Met haar nieuw (en steengoed) album Masseduction onder de arm kwam St. Vincent met de nodige moed en zelfzekerheid naar Brussel. De verkleinde versie van de AB liep aardig vol en in die intiemere setting kwamen de persoonlijkere nummers van haar nieuwe plaat wel tot hun recht. Het publiek had gerekend op een rockshow van de begenadigde gitariste, maar kregen iets tussen een art performance en een poprockshow. Schommelend tussen kunst en kitsch wist St. Vincent het publiek toch in te pakken in plastiek en voldaan terug naar huis te sturen. Dat de avond helemaal rond Annie Clark aka St. Vincent zou draaien, stond niet zozeer in de sterren maar wel in het programmaboekje geschreven. Geen voorprogramma in de AB maar wel een vertoning van The Birthday Party, een kortfilm geregisseerd door Annie Clark zelve die deel uit maakte van XX, een compilatie van horror kortverhalen geschreven en gemaakt door enkel vrouwen. Haar cinematografische stijl laat zich omschrijven als een geflipte en in plastiek gewikkelde Wes Anderson en laat dat nu net ook de adjectieven zijn waarmee we haar muziek vaak beschrijven. Hoewel het wat vreemd aanvoelde om in de Ab naar een film te kijken, was de toon wel meteen gezet met het verhaal over een moeder die haar man dood vindt net op de dag van hun zoon’s verjaardagsfeestje. Maar als je het ons eerlijk vraagt, geef ons dan toch maar muziek!
De avond bestond uit twee delen, die qua geluid en podium set-up zo van elkaar verschilden dat je ze gerust twee verschillende sets kan noemen. In de eerste set plukte St. Vincent zowat alle singles uit haar vorige albums en creëerde zo een best of van haar carrière. Het tweede deel wijdde ze dan weer helemaal aan Masseduction, haar nieuwste plaat die ze ook integraal speelde. Voor wie nog niet bekend was met haar werk, was dit dus de uitgelezen kans om je te laten onderdompelen in de wondere wereld van Annie Clark. Beginnen deed ze heel timide en alleen in de hoek van het podium. Het dikke rode gordijn ging net ver genoeg open om Annie van om het hoekje te laten verschijnen. Opener “Marry Me” bracht ze nog helemaal alleen (met hulp van piano en strijkers op een backing track) en zo klampte Clark zich haast angstvallig vast aan haar micro. Ook al stond ze op het podium in een weinig verhullende outfit (denk Jessica Rabbit), toch konden we in haar mimiek enige angst en onzekerheid aflezen. Al snel kreeg ze een van haar signaturegitaren omgegord van een roadie die met zijn zwarte kleren en bivakmuts nog meer op een inbreker of IS strijder leek en meteen zagen we meer lef en zelfvertrouwen. De absurditeitsmeter ging even later nog verder de hoogte in toen het doek een leeg podium onthulde en we ons in de black lodge van Twin Peaks waanden. Na ieder liedje verplaatste Clark haar statief en ziet zo alle hoeken van het podium. Ondertussen konden we genieten van het liefelijke “Now, Now”, de heerlijke scheurende gitaar in “The Strangers” en werd “Cruel” met een electrosausje geserveerd. De setlist omspande bijna een decennia aan nummers en klonk opvallend coherent.
Het stotterende “Cheerleader” injecteerde halverwege opnieuw wat stevige gitaren in de set en waren een voorbode voor waarmee ze de eerste set zou afsluiten. grootste nadeel was wel dat de backing track haar niet veel ruimte voor improvisatie gaf. Kwam Annie net onder stoom tijdens haar solo in “Cruel” dan moest ze die noodgedwongen afbreken omdat de backingtrack stopte. De voordelen van tape wegen dus niet op tegen de nadelen, zeker bij een artieste die al vaak eens buiten de lijntjes van de poprock durft te kleuren is het jammer dat ze zich live in zo’n strak keurslijf laat hijsen. Wat het einde van de eerste set vooral bewees, was dat St. Vincent met “Digital Witnesses”, “Rattlesnake” en “Birth in Reverse” al een heel arsenaal aan indierock hits te pakken heeft. Wie St. Vincents nieuwste plaat al eens heeft beluisterd (of zoals wij op repeat heeft staan), had al snel doordat deel twee een integrale uitvoering van Masseduction zou worden. Het smachtende “Hang On Me” klonk nog intenser dan op plaat en “Pills” kreeg al meteen de zaal mee. Toch wel indrukwekkend dat ze met haar nieuwe plaat het publiek moeiteloos mee krijgt. Amper een week oud en “Sugarboy” of het titelnummer kunnen zich al meten met haar beste singles. Je album integraal spelen is natuurlijk een riskante gok, al pakte die voor St. Vincent goed uit. Het helpt natuurlijk wel dat haar nieuwste plaat zo ongeveer haar beste tot nu toe is.
Echt spannend was het tweede deel van de set niet, als je het album al had beluisterd, kon je perfect weten wat er te wachten stond. En wie benieuwd was hoe ze al die rijke arrangementen uit haar plaat live zou overbrengen, was het antwoord simpel: een backingtrack. Misschien waren die net te moeilijk om echt live te brengen en koos St. Vincent dan maar voor ‘style over substance’. Een keuze die op het eerste zicht makkelijk lijkt, al zouden we Annie Clark nooit willen beschuldigen van gemakzucht. Ondanks die domper wisten haar nummers toch te overtuigen. Het bijtende “Los Ageless”, de emotionele ballade “New York” en de verrassend meeslepende afsluiters “Slow Disco” en “Smoking Section” maakten zelfs in de vreemde context van haar concert indruk. Misschien is haar eigenwijze stijl wel het obstakel naar groter succes. Dat ze geweldige rocknummers kan schrijven, staat als een paal boven water, maar misschien werken die maniertjes en kleurrijke outfits wel net tegen haar. De verijdelde karaoke die St. Vincent bracht in de AB zal wellicht weinig nieuwe zieltjes gewonnen hebben, al kon ze er ook haar trouwe fans niet helemaal mee tevreden stellen. St. Vincent is een exuberante en excentrieke artieste en dan staat een minimale show net haaks op de verwachtingen van het publiek. Dat ze er nog mee weg kwam, lag vooral aan haar sterke nummers waarvoor je hoe dan ook graag voor naar een concertzaal afzakt Setlist: Marry Me Now, Now The Strangers Actor Out of Work Cruel Cheerleader Strange Mercy Digital Witness Rattlesnake Birth in Reverse Hang on Me Pills Masseduction Sugarboy Los Ageless Happy Birthday, Johnny Savior New York Fear the Future Young Lover Dancing With a Ghost Slow Disco Smoking Section
