eén druk op een fout knopje en een schrille toon weerklinkt over de zachte intro. We steken het op z’n slaaptekort. ‘Als deze show erop zit, ga ik een week lang slapen.’ De man ziet er enorm moe uit. Maar dat geldt in geen geval voor Randall die maar blijft doordansen. “Hey Mami”, de debuutsingle zet de finale in. De stem van Randall wordt vervijfvoudigd en de spots achteraan het podium geven de zaal alle kleuren van de regenboog.

Wie nog niet aan het dansen is, kan zich op “H.S.K.T.” volledig uitleven. De afkorting wordt in het refrein duidelijk wanneer Ameilia naar haar ‘Head, shoulders, knees and toes’ wijst. Hierop dansen kan elke kleuter en na die eenvoudige opwarming, gaat het dak er volledig af met “Radio”, een fuck you naar de verplichte publiciteit die bands moeten doen. “Slave To Radio” wordt luidkeels meegeroepen en Randall schreeuwt het uit zonder te kunnen blijven stilstaan. Wanneer ze terugkeren voor een bisronde, roept een groepje fans ‘Everything again! Everything again!’ daar hebben ze noch de tijd, noch de energie voor. Twee songs kunnen er vanaf: het intieme “Rewind” en het welbekende “Play It Right” waarop bassen en felle lichten voor een laatste keer onze ogen en oren verblinden.

Het was al drie jaar geleden dat Sylvan Esso langs Trix passeerden. Gisteren lieten ze die nog eens stevig daveren met hun electro-pop. Elke laatste druppel diesel die de band overhad, werd volledig weggetankt. En dat wierp zijn vruchten af in de vorm van een dansende Trix.

Setlist:

Could I Be
Sound
Kick Jump Twist
Dress
Signal
Die Young
Song
Coffee
WOLF
Just Dancing
The Glow
Uncatena
Hey mami
H.S.K.T.
Radio

Bis:
Rewind
Playing it right

Related posts
InstagramLiveRecensies

Bill Ryder-Jones @ Trix (Club): Meeslepende nonchalance

Met Iechyd Da kwam Bill Ryder-Jones dit jaar terug op het toneel met een hoopvolle plaat waarin hij melancholie verpakte in een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Desertfest maakt eerste namen bekend met o.a. Fu Manchu en Russian Circles

Naast de regen die vandaag met bakken uit de lucht komt, vallen ook de festivalaankondigingen in grote getalen. Zo ook in Antwerpen,…
LiveRecensies

Filter @ Trix: Scherp geschut

Het zijn boeiende tijden voor de Nine Inch Nails-fans. De klassieker The Downward Spiral mocht dertig kaarsjes uitblazen, en Trent Reznor blijft…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.