Vorige week vrijdag was het zover, toen verscheen Aromanticism, het debuutalbum van niemand minder dan Moses Sumney. Dit najaar komt hij dit fantastische album dan ook nog eens voorstellen in België met twee shows. Op 3 november in Cactus Club van Brugge en op 20 november in de Botanique. Wij hadden de eer om enkele weken geleden met Moses af te spreken in Brussel en het uitgebreid over zijn plaat te hebben. 

Binnenkort komt je eerste plaat uit. Hoe voel je je daarbij?

Moses: “(lacht) Ik wil eigenlijk dat de plaat nu al uitkomt, want ik ben er echt helemaal klaar voor. De hoofdreden waarom ik wil dat de plaat zo snel mogelijk uitkomt, is omdat ik dan eindelijk weer verder kan met mijn leven. Soms ervaar ik wel stress, maar momenteel ben ik eigenlijk gewoon heel erg moe en daarom heb ik geen energie om te stressen. Laat die plaat dus maar komen!”

Het begon ongeveer twee maand geleden met de release van “Doomed”. Deze single werd meteen gekatapulteerd tot ‘Best New Track’ op Pitchfork. Had je ooit zoiets groot verwacht?

Moses: “Ja eigenlijk wel (lacht). Ik had ergens wel verwacht/gehoopt dat er heel wat positieve commentaar op dat ene nummer ging komen. Ik heb er dan ook voldoende tijd ingestoken.”

Daarbij hoorde ook een fantastische videoclip. Denk je dat videoclips belangrijk zijn de dag van vandaag?

Moses: “Ik denk eerlijk gezegd van wel. De dag van vandaag kan je muziek op zoveel verschillende manieren beluisteren, dat het dan ook gewoon slim is om uw muziek van de nodige beelden te voorzien. YouTube wordt momenteel heel vaak gebruikt als middel om nieuwe muziek te ontdekken, daarom denk ik dat videoclips echt wel heel belangrijk zijn. Op artistiek vlak helpt het natuurlijk ook om de boodschap van het nummer misschien nog beter te laten overkomen.”

Heb je het album alleen opgenomen of werkte je samen met verschillende muzikanten?

Moses: “Ik heb samengewerkt met zowel verschillende producers als met verschillende muzikanten. Ik was dus gelukkig niet helemaal alleen.”

Hoe verliep het proces in de studio?

Moses: “Hoh, het was best wel een moeilijk en lastig proces, aangezien ieder nummer op een andere manier benadert moest worden. Sommige nummers heb ik helemaal alleen geschreven en dan ook alleen opgenomen. Andere nummers heb ik geschreven met andere muzikanten en die moesten dan op een gans andere manier worden opgenomen. Maar meestal schreef ik eerst en vooral de muziek, waarna ik de bergen ging opzoeken om daar mijn teksten te schrijven.”

Waar heb je het album opgenomen?

Moses: “Wel, in de bergen van Zuid-Californië, in Los Angeles en in Montreal.”

Waarom op deze drie locaties?

Moses: “Eerst en vooral Los Angeles, omdat ik daar woonde. Eén van mijn producers leefde in Montreal en toen ben ik ook gewoon naar daar geweest om met hem samen te werken. En ik hou ervan om nummers te schrijven in de bergen omdat het daar heel erg stil en vredevol is.

Had je op voorhand een idee over hoe de plaat moest klinken?

Moses: “Neen, eigenlijk totaal niet. Ik had op voorhad echt geen idee van hoe mijn plaat moest gaan klinken en dat was net mijn grootste uitdaging. Volgens mij klinkt het album uiteindelijk ook met momenten heel verschillend en daar ben ik wel blij om.”

Hoe ga je eigenlijk om met het feit dat mensen zoals Solange en Beck openlijk toegeven dat ze grote fan zijn van jouw muziek?

Moses: “Chill (Lacht). Ik ben niet echt een persoon die daar echt veel belang hecht. Het is natuurlijk wel fijn om te weten dat zo’n grote artiesten mijn muziek kunnen appreciëren, maar daar blijft het ook bij. Het is niet dat ik hierdoor meer zelfvertrouwen krijg. Ik ben veel benieuwder naar wat de gewone mensen van mijn plaat zullen vinden eigenlijk.”

Het album bevat heel wat muzikale genres. Hoe heb je al deze genres kunnen combineren tot één samenhangend geheel?

Moses:” Wel, dat was wel echt een grote uitdaging omdat ik zoveel verschillende genres kan appreciëren. Ik moet wel eerlijk zijn, ik heb tijdens het schrijfproces geen enkele keer gedacht aan een bepaald genre, enkel aan mijn sound. Dit is eigenlijk ook de reden waarom ik met verschillende muzikanten en producers samenwerkte. Iedereen kwam uit een bepaalde muzikale wereld en dat heeft me echt wel geholpen om alles in stijl met elkaar te combineren.”

Was dit een moeilijk proces?

Moses: “Ja, heel moeilijk. Dit is ook waarom heel veel nummers netjes in elkaar overgaan zonder dat er een stilte te horen is. Soms was het contrast tussen het ene lied en het andere zo groot, dat ik deze dan gewoon wou samengooien tot één geheel en dat is toch wel aardig gelukt denk ik.”

Hoe creëer je live dan diezelfde sound?

Moses: “Ik werk heel vaak met loop pedalen. Dus ja, live zing ik dan constant nieuwe zanglijnen in, waardoor ik opeens als een gigantisch koor ga klinken en dat zorgt ervoor dat de explosies in mijn muziek live echt tot z’n recht komen.”

Waarom heb je de nummers “Lonely World” en “Plastic” heruitgebracht?

Moses: “Omdat ze voor mij echt een groot deel van het verhaal uitmaken en ik had het gevoel dat deze songs nog niet waren afgewerkt. Ik was er dus gewoon nog niet tevreden van en ik wou er absoluut het beste uithalen. Ik wou deze songs ook gewoon nog eens tot de mensen brengen want ik vind deze twee nummers echt wel goed. “Plastic” heb ik bijvoorbeeld helemaal opnieuw opgenomen met extra strijkers, wat het nummer veel imposanter maakt.”

Kan je ons vertellen wat de beste omstandigheden zijn om naar je album te luisteren?

Moses: “Oh ja, dat kan ik zeker. De plaat komt eerst en vooral volledig tot z’n recht wanneer je ’s avonds aan het rondrijden bent met de wagen. Je kunt hem natuurlijk ook beluisteren wanneer je alleen in je kamer zit en dit terwijl je op de grond gaat liggen en de muziek super luid zet. De beste manier om de plaat te beluisteren is eigenlijk gewoon wanneer je seks hebt.”

Eerder dit jaar was je show in België gecanceld, hoe kwam dat?  

Moses: “Omdat ik het album moest afwerken en ik alles van artwork nog moest regelen. Ik ben dan ook niet één van de gemakkelijkste en ik wou dan nog eens een fotograaf uit Ghana. Uiteindelijk had ik dan maar drie dagen om deze foto’s te maken en daardoor heb ik de laatste shows van mijn tour moeten afzeggen. Ik ging anders nooit op tijd het album uitgebracht kunnen hebben.”

Heeft het artwork een specifieke betekenis?

Moses: “Ik denk dat de muziek vooral draait rond intimiteit, geslotenheid en afstand. Ik wilde dan ook dan dat het artwork deze drie woorden communiceerde naar het publiek toe. Als ik wel even heel eerlijk mag zijn, op de albumhoes is mijn hoofd nergens te zien en ik weet tot de dag van vandaag nog steeds niet waarom mijn hoofd niet zichtbaar is (lacht). Ik vat het momenteel op als een teken van geslotenheid, omdat je met je hoofd communiceert naar andere mensen toe en er op de foto geen hoofd te zien is.”

Is er een verschil tussen de Moses Sumney van 2014 en de Moses Sumney die nu voor ons zit?

Moses: “Ja heel veel verschil, ik draag de dag vandaag alleen nog maar zwarte kledij (lacht). Nee, ik heb momenteel veel meer zelfvertrouwen als muzikant en als producer. Wanneer ik vroeger een nummer uitbracht, toen had ik altijd wat schrik omdat ik ervan overtuigd was dat ik eigenlijk niet zo’n goeie zanger was. Nu is dit anders, ik wou dat mijn stem een belangrijk onderdeel van de plaat was, omdat ik de mensen wou laten horen dat ik in feite echt wel kan zingen. Op vlak van teksten schrijven ben ik ook enorm veel gegroeid.”

Zijn er nog specifieke dingen die je als muzikant wilt gaan doen in de toekomst?

Moses: “Ja, ik wil echt eens goeie zware techno maken. Momenteel ben ik in een fase in mijn leven, waarin ik constant ga feesten naar van die underground techno feestjes en dat beïnvloedt me wel wat. Ik wil ooit een CD maken waarop mensen gewoon kunnen losgaan en zich kunnen laten meeslepen op de beat van de muziek. Ik wil ook heel graag meer experimentele noise rock maken, dus ik laten we concluderen dat ik nog heel wat wil doen.”

Dan wensen je we alvast heel veel succes en tot binnenkort!