Interviews

Interview Siv Jakobsen: “In Noorwegen is er doorgaans een grote appreciatie voor kunst”

Interviews

Interview Siv Jakobsen: “In Noorwegen is er doorgaans een grote appreciatie voor kunst”

Eind augustus verscheen The Nordic Mellow, het debuutalbum van Noorse porseleinen vaas, Siv Jakobsen. Een album vol betoverende, intieme nummers met vlijmscherpe randjes. Randjes waar je je ziel rap aan snijdt. Volgens de singer-songwriter beluister je haar muziek het best tijdens het zondags relaxen in de zetel of tijdens een boswandeling in de herfst. Ideaal voor de tijd van het jaar dus.

We spraken Siv in de catacomben van de Botanique, daags na een passage in Aalst, enkele uren voor haar optreden in Brussel.
Heb je tussenin veel tijd voor toeristische activiteiten? “Deze ochtend hebben hebben we wel een wandeling gemaakt in de omgeving waar we verbleven, net buiten Aalst. We wandelden tussen koeien, paarden en open velden. Het was eigenlijk best wel rustgevend.”
We kunnen ons inbeelden dat het contrast niet veel groter kan zijn, wanneer je vervolgens de hoofdstad binnenrijdt. De Botanische tuinen vormen gelukkig wel een soort van groene getaway uit de verstedelijkte drukte. Siv en haar Noors gevolg voelden zich zichtbaar op hun gemak in deze omgeving.

Het concert zou gaan plaatsvinden in de Witloof Bar; de kleine, gewelfde kelder van de Botanique.
Is dit je favoriete soort locaties om te spelen? “Ik hou van dit soort plekken. Ze zijn niet te groot, echt ideaal om een intiem optreden te geven. Ik hou er ook van om in kleine kerken te spelen”. Heb je een favoriete kerk in gedachten, waar je ooit hoopt te spelen? “Ik heb momenteel niet echt een favoriet, maar ik heb nog nooit in een kerk gespeeld waar ik het niet leuk vond om te spelen.”
Op akoestisch vlak leveren kerken nochtans geen ‘droog’ geluid af (denk maar aan het geluid van pakweg Vorst Nationaal), vind je dat niet storend? “Ik vind de nagalm eigenlijk best wel leuk. Het versterkt m’n nummers.

Mochten jullie diezelfde kerk mogen vullen met mensen naar keuze, wie zouden jullie dan op de eerste rij te laten plaatsnemen? “Je ziet meestal de gezichten van de mensen op de eerste rij, dus ik denk dat het daarom beter is om daar onbekende mensen te zien zitten. Het maakt me wat nerveus als er een bekend gezicht op de eerste rij zit.” Voel je je dan nog vaak gestresseerd voor een optreden? “Het verschilt van optreden tot optreden. Als er genoeg tijd is om alles op tijd te regelen en klaar te zetten, dan voel ik me niet gehaast of gestresseerd. Maar uiteraard, wanneer we vertraging oplopen om welke reden dan ook, dan jaag ik me daar best wel in op.”

Vandaag de dag is er een uitbarsting aan Scandinavische talent.
Had het dagelijkse leven in Noorwegen een creatieve impact op jou gedurende je kindertijd? “Zeker, Noorwegen is een creatief land om in op te groeien. Als kind was er destijds een grote focus op muziek en kunst in het onderwijs en daarbuiten. Zo hadden we tijdens de schooluren veel kunstlessen, zangles,… Na de schooluren zong ik in een koor, wat ik trouwens al deed sinds de lagere school. Ik vind dat er in Noorwegen écht een goeie focus op kunst en muziek is.”

Is het Scandinavisch onderwijssysteem een meer geschikte kweekvijver voor artistiek talent, dan elders? “Het is niet dat het Noorse onderwijssysteem van iedereen een artiest probeert te maken. Je komt daarentegen wel zeker in contact met de mogelijkheden daartoe, ikzelf toch bijvoorbeeld. Mijn school legde dan wel een klemtoon op muziek, maar in gans Noorwegen is er doorgaans een grote appreciatie voor kunst. Dat maakt het volgens mij ook mogelijk waarom velen erin geloven om een carrière in de kunstwereld te kunnen uitbouwen.”

Siv is al van kinds af aan bezig met muziek, stap-voor-stap bereikte ze verdienste na verdienste en groeide haar carrière uit tot de release van haar debuutalbum.
Hoe ben je in de business gerold? “Je werkt hard en plukt vervolgens de vruchten van je harde werk”, zei ze met trots. “Ik werd niet op een dag wakker met het plan om x of y te doen, je werkt voor iets gedurende een lange tijd en zo creëer je steeds nieuwe kansen voor jezelf.”
Na haar middelbare schooltijd vertrok ze richting Amerika om daar aan een music college te gaan studeren.
Heb je lang over die grote stap moeten nadenken? “Ik hoorde van de school, kwam tot de vaststelling dat het misschien wel iets voor mij zou kunnen zijn, ik deed mijn aanvraag en raakte binnen.”, zei ze met een grote vastberadenheid.

Vier jaar in Amerika studeren, vijf jaar in Amerika wonen, wat leer je gedurende die tijd? “Ik leerde veel dingen die misschien niet direct toepasbaar zijn in mijn muziek. Zo leerden we een hoop theorie en speelde ik in ensembles die ver af zijn van de muziek die ik zelf wou spelen. Ik leerde er wel om me comfortabel te voelen tussen andere muzikanten. We studeerden daar met vierduizend tot vijfduizend mensen die allemaal droomden van een leven als muzikant. Je moet je er nu eenmaal comfortabel bij leren voelen dat je maar een kleine vis in een grote vijver bent. Dat veel mensen nu eenmaal dezelfde dromen delen als de jouwe. Je leert er onrechtstreeks om niet competitief of jaloers te worden op de successen van anderen.”
Jakobsen zingt en spreekt accentloos Engels. In gesprek met haar merk je nagenoeg niet dat ze van Noorse afkomst is. “Ik heb talen altijd leuk gevonden op school. In m’n muziek focus ik me ook vooral op het tekstgedeelte ervan. Als je bovendien ook vijf jaar in Amerika hebt gewoond, dan wordt Engels automatisch een van je hoofdtalen.”

Dat ze veel aandacht besteedt aan het tekstgedeelte, merk je als luisteraar meteen. ‘I don’t know for who I’m longing / Is it you or your reflection in my mind? / But I know now, what I am hoping for / Building cages round my chest to leave you out / To leave you, to leave’.
Hoe zit je schrijfstrategie in elkaar? “Wanneer ik een nummer schrijf, limiteer ik me niet tot bepaalde strategieën of manieren. Ik hou er wel van om eerst aan de tekst te werken en nadien pas aan bijhorende muziek te denken. M’n prioriteit is om de dingen op de juiste manier, zoals ik het wil, te zeggen.”

De teksten op Siv Jakobsen haar debuutalbum, The Nordic Mellow, zijn in tegenstelling tot haar EP, The Lingering, een pak confronterender, openhartiger en kwetsbaarder.
Ervaar je zelf dat je zo bent gaan schrijven? “Het is niet dat ik bij het schrijven van de nummers besloten heb om me meer open te stellen dan voordien. Tussen het schrijven van de EP en het album zitten trouwens vier levensjaren. Hoe meer je schrijft, hoe meer je je ontwikkelt en je leven verandert trouwens ook een hoop in die tijd. Ik denk dat ik ook meer zelfvertrouwen heb gekweekt. Dit is volgens mij ook een gevolg van steeds vaker iets te doen. Ik denk er nu minder over na, wanneer ik iets wil zeggen. Ik vertrouw m’n intuïtie nu ook meer. Niet dat ik het voordien niet deed, maar het is nu wat meer een tweede natuur geworden.”

We schreven eerder al dat Siv gedurende haar opleiding in ensembles speelde waar de muziekstijl niet in lijn lag met het hare.
Ben je van plan ooit te experimenteren in andere genres? “Ik heb m’n muziekstijl niet bewust gekozen, het is gewoon mijn authentieke manier van schrijven en spelen. Wanneer ik daaraan zou friemelen, zou mijn muziek waarschijnlijk niet meer oprecht klinken. Ik heb geëxperimenteerd met vele genres, maar dit is nu eenmaal de manier waarop het voor mij het beste aanvoelt.”

De nummers van Jakobsen zijn lyrische pareltjes, maar ook de muzikale arrangementen zijn best van een hoog niveau.
Hoe zijn deze muzikale arrangementen tot stand gekomen? “Al de arrangementen zijn ontstaan door de continue samenwerking met mijn producer. We experimenteerden in de studio en lieten andere muzikanten ook actief mee-experimenteren. Zo zijn alle strijkersarrangementen het werk van een goeie vriend van me.”
Experimenteren met strijkers, piano,… Mocht je carte blanche krijgen, hoe je droom-set-up er dan uitzien? “Ik droom ervan om ooit met een symfonisch orkest te spelen, het is iets wat bovenaan mijn ‘bucketlist’ prijkt. Het zou zo opwindend zijn om te zien wat de inbreng van een symfonisch orkest met mijn nummers teweeg zou brengen.”

We verwezen tijdens ons gesprek naar een lijstje op haar facebookpagina, met daarin artiesten die haar inspireren. “Goh, dat hebben we een lange tijd geleden erop gezet, ik wist niet meer dat die informatie daar nog steeds op stond. Hou er maar niet te veel rekening mee.”
Twee van de namen die nochtans frequent in artikels over haar muziek opduiken, zijn die van Ane Brun en Laura Marling. Zijn het persoonlijke vrienden van je geworden? “Ik hou van beide, journalisten houden er nu eenmaal van om deze twee geweldige artiesten te vernoemen. Aangezien we alle drie vrouwen zijn die op een akoestische gitaar spelen, is het voor hen een gemakkelijke vergelijking om te maken.”, zei ze ietwat geprikkeld. “Laten we het erop houden dat ik hun muziek ken en bewonder.”

Tijdens haar concerten passeren geregeld covers de revue, waaronder een opmerkelijke uitvoering van “Toxic” (Britney Spears).
Als we het even over een andere boeg zou gooien, welke je eigen nummers zou ze graag eens door iemand anders gecoverd zien worden, en door wie? “Het zou misschien wel interessant zijn om m’n muziek op een geheel andere manier te horen. – lange stilte – Ik vind dit echt een moeilijke vraag. Ik denk dat je zelf een antwoord zal moeten verzinnen, want ik heb momenteel geen enkel idee. –haha- Het maakt me niet echt uit wie m’n muziek covert. Bekend, onbekend,… Het is geweldig om te zien dat er iemand zich zodanig verbonden voelt met je nummers, dat ze er de tijd en moeite in stoppen om het zelf te leren zingen en spelen.”

Ten slotte ging het gesprek de filosofische toer op. Bij het horen van de vraag “Wat is liefde?” antwoordde ze echter gevat. “Liefde is liefde, liefde is mooi, zolang het gezonde liefde is.” Niet meteen het antwoord dat we verwacht hadden van iemand die het in haar muziek zo uitvoerig en gedetailleerd over aantrekking, afstoting en alles tussenin, heeft.
Is het moeilijker om in de huidige tijd van social media, drukke levensstijlen, Tinder,… lief te hebben? “Liefde zit nu misschien anders in elkaar dan vroeger, maar misschien ook niet. Liefde is liefde, het gaat erom hoe je ermee omgaat.” Noorse koelte of een veilig antwoord zodat ze zich niet al te veel bloot hoefde te geven? We kunnen het enkele weken na ons gesprek nog steeds niet met zekerheid zeggen.

We vroegen finaal nog hoe ze haar carrière de komende jaren ziet evolueren. “Slowly but surely”, was het vastberaden antwoord.

Siv Jakobsen speelt op 28 oktober en 8 december opnieuw in ons land. De 28ste is ze in Hasselt te vinden en de 8ste als support voor Charlie Cunningham, brengt ze dan haar kwetsbare nummers in de Gentse Handelsbeurs. Tickets hiervoor zijn beschikbaar via deze link.

The Nordic Mellow werd uitgebracht onder het N.E.W.S records label en valt hieronder te streamen via Spotify.

145 posts

About author
Gediplomeerd cultureel ondernemer en manager als OENGER, functioneel analist als inkomstenbron.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.