De Amerikaanse muzikale duizendpoot is na zijn Grammy winnend album Morning Phase terug met een nieuw project. Colors zou zijn meest toegankelijke en zijn meest dansbare plaat moeten zijn. Zoals we ondertussen wel al gewoon zijn bij Beck vindt hij zichzelf terug helemaal opnieuw uit. De rustige atmosferen en akoestische gitaren van Morning Phase zijn nergens meer te bespeuren. In de plaats krijgen we een album dat overladen is met synthesizers, kleurrijke gitaren en een retro drumgeluid.
De eerste single kregen we twee jaar geleden al: “Dreams”. Dat nummer is nu heropgenomen en zit comfortabel ergens in het midden van het album. Zoals het merendeel van Colors is dit een nogal levendig, opzwepend nummer en heel straight forward. Ook opener “Colors” is er zo een. Het is groovy, leuk en heel erg dansbaar, maar meer dan dat is er jammer genoeg niet aan.
Vervolgens komen we bij “Seventh Heaven”. De zachte gitaar onder de stuwende drum zorgen voor een mooie zoete sonische laag. Hoewel het nummer “Seventh Heaven” heet, voelt het echter niet aan als de zevende hemel. De sound is heel modern en hedendaags, maar er is heel weinig gewaagd aan de compositie. Dit probleem zet zich jammer genoeg verder voor bijna de volledige plaat. Het is een heel easy-going album en juist hierdoor gaat alles snel nogal monotoon aanvoelen. De hooks zijn funky en groovy, maar daar stopt het dan ook vaak.
Er zijn gelukkig wel enkele lichtpuntjes, bijvoorbeeld “I’m So Free”. De introriff op de gitaar, hoewel niet van dezelfde intensiteit, doet wat denken aan iets van In Utero van Nirvana. De luide riff in het refrein laat het nummer helemaal openbarsten. Naast de luide gitaren van “I’m So Free”, die teruggrijpen naar de sound van een jongere Beck, zijn er ditmaal ook duidelijke hiphop invloeden. Zo rapt Beck bijvoorbeeld voor het refrein van “I’m So Free” en klinken de lage drumbeats op “Wow” als “Drop It Like It’s Hot” van Snoop Dogg en Pharell Williams.
Colors eindigt jammer genoeg niet sterk. “Fix Me” is één van de minst interessante tracks van Beck’s nieuwe. Opeens moet er plaats worden gemaakt voor een midtempo ballad die helemaal niet past in de context van dit album, al zeker niet op het einde. De drums voelen bovendien nogal ongemakkelijk aan in de tragere mix. “Fix Me” kon misschien beter dienen als een soort adempauze in het midden van de plaat.
Om even samen te vatten: Colors is toegankelijk, dansbaar en modern. Het klinkt als een goed recept voor een album, maar het gaat heel snel vervelen. Na een paar nummers beginnen de drums heel monotoon te klinken en wordt het allemaal wat te voorspelbaar. “I’m So Free”, “Dreams” en “Dear Life” zijn wellicht de beste nummers van het album, maar ze dienen beter als singles dan delen van een album. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het geen goede plaat is. Het is gewoon iets te middle-of-the-road en radio friendly voor Beck. Colors klinkt jammer genoeg meer als een collectie singles dan als een afgewerkt geheel. Met Beck weet je echter nooit, dus nu is het hopen dat zijn dertiende album een andere richting afslaat.
